رمزگشایی از هشدار به آمریکا درباره ونزوئلا

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ آدام اسمیت، نماینده کهنه‌کار کنگره آمریکا که ۲۸ سال در مجلس نمایندگان خدمت کرده است، چشم‌اندازی ارائه می‌دهد مبنی بر اینکه آمریکا باید برای تطبیق با جهانی که دیگر تک‌قطبی نیست، دستخوش تحولی اساسی در سیاست خارجی اش شود.

وی به جای جست وجوی هژمونی، از رویکردی مبتنی بر تعامل و همزیستی، به‌ویژه با چین، به وسیله گفت وگو، تفاهم و ایجاد منافع مشترک و حفظ سازوکار اتحادهای جهانی که ستون فقرات نفوذ آمریکا پس از جنگ جهانی دوم را تشکیل می‌دادند، حمایت می‌کند و معتقد است، تعادل میان رقابت و همکاری کلید مرحله بعدی است؛ زیرا انزواطلبی یا رویارویی مستقیم به از دست رفتن نقش محوری ای منجر می‌شود که مدت‌ها مشخصه واشنگتن بوده است.

مسکو به وسیله دیمیتری پسکوف، سخنگوی خود تأیید کرد، برای جلوگیری از «هرگونه درگیری جدید در منطقه» با کاراکاس در تماس مداوم است

نماینده کنگره آمریکا هشدار می‌دهد، رویکرد انزواطلبانه و تقابل‌جویانه دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا با گسترش اختیارات ریاست جمهوری فراتر از نظارت قانونی، نظم قانون اساسی را به خطر می‌اندازد، در حالی که همزمان اعتماد با متحدان را تضعیف می کند و به دشمنان فضای مانور بیشتری می‌دهد. وی استدلال می‌کند، عملیات نظامی یکجانبه به ویژه در آمریکای لاتین، از مرزهای قوانین بین‌المللی فراتر رفته و به اعتبار آمریکا به عنوان قدرت مبتنی بر ارزش‌های نهادینه شده آسیب می‌رساند.

اسمیت استدلال می‌کند، جهان شاهد تولد ساختار جدید با مراکز قدرت متعدد است و تلاش واشنگتن برای حفظ سلطه خود به وسیله رویارویی تنها به انزوای بیشترش منجر خواهد شد. بنابراین، وی خواستار رویکرد عمل‌گرایانه است که محدودیت‌های قدرت را تشخیص دهد و در مشارکت‌ها نه در ماجراجویی‌های نظامی سرمایه‌گذاری کند، زیرا سازگاری با چندجانبه‌گرایی به معنای ضعف نیست، بلکه بلوغ سیاسی است که درک می‌کند امنیت واقعی از ثبات مشترک و نه صرفاً برتری نظامی ناشی می‌شود.

این معضل در آمریکای لاتین نمود یافته است، جایی که گزارش‌ها نشان می دهند رئیس جمهور آمریکا در حال بررسی گزینه‌های نظامی علیه ونزوئلا، ازجمله حمله به اهداف نظامی و تصرف دارایی‌های نفتی به بهانه مبارزه با «کارتل های مواد مخدر-تروریستی» مرتبط با دولت نیکولاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلاست. تحلیلگران معتقدند، این برنامه‌ها نشان‌دهنده تغییر از فشار دیپلماتیک به اقدام نظامی مستقیم و یادآور مداخلات آمریکا در منطقه در دوران جنگ سرد است.

این موضوع، بحث حقوقی در زمینه مشروعیت استفاده از زور خارج از مجوز کنگره یا شورای امنیت را مطرح می‌کند. کارشناسان حقوقی استدلال می‌کنند، حمله به اهداف در آب‌های بین‌المللی یا قلمرو خارجی بدون مجوز، منشور ملل متحد را نقض و نظم حاکمیت قانون را تضعیف می‌کند. کارشناسان دفاعی هشدار می‌دهند، چنین سیاست‌هایی می‌تواند تنش‌های گسترده‌ای را در کارائیب، جایی که منافع آمریکا، روسیه و چین با هم تلاقی می‌کنند، شعله‌ور کند.

علاوه بر این، مسکو به وسیله دیمیتری پسکوف، سخنگوی خود تأیید کرد، برای جلوگیری از «هرگونه درگیری جدید در منطقه» با کاراکاس در تماس مداوم است. وزارت امور خارجه روسیه نیز از آنچه «استفاده بیش از حد از زور آمریکا» توصیف می‌کند، انتقاد می‌کند و حمایتش را از دولت مادورو ذیل «توافقنامه مشارکت راهبردی» که میان ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و رئیس جمهور ونزوئلا در مسکو ماه مه گذشته امضا شد، تکرار می‌کند.

