به گزارش راهبرد معاصر به نقل از پِیست مگزین، جالب است بدانید که در گذشته تعداد بسیار کمی از مردم آمریکا جو بایدن را به عنوان یک کاندیدای اصلی برای مناصب سیاسی از جمله ریاست جمهوری تلقی میکردند. در سال ۲۰۰۸ او نتوانست از «بیل ریچاردسون نامیرا» در نظرسنجیها پیشی بگیرد و آرای او از ۵ درصد فراتر نرفت، بنابراین پس از انتخابات آیووا، (اولین رای گیری در فصل مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری) کنارهگیری کرد. اما باراک اوباما مسیر زندگی بایدن را تغییر داد و بایدن سرانجام به خواسته اصلی خود دست یافت. او هرگز نمیتوانست به تنهایی به چنین جایگاهی برسد.
با این حال، جو بایدن در کارنامه سیاسی خود اشتباهات زیادی داشته است که در ادامه به چند مورد از بدترین اقدامات او اشاره میشود:
یکی از موارد رایج دادگاههای آمریکا، به پروندههای آزار جنسی مربوط میشود که برخی سیاستمداران و سرمایهداران آمریکایی را نیز شامل میشود. و اما یکی از این موارد شهادت «کریستین بلیزی فورد» در مقابل کنگره در مورد آزار جنسی «برت کاوانو» نامزد دیوان عالی آمریکا در سال ۲۰۱۸ بود که راه را برای «آنیتا هیل» هموار کرد و بدین ترتیب هیل نیز در مورد آزار و اذیت جنسی «کلارنس توماس» در دادگستری دادگاه عالی شهادت داد. در آن زمان جو بایدن و «اورین هچ» بر این شهادت نظارت داشتند، اما بایدن هیچ کارشناس مستقلی را دعوت نکرد و هیل را مجبور کرد تا به تنهایی از خود در برابر آن مرد سفیدپوست بسیار قدرتمند، دفاع کند.
بایدن بعدها عذرخواهی کرد و گفت ای کاش کارهای بیشتری در این باره انجام میداد. گفته میشود این پیشه بایدن است که اول از خود دفاع و بعد با مدارا عذرخواهی میکند که در کاری که انجام داده ، غرایز سیاسی در کار نبوده است.
حبس دسته جمعی در آمریکا سابقه طولانی دارد. به گفته اتحادیه آزادیهای مدنی آمریکا، این نوع زندانی کردن در ابتدا به عنوان نوعی اقدام توسط ایالتهای جنوبی در پاسخ به لغو برده داری در قرن نوزدهم آغاز شد که اساس اقتصاد این ایالتها را از بین برده بود. در واکنش به حضور گسترده جمعیت زندانیان آمریکا، اصطلاح حبس جمعی در اواخر قرن ۲۰ رایج شد. طبق اعلام مرکز عدالت برنان، تعداد آمریکاییهای زندانی در زمان ریاست جمهوری رونالد ریگان به دلیل جنگ با مواد مخدر، جنگی که هدف آن زیان دهی به جوامع فقیر سیاهپوست برای تلافی جویی از جنبش تفکیک دهه ۱۹۶۰ بود، افزایش شدیدی یافت. هنگامی که ریگان در سال ۱۹۸۰ ریاست جمهوری خود را آغاز کرد، جمعیت در زندانهای آمریکا، ۳۲۹ هزار نفر بود و پس از هشت سال که دوره او تمام شد، تعداد زندانیان تقریبا دو برابر شد و به ۶۲۷ هزار نفر رسید.
طبق اظهارات بایدن، تهیه کننده لایحه جرم که منجر به حبسهای دسته جمعی شد، رئیس جمهور فعلی آمریکا بوده است. او در سال ۲۰۱۶، در دفاع از لایحه جرم همچون سایر قوانین تصویب شده در چهل سال گذشته گفت: من «اصلا از (لایحه جرم) شرمنده نیستم. در واقع من لایحه را تهیه کردم. من دارم از جنبشی با عنوان «جان سیاهپوستان مهم است» صحبت میکنم. جان سیاهپوستان واقعا مهم است».
