حضرت امام خمینی در حیات مبارک شان 11 بار از واژه لیبرال
استفاده کردند و این در حالیست که ایشان در ایام پایانی عمر پربرکت شان، 10 بار از
این واژه در ادبیات و نامه هایشان بهره گرفتند که این مهم بیانگر خطریست که ایشان
در انتهای دهه 60 از نفوذ لیبرال ها در بدنه انقلاب اسلامی احساس کردند.
حضرت امام
خمینی در آخرین روزهای پایانی سال 67 بر عدم ورود لیبرال ها در عرصه تصمیم گیری و
تصمیم سازی هشدار دادند: «من بعضی از این موارد را نه تنها به سود کشور نمی‌دانم
که معتقدم دشمنان از آن بهره می‌برند، من به آنهایی که دستشان به رادیو ـ
تلویزیون و مطبوعات می‌رسد و چه بسا حرف‌های دیگران را می‌زنند صریحاً اعلام می‌کنم:
تا من هستم نخواهم گذاشت حکومت به دست لیبرال‌ها بیفتد.»
یکی از دلایل اینکه حساسیت معمار کبیر انقلاب نسبت به خط فکری
لیبرال ها در اواخار عمر پربرکت شان بیشتر شد اینکه پس از دوران دفاع مقدس و ورود
کشور به دوران سازندگی عنصر حرکتی این جریان سیاسی بر بازسازی کشور در حوزه های
مختلف در راستای مختصات لیبرالی بود که حضرت امام تا روزهای آخر نیز بر ورود آن ها
ایستادگی کردند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی خود به مناسبت بیست و نهمین سالگرد ارتحال حضرت امام به بی اعتمادی به دشمن و اعتماد به توانایی‌های مردم به عنوان دواصل شخصیتی ایشان اشاره فرمودند؛ اصولی که به شکل حقیقی با جهان بینی لیبرال ها در تعارض است. ایشان فرمودند: «امام، ملّت ایران را ملّتِ بزرگ و آگاه و توانایی می دانست، به آنها اعتماد می کرد، به آنها خوش بین بود؛ مخصوصاً به جوانان. مشاهده کنید در فرمایشات امام که چقدر نسبت به ملّت خوش‌بین است، نسبت به جوانان خوش‌بین است. امام در طول ده سال حضور بابرکت خود در رأس نظام اسلامی، یک لحظه به دشمن اعتماد نکرد؛ به پیشنهادهای دشمن بدبین بود؛ به تظاهرات آنها بی‌اعتنا بود؛ دشمن را به معنای واقعیِ کلمه، دشمن می دانست و به او اعتماد نمی کرد.»
بهره سخن:
اگرچه نفوذ لیبرال ها در بدنه انقلاب اسلامی و
دستگاه های تصمیم ساز و تصمیم گیر پس از رحلت حضرت امام به سرمشق فعالیت اصلی این جریان
سیاسی مبدل شد، اما آگاهی بخشی، روشنگری و ایستادگی مقام معظم رهبری در برابر این
جریان وابسته، کشور را از لطمات بیشتر مصون داشته است.
با این وجود ترویج دنیاطلبی، رقابت ثروت اندوزی، رواج اشرافیگری در بین برخی از مسئولین که نسیم آن از دولت سازندگی شروع به وزیدن گرفت زمینه حرکت خزنده لیبرال ها را فراهم کرد تا ریل گذاری سیاست اجرایی کشور بر مبنای مختصات لیبرالی شکل بگیرد و هیچ دولتی نیز جرئت تغییر این ریل گذاری را نداشته باشد. هرچند برخی دولت ها – از جمله دولت های نهم و دهم - تلاش کردند با حرکت های پارتیزانی کشور را به ویژه در حوزه اقتصاد و معیشت مردمی با تحول روبرو کنند، اما به واسطه در تعارض بودن مدل لیبرالی با منافع مردم و جامعه عملا با شکست روبرو شدند و همین عامل، سبب اصلی در وجود گره های متعدد در اقتصاد جامعه است.