بازی نخ نمای ترامپ برای فریب تهران

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ شاید یکی از حُسن‌های ورود اهل تجارت به سیاست استفاده از تکنیک‌های متنوعی باشد که در آن به عناصری همچون منافع مشترک، نتیجه‌گرایی، جلوگیری از افزایش تنش و ... توجه می‌شود. ورود شخصیتی با مختصات دونالد ترامپ به کاخ سفید این نوید را به بسیاری از کشورهای جهان می‌داد، می‌توانند فارغ از مسائل ژئوپلیتیکی یا ایدئولوژیکی به بازتنظیم روابط خود با کاخ سفید بپردازند و جلوی سلطه‌گری سنتی آمریکایی‌ها را در روابط دوجانبه بگیرند. فارغ از خوشبینی‌های اولیه، خط مشی ترامپ به ویژه در پرونده‌های ایران، چین و روسیه نشان دهنده همان سیاست تکراری دولتمردان سنتی کاخ سفید برای تضعیف رقبا و دشمنان در محیط بین المللی است. ترامپ با آنکه در ظاهر سعی می کند خود را فردی متفاوت از ساکنان قبلی کاخ سفید نشان دهد، اما در عمل امتداد سیاست یانکی‌هاست.

کابینه نتانیاهو پس از شکست «طوفان الاقصی» سعی کرده است با کمپین ترور فرماندهان مقاومت، حملات گسترده هوایی، راه اندازی کارزار عملیات روانی و دستاوردسازی سیاسی خود را پیروز میدان نبرد با مقاومت نشان دهد

پس از امضای «یادداشت اجرایی» و احیای کمپین فشار حداکثری علیه ایران، ترامپ در روزهای اخیر سعی کرد در فرصت‌های مختلف از شکل و محتوای توافق هسته ای آینده میان تهران- واشنگتن رونمایی کند. از «توافق قابل راستی آزمایی» تا «منفجر کردن تأسیسات هسته ای ایران» طیفی از اظهارات روزهای اخیر رئیس جمهور آمریکا را در زمینه برنامه ایران نشان می‌دهد. همزمان به نظر می آید «اوفک» در حال بررسی وضعیت شبکه «ناوگان اشباح» و آخرین وضعیت صادرات نفت ایران به بنادر چین است تا بتواند در ماه‌های آینده میزان صادرات نفت کشور را به شکل قابل توجهی کاهش دهد.

ترامپ در یادداشت اجرایی امضا شده در چهارم فوریه وعده داد، میزان صادرات نفت ایران را به «صفر» خواهد رساند. در تصویر بزرگ‌تر به نظر می آید دولت ترامپ هنوز راهبردی مشخصی در قبال ایران ندارد. هنگامی که از ترامپ پرسیده می‌شود در ازای توافق با تهران چه امتیازی می خواهد، تنها می‌گوید رژیم صهیونیستی تأسیسات هسته ای ایران را بمباران نخواهد کرد. این بیان غیرعقلانی و توهین آمیز بیش از آنکه نشان دهنده برنامه واشنگتن برای توافق با تهران باشد، نشان دهنده واگذاری سیاست غرب آسیای آمریکا به کابینه تندروی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی است.

کابینه نتانیاهو پس از شکست «طوفان الاقصی» سعی کرده است با کمپین ترور فرماندهان مقاومت، حملات گسترده هوایی، راه اندازی کارزار عملیات روانی و دستاوردسازی سیاسی خود را پیروز میدان نبرد با مقاومت نشان دهد. به جز سقوط نظام قانونی سوریه؛ تصاویر منتشر شده از غزه و قدرت نمایی حماس، حضور قدرتمند حزب الله و انصارالله در حیات سیاسی لبنان و یمن و در نهایت تغییر نکردن وضعیت مقاومت اسلامی عراق نشان دهنده غلط بودن این تصویرسازی است. در چنین شرایط «بی بی» قصد دارد با کشاندن پای ترامپ به جنگ گسترده با ایران بتواند به قیمت توان نظامی آمریکا، دستاوردی راهبردی در نبرد با محور مقاومت کسب کند.

پس از انتشار گزارش وال استریت ژورنال در زمینه ارزیابی اطلاعاتی آمریکا در زمینه احتمال حمله به ایران در 6 ماه نخست سال جاری میلادی و در عین حال هماهنگی بی‌سابقه واشنگتن- تل‌آویو، یکی از سناریوهای جدی اینکه ترامپ با بیان اظهارات ضد و نقیض در زمینه معامله با ایران سبب ایجاد دودستگی میان نخبگان سیاسی کشور شود؛ اما در عمل به تجهیز رژیم صهیونیستی برای حمله به تأسیسات هسته ای ایران کمک کند.

اگر رئیس جمهور آمریکا به دنبال توافق با تهران است، ابتدا باید به سلطه لابی صهیونیستی بر سیاست خارجی آمریکا پایان دهد

به عبارت دیگر، تیم سیاست خارجی و امنیتی ترامپ- نتانیاهو با توجه به پیشرفت پرسرعت برنامه هسته ای ایران و در عین حال وضعیت محور مقاومت در ماه‌های اخیر به جمع‌بندی دست یافتند و مدعی شدند، زمان برخی اقدامات علیه ایران فرا رسیده است و باید به جای دنبال کردن گزینه مذاکره، برنامه حمله به تهران را ارزیابی و تکمیل کنند. در صورت جدی بودن این احتمال لازم است جمهوری اسلام ایران متناسب با تهدیدات جدید آماده جهش در حوزه آفندی و پدافندی باشد.

بهره سخن

آنچه ترامپ درباره آن صحبت می‌کند، نه توافق و معامله شرافتمندانه بلکه تسلیم شدن در برابر خواسته‌های نتانیاهوست. رژیم صهیونیستی قصد دارد پس از پایان جنگ، موازنه منطقه‌ای را به نفع خود تغییر دهد؛ اما به دلیل ترس از هزینه مواجهه مستقیم به ایران ترجیح می‌دهد با استفاده از ابزار ارعاب تهران را زیر فشار بگذارد و بدون شلیک یک گلوله زمینه تضعیف محور مقاومت، صنعت هسته ای و برنامه موشکی ایران را فراهم کند. طبعاً عقلا و مقام های ارشد کشور تن به مذاکره‌ای که در آن تهران کم‌ترین شانسی برای اخذ امتیازات اساسی ندارد، نمی‌دهند.

اگر رئیس جمهور آمریکا به دنبال توافق با تهران است، ابتدا باید به سلطه لابی صهیونیستی بر سیاست خارجی آمریکا پایان دهد و سپس گام‌های جدی به سمت فراهم کردن مقدمات مذاکرات هسته ای با ایران بردارد.