به گزارش «راهبرد معاصر»؛ اکنون چیزی جز گرسنگی روی زمین یافت نمی شود و از آسمان جز شعلههای آتش فرو نمیبارد. بنابراین درد و رنج در موضوعی که مقدر شده بود، گرد هم آمده است؛ جایی که مردم در آتش ترس و قحطی نابود میشوند. با وجود افزایش قحطی و بیشتر شدن هشدارهای صادر شده به وسیله سازمانهای محلی و بینالمللی، به ویژه یونیسف که معتقد است نزدیک به نیم میلیون نفر از ساکنان غزه به مرحله پنجم قحطی فاجعهبار رسیدهاند، سفرههای جهانیان هنوز پر از غذاست و مردم به فاجعه غزه بیتوجه هستند.
کودکان غزه که ضعیفتر از دیگران و کمانعطافتر هستند، خود را قربانیان اصلی گرسنگی یافتهاند
حتی یک نفر در غزه از گرسنگی در امان نمانده است. کسانی که بسیار صبور بودند، کسانی که صدای گریه و لبخند غزه در دریایی از شعلهها و اشکها بودند، اینک شروع به شکستن کرده اند و گرسنگی امانشان را بریده و بر بدنهای ضعیفشان فائق آمده است. آنها از سکوت صبر نجیبانه به اعلامیه خونین مبنی بر اینکه «از گرسنگی در حال به خود غلتیدن هستند» رسیده اند، همانطور که انس الشریف، خبرنگار الجزیره اعلام کرد. وی به مدت دو سال صدای غزه بود و در این مدت قلب و معده اش در برابر درد غیرقابل تحمل فقدان غذا و وحشیگری گرسنگی مقاومت کرده بود.
این فاجعه زمانی حادتر میشود که گرسنگی، نفرتانگیزترین احساس جهان، مردمی را دربر میگیرد که به امتی متشکل از 2 میلیارد مسلمان تعلق دارند و در کنار نزدیک به ۴۰۰ میلیون نفر دیگر زندگی میکنند که دین، زبان و هویت مشترکی دارند، اما با مقاومت، شعلههای آتش و گرسنگیشان از آنها متمایز میشوند.
هیچ آرامشی جز صدای بلند در غزه وجود ندارد و در کنارش، صدها هزار نفر از گرسنگی، با جسم و جان خود رنج می برند و چیزی برای رفع گرسنگی خود نمی یابند. در حالی که مردم غزه از نظر میزان صبر و پایداری بی نظیر هستند و به الگوی مشترکی از خلاقیت فداکارانه دست یافتهاند، از نظر میزان مرگ و گرسنگی مداوم که میان چادرها، خانهها و آوارها مشاهده می شود نیز نظیر ندارند.
کودکان غزه که ضعیفتر از دیگران و کمانعطافتر هستند، خود را قربانیان اصلی گرسنگی یافتهاند. آمار مرگ و میر ناشی از گرسنگی تاکنون به بیش از ۹۰۰ نفر رسیده است، علاوه بر هزاران نفر دیگر که در جست وجوی امرار معاش هستند، میان سیل مداوم هشدارهای بینالمللی که هیچکس به آنها گوش نمیدهد.
به طور خاص، نزدیک به ۷۱ هزار کودک در غزه در معرض خطر گرسنگی هستند. بقای آنها نیازمند درمان فوری برای مبارزه با سوء تغذیه و به تنها نشانه کودکان غزه تبدیل شده است. دندههای ضعیف، استخوانهای پوسیده و روحهایی که تقریباً در گلویشان گیر کرده است، برجستهترین تصاویری هستند که روزانه از سراسر غزه پدیدار میشوند.
اسرائیل بیش از یک تله برای جان مردم غزه پهن میکند ، بیوقفه به وسیله گلولهباران و بمباران، مرگ را بر سر آنها میریزد و سپس، وقتی جمعیت گرسنه به نقاط توزیع کمکهای ناچیز هجوم میآورند، دوباره جان آنها را میگیرد.
اینجا تراژدی فراوان است؛ یک نفر با گلولهباران مستقیم شهید شد، دیگری در حالی که تکهای نان در دست داشت جان باخت، دیگری در حالی که در آستانه رسیدن به یک قوطی تن ماهی بود، تکهتکه شد و دیگری پس از اینکه به وسیله کسانی که از شعلههای آتش اسرائیل فرار میکردند زیر دست و پا له شد، جان باخت.
اینجا تراژدی فراوان است؛ یک نفر با گلولهباران مستقیم شهید شد، دیگری در حالی که تکهای نان در دست داشت جان باخت
اسرائیل به بمباران مردم اطراف مراکز توزیع غذا، که در غزه به عنوان تلههای مرگ شناخته میشوند، یا جلوی آنچه که به عنوان آشپزخانههای بزرگ غزه شناخته میشدند، معتاد شده است. همچنین معتاد بمباران بیمارستانها در تلاشی بیوقفه برای نابودی کامل آنهااست.
طبق گزارش یونیسف، ۴۷۰ هزار نفر در غزه با گرسنگی فاجعهبار (مرحله پنجم IPC ) مواجه هستند . این برنامه بینالمللی همچنین تأیید میکند، ۷۱ هزار کودک در غزه به درمان فوری سوءتغذیه نیاز دارند و نزدیک به ۱۷ هزار مادر نیز با سرنوشت شومی مواجه هستند. این بخش از وضعیتی که از آن به عنوان «فاجعهبار» یاد میشود، تنها نوک قله مرگ در غزه است؛ جایی که گرسنگی، یا به عبارت دقیقتر، قحطی تمام ساکنان غزه را احاطه کرده است، کسانی که با ناتوانی فاجعهبار در دسترسی به غذا مواجه هستند.
یونیسف زنگ خطر را به صدا درآورده است و تأکید میکند، عملیات نظامی مجدد، محاصره فراگیر و مداوم و کمبود مایحتاج حیاتی مورد نیاز برای بقا میتواند سطح ناامنی غذایی، سوءتغذیه شدید و مرگ و میر را در ماههای آینده فراتر از آستانه قحطی ببرد.