او در حالی از ارزش جان سیاهپوستان سخن میگوید که خود یکی از تاثیرگذارترین افراد در نهادینه شدن نژادپرستی در آمریکاست.
بایدن دانشجوی دانشکده حقوق «سیراکیوز» بود که به دلیل استفاده از بخشهایی از سخنان جان اف کندی و دیگر سیاستمداران مشهور به عنوان گفتههای خود، متهم به سرقت ادبی شد که به تایید دانشگاه نیز رسید. این اتفاق بایدن را مجبور کرد تا از رقابتهای انتخاباتی برای ریاست جمهوری ۱۹۸۸ انصراف دهد.
اول ماه اوت مورین دیوید، منتقد مشهور هیلاری کلینتون، گزارشی را منتشر کرد که نقطه عطفی در حدس و گمانها درباره ریاست جمهوری بایدن بود. او تصویری از چهره غم انگیز پسری در حال مرگ را ترسیم کرد که پدرش به او قول میدهد برای ریاست جمهوری نامزد شود با این اعتقاد که کاخ سفید نباید به دست کلینتون بیفتد و اینکه شرایط آمریکا با ارزشهای بایدن بهتر خواهد شد. به گفته منابع متعدد، بایدن از دیوید خواسته بود که این کار را انجام دهد.
طرح اصلاح رفاه اجتماعی در آمریکا که برای خانوادههای کمدرآمد آمریکایی از سال ۱۹۸۱ (ظهور دولت رونالد ریگان) تا سال ۲۰۱۰ (مصادف با دوره دوم دولت باراک اوباما) در نظر گرفته شد، شامل تغییراتی از قبیل مقرری گسترده دولت فدرال با عنوان برنامه کمک به خانوادههای دارای فرزند تحت تکفل تا برنامه دولتی کمک موقت به خانوادههای نیازمند بود. کنگره آمریکا با تصویب قانون فرصت کار در سال ۱۹۹۶ اجازه تغییرات مذکور را داد.
بایدن یک دموکرات دهه ۱۹۹۰ بود و از همه سیاستهای بیل کلینتون از جمله محافظه کارانهترین آنها مانند طرح فوق که در نهایت شکست خورد، حمایت میکرد. نگاهی به گزارش انتقادگونه نشریه اسلیت درباره این طرح، موضوع را بیشتر روشن میکند. اسلیت درباره پیامدهای طرح اصلاح رفاه اجتماعی مینویسد:
«انستیتوی شهری، پاملا لوپرست و شیلا زدلوسکی دریافتند که در اوایل دوران پس از اصلاحات، حدود یک سوم والدین پس از ترک بهزیستی بیکار شده و یا با کمترین درآمد بدون هیچ مزایایی کار میکردند. مطالعات نشان داد که از ۴۲ تا ۷۴ درصد از کسانی که تحت تاثیر طرح اصلاحات رفاه اجتماعی قرار گرفتند، فقیر بودند. در همین حال ایالتها خانوادههای کمتری را در بهزیستی ثبت نام کردند و تعداد سرپرستان خانواده تنهایی که هیچ شغلی برای تامین هزینههای زندگی خود یا فرزندانشان نداشته و یا کمکی از بهزیستی دریافت نمیکردند، افزایش یافت. طبق گفته لوپرس، تعداد این زنان از ۸۰۰ هزار نفر در سال ۱۹۹۶ به یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سال ۲۰۰۸ رسید».
ادین و لوک شیفر از دانشگاه جانز هاپکینز و میشیگان نیز در مطالعهای اعلام کردند تعداد خانوارهای آمریکایی با فرزندان با درآمد کمتر از ۲ دلار به ازای هر نفر در هر روز، ۱۵۹ درصد رشد کرده و از حدود ۶۳۶ هزار نفر در سال ۱۹۹۶ به ۱.۶۵ میلیون نفر در سال ۲۰۱۱ رسیده است. حتی اگر ارزش کوپنهای غذایی را به عنوان پول نقد در نظر بگیرید، این تعداد با رشد ۸۰ درصدی، به ۸۵۷ هزار میرسد.
