به گزارش «راهبرد معاصر»؛ هر کسی در هر جای عالم که نام امام حسین(ع) را می شنود، ایشان را می شناسد؛ نامشان را به عظمت و بزرگی یاد می کند و قیامشان را منبع الهام برای به ثمر رساندن حقّ و عدالت می داند و راه برپایی آن را نیز از حسین (ع) می آموزد.
سخنان شورآفرین حسین بن علی (ع) و ایثار و فداکاری شان در مسیر رضای حق، صفحات زرّین تاریخ را برجسته و توجه هر انسانی را به خود جلب می کند؛ در این میان کم نیستند کسانی که خواسته یا ناخواسته زبان به وصف حسین (ع) گشوده و تاریخ عاشورا را ستوده اند.
با وجود اینکه عظمت و بزرگی حسین (ع) را نمی توان به قلم آورد و بیان کرد، ولی تلاش شده است سخنان تعدادی از بزرگان و متفکران جهان دراین مقال مرور شود.
درس امام حسین (ع) و هر قهرمان شهید دیگری این است که در دنیا اصول ابدی عدالت و ترحّم و محبت وجود دارند
نمی فهمم! اگر منظور امام حسین (ع)، جنگ در راه خواسته های دنیایی بود، چرا خواهران و زنان و اطفال همراهش بودند. پس عقل حکم می کند فقط به خاطر اسلام، فداکاری کرد.
اگر حسین (ع) از ما بود، در هر سرزمینی برایش بیرقی برمی افراشتیم، در هر روستایی برایش منبری برپا می داشتیم و مردم را با نام حسین (ع) به مسیحیت فرا می خواندیم.
بهترین درسی که از حماسه کربلا می گیریم، این است حسین (ع) و یارانش، ایمان استوار به خدا داشتند، با عمل خود ثابت کردند تفوّق عددی در جایی که حق با باطل مواجه می شود، اهمیت ندارد و پیروی حسین (ع) با اقلیتی که داشت، باعث شگفتی من است.
آیا قلبی پیدا می شود سخن کربلا را بشنود و آغشته با حزن و اندوه نگردد؟ حتی غیر مسلمانان نیز نمی توانند پاکی و صداقت روحی را در این جنگ اسلامی انکار کنند.
درس امام حسین (ع) و هر قهرمان شهید دیگری این است که در دنیا اصول ابدی عدالت و ترحّم و محبت وجود دارند، هرگاه کمی برای این صفات مقاومت کنند، آن اصول همیشه در دنیا پایدار خواهد ماند.
مسرورم با کسانی که این فداکاری عظیم (امام حسین (ع)) را از جان و دل ثنا می گویند، شریک هستم؛ هر چند که یک هزار و 300 سال از تاریخ آن گذشته است.
برای امام حسین (ع) ممکن بود زندگی خویش را با تسلیم شدن در برابر اراده یزید نجات بخشد. لیکن مسئولیت پیشوای انقلابی اسلام اجازه نمی داد یزید را به عنوان خلیفه بشناسد. ایشان خود را برای پذیرش هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه آماده کرده بودند.
گرچه کشیشان ما هم از ذکر مصائب حضرت مسیح (ع) مردم را متأثر می کنند، ولی آن شور و هیجانی که در پیروان حسین (ع) یافت می شود در پیروان مسیح یافت نخواهد شد، گویا سبب این باشد که مصائب مسیح (ع) در برابر مصائب حسین، مانند پر کاهی است در مقابل کوهی عظیم پیکر.
در مجالس عزاداری گفته می شود حسین (ع) برای حفظ ناموس و شرف مردم و بزرگی مقام و مرتبه اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زیر بار استعمار و ماجراجویی یزید نرفت، پس بیایید ما هم شیوه ایشان را سرمشق قرار دهیم، از زیردستی استعمارگران خلاصی یابیم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح دهیم.
هیچ نمونه ای از شجاعت را بهتر از امام حسین (ع) به لحاظ فداکاری و تهورش در عالم نمی توان یافت. به عقیده من، تمام مسلمین باید از شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربان کرد، سرمشق بگیرند و از وی پیروی کنند
در مجالس عزاداری گفته می شود حسین (ع) برای حفظ ناموس و شرف مردم و بزرگی مقام و مرتبه اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زیر بار استعمار و ماجراجویی یزید نرفت
حسین (ع) با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و با اثبات مظلومیت و حقانیت خویش به دنیا درس فداکاری و جانبازی آموخت و نام اسلام و اسلامیان را در تاریخ ثبت و در عالم، بلند آوازه ساخت. این سرباز رشید عالم اسلام به مردم دنیا نشان داد ظلم و بیداد و ستمگری پایدار نیست و بنای ستم، هر چه ظاهراً عظیم و استوار باشد، در برابر حق و حقیقت، همچون پر کاهی بر باد خواهد رفت.
حقیقتاً شجاعت و دلاوری که این عده قلیل از خود بروز دادند، به درجه ای بود که در تمام این قرون متمادی هر کسی آن را شنید بی اختیار زبان به تحسین و آفرین گشود. این جمع دلیر غیرتمند، نامی بلند و غیر قابل زوال برای خود تا ابد باقی گذاشتند.
وقتی یزید مردم را به قتل حسین (ع) و خونریزی تشویق می کرد، می گفتند «چه مبلغی می دهی»؟ اما انصار حسین (ع) به وی گفتند «با تو هستیم اگر 70 بار کشته شویم، باز می خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم».
زندگی امام حسین (ع)، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده ام و توجه کافی به صفحات کربلا نموده ام، بر من روشن شده است اگر هندوستان بخواهد کشوری پیروز باشد، بایستی از امام حسین (ع) پیروی کند.
فداکاری های عالی از قبیل شهادت حسین (ع)، سطح فکر بشریت را ارتقا بخشیده و خاطره آن شایسته است همیشه باقی بماند و یادآوری شود.
داستان حسین (ع)، عشق آزادگان را به فداکاری در راه خدا برمی انگیزد و استقبال مرگ را بهترین آرزوها به شمار می آورد، چندان که برای شتاب به قربانگاه بر یکدیگر پیشی جویند.
زینب، خواهر حسین (ع) لذت پیروزی را در کام ابن زیاد و بنی امیه تلخ کرد و در جام پیروزی آنان قطرات زهر ریخت، در همه حوادث سیاسی پس از عاشورا همچون قیام مختار و ... و سقوط دولت امویان و برپایی حکومت عباسیان و ریشه دواندن مذهب تشیّع، زینب، قهرمان کربلا نقش برانگیزنده داشت.
مانند حسین (ع) چه کسی را سراغ دارید درباره اش گفته اند «روز عاشورا که تمام یاران، برادران و فرزندانش را از دست داد و دشمن از همه سو ایشان را احاطه کرده بود، چون شیر می غرّید و جنگاوران دلیر را از پای درمی آورد.
زینب، خواهر حسین (ع) لذت پیروزی را در کام ابن زیاد و بنی امیه تلخ کرد و در جام پیروزی آنان قطرات زهر ریخت، در همه حوادث سیاسی پس از عاشورا همچون قیام مختار و ... و سقوط دولت امویان و برپایی حکومت عباسیان و ریشه دواندن مذهب تشیع، زینب، قهرمان کربلا نقش برانگیزنده داشت.
در قرون آینده بشریت و در سرزمین های مختلف شرح صحنه حزن آور شهادت امام حسین (ع) موجب بیداری قلب خونسردترین خواننده خواهد شد. چندان که نوعی عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می یابد.