به گزارش راهبرد معاصر؛ « ماها یحیی» در یادداشت خود بر این اعتقاد است که تجزیه سوریه مانع از واکنش موثر در مقابل کووید 19 شده است. در عین حال معقتد است که اپیدمی کروناویروس موجب تجزیه و تکه تکه شدن سوریه گردیده است. اگر چه اقدامات برای مقابله با گسترش کووید 19 در برخی از نقاط کشور به اجرا در آمده اما جنگ و درگیری همچنان تداوم دارد.
« موریل آسبورگ و همکاران» بر این عقیده هستند: « هیچ یک از بازیگران خارجی مداخله گر در بحران سوریه و لیبی این اجازه را نداده تا با ارائه کمک های بشردوستانه به مقابله موثری در برابر اپیدمی کروناویروس نشان دهیم». به این ترتیب علی رغم درخواست دبیرکل سازمان ملل متحد برای برقراری آتش بس جهانی در ماه مارس؛ نبرد و درگیری در لیبی تشدید یافته است. درگیری ها و جنگ سیستم های بهداشت و درمان را فلج کرده و منجر به یک بحران بزرگ بهداشتی شده است.
« عمادالدین بدیع» به عامل پیچیده تر « پیامدهای ژئوپلیتیکی اپیدمی بر لیبی» تاکید کند. وی از یک روند گسترده تر ملت سازی در لیبی که ذینفعان بین المللی ، تعاملات خود را با بازیگران هیبریدی( ترکیبی) محلی اولویت بندی می کنند سخن می گوید. البته این کنشگران به عنوان « ابزاری » شناخته می شوند که از طریق آن ها می توان از سرایت و گسترش بی ثباتی جلوگیری و مدیریت کرد.
« فردریک وهری» بر این عقیده است که گروه های شبه نظامی لیبی می توانند از بحران بهداشت عمومی به عنوان ابزاری و سلاحی برای گسترش نفوذ سیاسی و اجتماعی خود استفاده کنند. در سوریه از طرف دیگر آسبورگ و همکارانس بر این عقیده هستند که اپیدمی نه به عنوان نقطه عطف عمل می کند و نه مسیر جنگ را تعیین خواهد کرد. در دوره زمانی که اقدام جمعی برای ریشه کن کردن اپیدمی کروناویروس ضروری است؛ طرفین متخاصم در لیبی و سوریه همچنان بر روی راه حل نظامی تاکید دارند. در واقع کووید 19 بعید است که به عنوان یک عامل اصلی و تعیین کننده درگیری ایفای نقش کند. در عوض کویید 19 با کاهش توانایی دولت، شکاف حاکمیت و رقابت شدید برای کنترل منابع می تواند نتایج شوم جنگ را افزایش دهد.
در بخش زیر مختصری از مقالات برای اطلاعات بیشتر در این مورد اشاره خواهیم کرد:
« ماها یحیی» مدیر مرکز کارنگی خاورمیانه در مقاله « سوریه و کروناویروس» ( 14 آوریل 2020) بر این تاکید دارد: « تجزیه و تکه تکه شدن مانع از واکنش مناسب به اپیدمی کرونا ویروس شده و اپیدمی هم باعث تجزیه و شکاف بیشتر خواهد شد و نتیجه ی این ارتباطات متقابل رنج بیشتر مردم سوریه می باشد.»
« عماد الدین بدیع» کارشناس ارشد غیرمقیم شورای آتلانتیک در مقاله « کروناویروس در لیبی؛ گسترش بی ثباتی» ( 7 مه 2020) بر این عقیده است: « در حالی که بسیاری از گروه های شبه نظامی به دنبال انحصار کمک های پزشکی برای جوامع و مردمان مناطق تحت سلطه خود می باشند؛ دیگران سعی خواهند از طریق شبکه سازی با نخبگان سیاسی و تجاری از این وضعیت سود ببرند».
« موریل آسبورگ و همکاران» عضو ارشد انستیتوی امور بین الملل و امنیت آمریکا در مقاله ای به عنوان « کووید 19 و دینامیک درگیری در سوریه» ( می 2020) بر این عقیده است: « برای سوریه؛ اپیدمی بعید است که به عنوان یک نقطه عطف و نقش تعیین کننده در پویایی درگیری تبدیل شود یا این که اپیدمی بتواند مسیر کلی آینده را تعیین کند. در مقابل بازیگران در برابر پیش زمینه اپیدمی همچنان به پیگیری منافع استراتژیک خود در سوریه ادامه می دهند»
« فردریک وهری» کارشناس ارشد موسسه کارنگی صلح بین المللی در مقاله ای به عنوان « لیبی و کروناویروس» ( 14 آوریل 2020) بر این عقیده است: « اپیدمی به طور خاص آوارگان و مهاجران لیبی را مجازات خواهد کرد و در دراز مدت به چشم انداز صلح و انسجام داخلی صدمه خواهد زد»