فیلم‌هایی شبیه به فسیل در راه است-راهبرد معاصر

فیلم‌هایی شبیه به فسیل در راه است

در آیین پایانی پنجمین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران، «امکانات بومی برای ژانر‌های آمیخته (هیبریدی) و اهمیت چرخه‌های تولید» به‌عنوان موضوع ششمین دوره این رویداد اعلام شد.
تاریخ انتشار: ۱۶:۰۶ - ۲۹ آذر ۱۴۰۲ - 2023 December 20
کد خبر: ۲۱۹۴۲۱

به گزارش راهبرد معاصر؛ این موضوع چه اهمیتی دارد که به عنوان موضوع دوره بعدی این همایش انتخاب شده است؟ منصور براهیمی، دبیر علمی همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران، در رابطه با عنوان و موضوع ششمین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران گفت: «عنوان پیشنهادی ما برای همایش ششم «امکانات بومی برای ژانر‌های آمیخته (هیبریدی) و اهمیت چرخه‌های تولید» است. می‌دانیم که خلوص ژنریک امکان‌پذیر نیست. انواع ژانر‌های ادبی و هنری که در تاریخ کشور ما سابقه دارند همواره در تکاپوی آمیختگی و حتی دگردیسی بوده‌اند. ادبیات فارسی ابایی نداشته که حماسه قهرمانی را به حماسه عرفانی مبدل کند. حتی در شاهنامه فردوسی هم آمیزه اسطوره، حماسه قهرمانی، حماسه تراژیک و تاریخ امری طبیعی قلمداد شده است.»

وی تصریح کرد: «چرخه تولید نیز روندی بازخوردی است که نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری، تولید، مصرف، مناسبات توزیع و… به چرخه‌ای بازخوردی شکل می‌دهند که اگر هر بخش، دیگر بخش‌ها را تغذیه نکند یا جایی از این چرخه معیوب باشد، روند تولید و فرآوری مختل خواهد شد.»

همچنین، سیدحسن حسینی از اعضای هیئت داوران این همایش پنجم در توضحاتی درباره موضوع همایش ششم گفت: «یک بخش پژوهش موضوع در واقع تولید چرخه‌ای است، مدل دیگر که گفتند مدل کمپانی‌محور است مانند سینمای آمریکا در دوران کلاسیک تا سال‌های طولانی، بحث انحصار کمپانی‌ها روی قرارداد‌ها است، به عنوان مثال در ژاپن کمپانی مثل سوچیکو و… یا هر کمپانی دیگری نمی‌توانند از عوامل کمپانی دیگر استفاده کنند. ما وقتی می‌گوییم تولید چرخه‌ای که کمپانی‌محور نیست، دو الگو را برای این مسئله در نظر گرفته ایم؛ یکی سینمای ایتالیاست در دوره مشخص ۳۰ ساله که سینمای ایتالیا سالی ۳۰۰ فیلم تولید کرده و در سالیانی ایران دوران تامین فیلم‌اش از ایتالیا بوده است.»

وی تصریح کرد: «نمونه دیگر سینمای هندوستان است که به لحاظ کمی بزرگترین تولید کننده فیلم است که سالی هزار فیلم تولید می‌کنند، ولی انحصاری که در دیگر کشور‌ها و کمپانی‌ها وجود دارد در هندوستان نیست و قرارداد‌ها به راحتی به اشتراک گذاشته می‌شده است. اما اهمیت این‌ها چیست؟ خب، سینمای ایران کمپانی‌محور نبوده، سینمای ایران صنعتی نبوده و شکل تولید ما اینطور بوده که مثلا «گنج قارون» در پویافیلم تولید شده و دیگر استودیو‌ها آمده اند از این مدل تا چند سال به طور مشخص استفاده کرده اند. مثلا در دوران اصلاحات یک‌سری فیلم‌هایی مد شده بود به اسم فیلم‌های دختر و پسری. این‌ها ملودرام‌های عاشقانه بودند و به اشتراک گذاشته شده بودند. امروز در مورد فیلم «فسیل» صحبت می‌شود و آیا اینکه نمونه‌هایی شبیه به آن را خواهیم داشت یا نه؟»

حسینی در پایان اظهار داشت: «بنابراین، چون شکل الگوی ما از گذشته تاکنون خیلی به این الگو شباهت داشته، پژوهش و شناخت و فهم این‌ها به شناخت تولید چرخه‌ای در ایران کمک می‌کند؛ متاسفانه در مقالات این کج‌فهمی را داشتیم که فیلمفارسی را در مقام ژانر دیده بودند، در حالی که فیلمفارسی همین تولید چرخه‌ای است. ما یک‌سری چرخه داریم که در طول زمان‌ها در کنار هم هستند و تایخ سینمای ما را شکل داده‌اند و نزدیک‌ترین شکل به تولید صنعتی هستند که البته ما هیچ وقت به آن نرسیده‌ایم، بنابراین اگر پژوهشگران روی الگو‌ها کار کنند به فهم تولید چرخه در سینمای ایران از گذشته تا امروز هم کمک می‌کنند.» / همشهری آنلاین

مطالب مرتبط
ارسال نظر
تحلیل های برگزیده