مراکز تحقیقات نظامی آمریکا تخمین می‌زنند، ونزوئلا به عرصه‌ای برای درگیری غیرمستقیم میان قدرت‌های بزرگ تبدیل شده است، جایی که نفوذ روسیه با حضور رو به رشد چین و تلاش‌های ایران برای ایجاد جای پای اطلاعاتی در منطقه تلاقی می‌کند. گزارش‌ها همچنین پروازهای مرموز هواپیمای ایلیوشین Il-76 روسی را که قبل از بازگشت به کاراکاس و مسکو به وسیله آفریقا، در مأموریتی که گمان می‌رود ماهیت نظامی-لجستیکی داشته باشد، از کوبا و نیکاراگوئه بازدید کرد، برجسته کرده‌اند که نشان دهنده هماهنگی قابل توجه مسکو و متحدانش در این قاره است.

در همین حال، جلسه استماع کمیته نیروهای مسلح سنا شاهد انتقاد شدید از وزارت جنگ به دلیل شفاف نبودن و هماهنگی نداشتن در تصمیمات حساس بود. تام کاتن از سردرگمی در دستگاه دفاعی انتقاد کرد که باعث فرآیند تصمیم‌گیری آشفته می شود. نمایندگان هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه نگرانی خود را در زمینه شکاف فزاینده میان دستورالعمل‌های رئیس جمهور و دستورالعمل‌های نهاد امنیت ملی به ویژه با توجه به اطلاعات متناقض در زمینه اهداف واقعی عملیات دریایی در کارائیب و اقیانوس آرام ابراز کردند که نشان‌دهنده اختلال قابل توجه در سازوکارهای تصمیم‌گیری نظامی است.

مهم‌ترین تحول میدانی، اعلام حمله جدید پیت هگست، وزیر جنگ آمریکا به کشتی مظنون به قاچاق مواد مخدر در اقیانوس آرام بود که به مرگ دو نفر منجر شد. این تعداد کل عملیات‌ها را از ابتدای سپتامبر به 16 مورد می‌رساند که در آن 67 نفر کشته شده‌اند. هگست ویدئویی منتشر کرد که ادعا می‌کرد حمله را مستند کرده است، بدون اینکه هیچ مدرکی برای تأیید روایتش ارائه دهد. کارشناسان حقوقی این عملیات‌ها را نقض آشکار قوانین بین‌المللی می‌دانند، زیرا هنوز ثابت نشده است کشتی‌های هدف قرار گرفته مسلح یا با شبکه‌های تروریستی مرتبط بودند.

مهم‌ترین تحول میدانی، اعلام حمله جدید پیت هگست، وزیر جنگ آمریکا به کشتی مظنون به قاچاق مواد مخدر در اقیانوس آرام بود که به مرگ دو نفر منجر شد

گزارش‌های امنیتی نشان می‌دهد، کمپینی که با عنوان «مبارزه با مواد مخدر و تروریسم دریایی» آغاز شد، گسترش یافته و مناطق وسیع‌تری از اقیانوس های آرام و اطلس را دربر گرفته است، تا جایی که برخی دیپلمات‌های آمریکایی هشدار می‌دهند، این کمپین بدون مجوز رسمی یا نظارت قانونی در حال تبدیل شدن به «جنگ خاکستری» است.

خطر واقعی نه تنها در استفاده بیش از حد از زور، بلکه در انزوای فزاینده‌ای نهفته است که نقش آمریکا را تضعیف و توانایی نفوذش را محدود می‌کند. هرچه آمریکا بیشتر از گفت وگو و تعامل عقب‌نشینی کند، جایگاه و توانایی اش را برای شکل‌دهی به قوانین نظم نوین بین‌المللی بیشتر از دست می‌دهد. یک نماینده آمریکایی استدلال کرد، رهبری در قرن بیست و یکم مبتنی بر تحمیل اراده با زور نیست، بلکه مبتنی بر ایجاد اعتماد و دستیابی به امنیت جمعی است.

وی تأکید کرد، آینده واشنگتن با انتخابی که میان انزواطلبی و تعامل، ماجراجویی نظامی و دخالت دیپلماتیک انجام می‌دهد، در جهانی که دیگر منتظر قدرت واحد برای رهبری نیست، بلکه در عوض به وسیله توازن‌های پیچیده‌ای شکل می‌گیرد که خواستار مشارکت و مسئولیت مشترک هستند، تعیین خواهد شد.