ترامپ، عامل بی‌ثباتی هسته‌ای در جهان

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ سیاست‌های غلط دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا به وخامت امنیت جهانی و تضعیف اعتبار چتر هسته ای ایالات متحده کمک می کند. این موضوع می تواند بسیاری از کشورها را وادار کند زرادخانه های اتمی خود را توسعه دهند. 

اقدامات دولت ترامپ به وضعیت ناامنی هسته‌ای در سراسر جهان دامن زده است. با توجه به این موضوع، بی‌ثباتی هسته‌ای بسیاری از کشورها را تشویق می‌کند زرادخانه‌های اتمی خود را بسازند و به رایزنی درباره خطرات احتمالی این کار بپردازند.

به خوبی مشخص شده است عرضه برنامه های هسته ای باعث ایجاد ترس، بی اعتمادی و رقابت حتی میان متحدان می شود

ما در آستانه تغییر جهانی به سمت بی‌ثباتی هسته‌ای هستیم که در آن بسیاری از کشورها انگیزه خواهند داشت زرادخانه‌های اتمی خود را بسازند و خطر استفاده از سلاح هسته‌ای و خرابکاری تروریستی را افزایش دهند. کشورهایی مانند کره جنوبی، ژاپن و عربستان سعودی همگی کشورهای بالقوه دارای سلاح هسته ای در نظر گرفته می شوند و می توانند به سرعت مانند آلمان، بلژیک، ایتالیا، اسپانیا و هلند سلاح هسته ای بسازند.

تضمین‌های امنیتی ایالات متحده که مدت‌ها بسیار معتبر تلقی می‌شد، سنگ بنای سازوکار بین‌المللی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای بود که احتمال جنگ هسته‌ای و حوادث مشابه را کاهش و به کشورها اجازه می‌داد تا منابعشان را برای اهداف دیگر - ازجمله رونق اقتصادی - تخصیص دهند. اما سیاست‌های غلط ترامپ اعتبار چتر هسته ای آمریکا را از بین برده است.

برخی محققان استدلال کرده اند، افزایش تسلیحات هسته ای در سراسر جهان امنیت را افزایش می دهد. آنها به استفاده نکردن از سلاح هسته ای میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی در جنگ سرد می پردازند و به این نتیجه دست می‌یابند با توجه به عواقب جدی استفاده از سلاح هسته ای، کشورها به ندرت مایل به خطرپذیری هستند.

بر مبنای این منطق، نیازی به ترس از اشاعه هسته ای نیست، زیرا لزوماً خطر استفاده از آن را افزایش نمی دهد. این دیدگاه همچنین استدلال می‌کند، گسترش سلاح‌های هسته‌ای امکان دارد حتی احتمال جنگی متعارف را کاهش دهد، زیرا خطرات افزایش تنش هسته‌ای در پس‌زمینه باقی خواهد ماند.

با وجود این، تشویق ناخواسته به گسترش تسلیحات هسته ای اقدامی بسیار جسورانه خواهد بود. به خوبی مشخص شده است عرضه برنامه های هسته ای باعث ایجاد ترس، بی اعتمادی و رقابت حتی میان متحدان می شود. 

معضلات امنیتی جایگزین اتحادها خواهند شد. اگر کشورهای بیشتری به سلاح هسته ای دست یابند، خطر پرتاب های تصادفی کلاهک های اتمی به طور چشمگیری افزایش می یابد. هر کشوری منابع لازم برای حفظ زرادخانه های اتمی ایمن ندارد، که این موضوع نگرانی های قابل توجهی را در زمینه فرماندهی، کنترل و آسیب پذیری در برابر خرابکاری یا سرقت به‌وسیله تروریست ها ایجاد می کند.

گرچه کشورهایی که خود را کاملاً در ساختار امنیتی در مدیریت ایالات متحده ادغام می‌دانند، امکان دارد نخستین کشورهایی باشند که تسلیحات هسته‌ای را مستقر می‌کنند، اما بی‌تردید آخرین آنها نخواهند بود. گروهی از کشورها وسوسه می‌شوند آینده خود را با سلاح‌های هسته‌ای تضمین کنند و نتیجه نهایی این خواهد بود که همه امنیت بسیار کمتری خواهند داشت.

اگر ایالات متحده همچنان به شک و تردید جدی درباره اعتبار تعهدات امنیتی اش ادامه دهد، سازمان های منطقه ای در اروپا، هند و اقیانوسیه باید در ایجاد چارچوب های امنیتی چندجانبه پایدار کمک کنند. همچنین برای کشورهایی که احتمال دارد سلاح هسته ای تولید کنند، مهم است بدانند داشتن سلاح هسته ای امکان دارد امنیتشان را افزایش ندهد.

حتی بدون احتمال حوادث هسته ای و ترس از افزایش تنش ناخواسته، داشتن سلاح های هسته ای لزوماً به محیط امنیتی با ثبات تر یا صلح آمیز منجر نمی شود. تجربه هند و پاکستان نشان می دهد جنگ متعارف، عملیات نظامی و حملات غیرمتعارف میان همسایگان دارای سلاح هسته ای امکان پذیر است. این مورد برای نمونه در زمینه رقابت تسلیحات هسته ای لهستان و روسیه و نیز کره جنوبی و کره شمالی صدق می کند.

اقدامات دولت ترامپ به ناامنی در سراسر جهان دامن زده و در نتیجه، جهان بسیار خطرناکتر از چند هفته پیش است.