به گزارش «راهبرد معاصر»؛ ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین به شدت نسبت به مذاکرات پنهانی سران روسیه و ناتو درباره جنگ اوکراین مضطرب و آشفته به نظر می آید و به وضوح آگاه است بسیاری از سیاست ها و تصمیم سازی های عملیاتی آمریکا و دیگر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در حوزه دیپلماسی پنهان (و نه آشکار) انجام می شود.
به تازگی ویلیام برنز، رئیس سازمان سیا مذاکراتی را با رئیس سازمان اطلاعاتی روسیه در آنکارا برگزار کرد. مقام های کاخ سفید مدعی شده اند در این جلسه کمترین صحبتی از جنگ اوکراین و سرنوشت آن نشد و صرفاً موضوع «کنترل تنش های هسته ای» محل رایزنی دو طرف بود. با وجود این، بر همگان مسجل شده طرح این ادعا از سوی واشنگتن بیشتر به نوعی شوخی شبیه است.
زلنسکی این روزها اصرار دارد با رادیکال کردن فضای نبرد مانع از تمرکز بازیگران غربی بر حوزه دیپلماسی پنهان و امتیازدهی پشت پرده به روسیه شود
این روزها زلنسکی آرام و قرار ندارد، زیرا نسبت به احتمال معامله و بلکه مصالحه ناتو و روسیه بر سر پرونده جنگ اوکراین آگاه است. همچنین رئیس جمهور اوکراین دریافته پس از فرسایشی شدن جنگ و ابطال فرضیه مبنایی و بنیادین ناتو مبنی بر امتیازدهی روسیه در صورت طولانی شدن نبرد، مقام های آمریکایی و اروپایی درصدد تغییر زاویه دید و نسبت به این پرونده پیچیده هستند.
زلنسکی این روزها اصرار دارد با رادیکال کردن فضای نبرد مانع از تمرکز بازیگران غربی بر حوزه دیپلماسی پنهان و امتیازدهی پشت پرده به روسیه شود. فراتر از آن، پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره ای مجلس نمایندگان، قدرت مانور و چانه زنی روس ها را در برابر کاخ سفید افزایش داده است.
افکار عمومی اروپا نیز طبق نظرسنجی ها خواستار پایان بخشیدن به جنگ اوکراین به وسیله دیپلماسی و مذاکره هستند، زیرا تحمل هزینه های ناشی از استمرار نبرد را در حوزه معیشتی و اقتصادی ندارند. بازنده شرایط کنونی کسی جز زلنسکی و همراهانش در کی یف نیستند.
رئیس جمهور اوکراین در جریان اصابت موشک به خاک لهستان تلاش کرد با متهم جلوه دادن روسیه نسبت به حمله به یکی از اعضای پیمان آتلانتیک شمالی، ماده پنج ناتو را درباره اقدام جمعی اعضا علیه بازیگر تهاجم را در دستور کار ینس استولتنبرگ و دیگر سران این مجموعه قرار دهد، اما مقام های آمریکایی و شخص دبیرکل ناتو از پذیرش این ادعا سر باز زدند.
زلنسکی باید به عنوان کسی که از ابتدا خود را مهره آمریکا و ناتو می دانست، هم اکنون شاهد بازی نامتوازن و سردرگم کننده سران پیمان آتلانتیک شمالی درقبال جنگ اوکراین باشد
کار به جایی رسید استولتنبرگ که در روزها و هفته های نخست نبرد از جدیت و عزم ناتو در حمایت از کی یف سخن می گفت، این بار از دیپلماسی مذاکره و انعقاد پیمان صلح پایدار به عنوان راهکار نهایی مواجهه با این گره کور راهبردی یاد کند.
در این میان زلنسکی باید به عنوان کسی که از ابتدا خود را مهره آمریکا و ناتو می دانست، هم اکنون شاهد بازی نامتوازن و سردرگم کننده سران پیمان آتلانتیک شمالی درقبال جنگ اوکراین باشد. در این معادله اساساً زلنسکی و اوکراینی ها برای سران ناتو کمترین اهمیتی ندارند، حتی اگر کل این کشور تجزیه شود و سیاستمداران آن نیز از بین بروند. البته در این میان نباید زلنسکی را از واشنگتن و بازیگران اروپایی ناتو طلبکار دانست، زیرا این مسیر و روند انتخاب شخص رئیس جمهور اوکراین است.