انزوای اخلاقی-حقوقی رژیم صهیونیستی

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سخنرانی خود در کنفرانس کمیته امور عمومی آمریکا و رژیم صهیونیستی (آیپک) سال ۲۰۱۷ میلادی گفته بود، «آنچه در میدان عمل تحمیل نکنید، در تاریخ به شمار نمی‌رود». 

این عبارت منعکس کننده دیدگاه رژیم صهیونیستی و مبتنی بر اصل زور و گسترش قدرت است و بعداً به بخشی از تحمیل واقعیت‌ها بر روی زمین تبدیل می‌شود. این دیدگاه مدت‌هاست سیاستی را که صهيونيست‌ها دنبال می‌کنند و تاریخی را که از زمان تأسیس این رژیم در سال ۱۹۴۸ میلادی سعی در تحمیلش داشته‌اند، شکل داده است.

بیانیه نتانیاهو مظهر فلسفه «واقعیت‌های روی زمین» و سیاست فعلی این رژیم که هدفش تثبیت واقعیت‌هایی است که تغییرشان در آینده دشوار خواهد بود

در روابط بین‌الملل، عبارت «آنچه که در میدان عمل تحمیل نمی‌کنید، در تاریخ به شمار نمی‌رود» از مکتب واقع‌گرایی سرچشمه می‌گیرد؛ جایی که متفکرانی مانند هانس مورگنتا و نیکولو ماکیاولی ادعا می‌کنند قدرت، که در وهله نخست از توانایی‌ها و تمایل به استفاده از آنها ناشی می‌شود، تعیین‌کننده نهایی نتیجه سیاست بین‌الملل است. 

بر این اساس، برای اینکه هر بازیگری، چه دولتی و چه غیردولتی، اثری ماندگار در تاریخ بگذارد، باید به وضوح وقایع میدانی را به‌وسیله توان نظامی، اجبار اقتصادی یا هژمونی سیاسی شکل دهد.

با وجود این، بسیاری از درس‌های تاریخی این استدلال را رد و روابط بین‌الملل را به‌وسیله دیدگاهی انتقادی بازتعریف کرده‌اند. این موضوع به‌وسیله مکتب سازه‌انگاری آغاز شد که معتقد بود با وجود اهمیت توانایی‌های مادی و نظامی و توانایی آنها در تحمیل مسیر رویدادها بر روی زمین، روایت تاریخی همیشه صرفاً بازتابی از نیروی بی‌رحم نیست، بلکه به‌وسیله ایده‌ها، هنجارها و هویت‌های مشترک شکل می‌گیرد. 

به عنوان نمونه، دولتی امکان دارد اراده خود را تحمیل کند، اما اگر جامعه بین‌المللی این عمل را به طور گسترده به عنوان عملی نامشروع محکوم کنند، میراث تاریخی آن شاید به جای پیروزی، صرف نظر از اثربخشی مستقیم آن در زمین محکوم شود. 

این همان چیزی است که برای رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی اتفاق افتاد. رژیم آپارتاید آنجا فروپاشید، با وجود توانایی‌های مادی و نظامی و این واقعیت که حقایق را بر روی زمین تحمیل کرد. تاریخ آنچه را که بنیانگذارانش قصد داشتند با مشت آهنین بنویسند، ننوشت.

برگردیم به رژیم صهیونیستی. بیانیه نتانیاهو مظهر فلسفه «واقعیت‌های روی زمین» و سیاست فعلی این رژیم که هدفش تثبیت واقعیت‌هایی است که تغییرشان در آینده دشوار خواهد بود، چه به‌وسیله نابودی فلسطینیان و آواره کردن کسانی که از غزه باقی مانده‌اند، چه به‌وسیله گسترش سیاست شهرک‌سازی و الحاق کرانه باختری، یا اشغال سرزمین‌های عربی مانند سوریه و لبنان.

قتل عام‌ها و جنگ‌های رژیم صهیونیستی که پس از حمله حماس در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ میلادی آغاز شد، تلاش این رژیم را برای تغییر شکل نظم منطقه‌ای تقویت می‌کند، زیرا رژیم صهیونیستی به دنبال «بازترسیم قواعد درگیری» و ایجاد مرزهای جغرافیایی جدیدی است که در هیچ توافق آتی قابل عبور نباشند.

با وجود توانایی رژیم صهیونیستی در تحمیل واقعیت‌های جدید بر روی زمین در سال‌های 2023-2025 میلادی و نیز گسترش بیش از حد آن به سرزمین‌های عربی، بهایی که برای این نیروی بی‌رحم پرداخت شده، ممکن است به‌وسیله تاریخ آن‌طور که نتانیاهو واقعاً می‌خواهد ارزیابی نشود.

با وجود حمایت همه جانبه آمریکا، رژیم صهیونیستی با انزوای اخلاقی در نظر افکار عمومی جهان، انزوای حقوقی (همان‌طور که در تصمیمات دادگاه کیفری بین المللی و دیوان بین المللی دادگستری مشهود است) و مشروعیت زدایی بیشتر از رفتار خود در سراسر جهان، ازجمله در اروپا مواجه است.

در فلسطین، با وجود نسل‌کشی که به‌وسیله صهیونیست‌ها انجام می‌شود، فلسطینیان همچنان به مقاومت ادامه می‌دهند و مقاومت مسلحانه همچنان به صهيونيست‌ها در غزه خسارت وارد می‌کند. در داخل سرزمین‌های اشغالی، گزارش‌ها نشان می‌دهد بیش از ۷۰ درصد صهيونيست‌ها به آینده رژیم خود اعتماد ندارند. 

در فلسطین، با وجود نسل‌کشی که به‌وسیله صهیونیست‌ها انجام می‌شود، فلسطینیان همچنان به مقاومت ادامه می‌دهند

مهاجرتی که در دو سال گذشته رخ داده در تاریخ رژیم صهیونیستی بی‌سابقه است، اتکا به «اقتصاد جنگی» درنهایت به رکود تورمی و کاهش نیروی کار ماهر منجر خواهد شد و اختلافات داخلی و ظهور افراط‌گرایی صهیونی «تکفیری» به مشکلات داخلی منجر خواهد شد و حفظ ثبات را در میان‌مدت و بلندمدت ناممکن می‌کند.

بنابراین، بیانیه نتانیاهو منعکس کننده مکتبی سیاسی است که اعتقاد دارد «قدرت تاریخ را می‌سازد». با وجود این، مطالعه عمیق‌تر واقعیت غرب آسیا نشان می‌دهد واقعیت‌های تحمیلی، اگر با مشروعیت بین‌المللی و اجماع مردمی پشتیبانی نشوند، می‌توانند به کانون‌های درگیری دائمی تبدیل شوند و ارزش تاریخی آن‌ها را در درازمدت تضعیف کنند. 

شکی نیست این دوره تاریخی، مرحله‌ای از تکامل کنترل رژیم صهیونیستی بر سرزمین‌های عربی نشان می‌دهد. با وجود این، تاریخ صرفاً با نیروی مادی قهری سنجیده نمی‌شود. چه تعداد تمدن پس از گسترش و تحمیل سلطه خود به‌وسیله فتح، آهن و آتش منقرض شده‌اند؟