ادین و شفر در کتاب خود زنان و کودکانی را که در حاشیه جامعه زندگی میکنند، توصیف کردند، بیخانمانهایی که برای گذران زندگی، پلاسمای خود را میفروشند.
اینها بخشی از پیامدهای فاجعه آمیز طرح اصلاحات رفاه اجتماعی دولت ریگان بود که بایدن در آن زمان به آن رای موافق داد.
همانطور که گفته شد بایدن یکی از عاملان نژادپرستی در آمریکاست، او همواره نگاه تجزیه طلبانهای نسبت به سیاهپوستان و سفیدپوستان داشته است. او حتی نسبت به اوباما هم چنین نگاهی داشت. بایدن در زمان نامزدی اوباما برای ریاست جمهوری، پیش از آنکه به سمت معاونت ریاست جمهوری برسد، در اظهاراتی نژادپرستانه درباره اوباما گفت: «شما اولین جریان اصلی آفریقایی-آمریکایی را میبینید که بسیار خوش زبان، درخشان و تمیز بوده و یک پسر زیباست».
این گفتهها با واکنشهایی مواجه شد و در نهایت بایدن در یک نشست عمومی برای استفاده از کلمه «تمیز» عذرخواهی کرد و گفت باید به جای آن از کلمه «تازه» استفاده میکرده است.
Glass-Steagall یکی از اولین اقداماتی بود که در پی رکود بزرگ اقتصادی در آمریکا انجام شد، این اقدام میان بانکداری سرمایه گذاری و سپردههای بیمه FDIC دیواری ایجاد کرد که به موجب آن وال استریت دیگر نمیتوانست با پس انداز سپرده گذاران قمار کند که به عنوان یکی از دلایل اصلی عدم شکست بسیاری از بانکهای وال استریت عنوان شده است.
جو بایدن، بیل کلینتون و سایر دموکراتهای قدرتمند در سال ۱۹۹۹ Glass-Steagall را تغییر دادند و این باعث دلسردی «جان دینگل»، با سابقهترین نماینده مجلس در تاریخ آمریکا شد. دینگل شب رای گیری بایدن در سال ۱۹۹۹ را آغاز بحرانهای آینده این کشور خواند و گفت: «ما در حال تصویب لایحهای هستیم که بدون توجه به اکثر مواردی که در آن ذکر شده، در تاریکی مطلق نوشته میشود. من فقط میخواهم به همکارانم یادآوری کنم که این آخرین باری است که کمیته بانکداری لایحهای را ارائه میدهد که مقررات پس انداز و وام را تنظیم میکند.»
بایدن به تغییر Glass-Steagall رای موافق داد و با این کار بانکهای وال استریت را در چپاول سپردههای مشتریان، یاری کرده و رکود اقتصادی در آمریکا را شدت بخشید. البته او برای این موضوع هم عذرخواهی کرد اما بایدن باز هم زمانی که در آینده با شکست سیاستهای خود مواجه شود، تنها کاری که میتواند انجام دهد عذرخواهی خواهد بود.
شاید بتوان گفت بهترین جمع بندی از کارنامه بایدن، درخواست استروم تورموند، مشهورترین نژادپرست کنگره در قرن ۲۰ آمریکا از بایدن برای سخنرانی در مراسم خاکسپاریاش باشد. معمولا چنین رسم است که در مراسمهایی اینچنینی، سخنران به ستایش و تمجید از متوفی میپردازد. استروم تورموند کسی است که رکورد طولانیترین سخنرانی علیه قانون حقوق مدنی ۱۹۵۷ را در تاریخ آمریکا با مدت زمان حدود ۲۴ ساعت و ۱۸ دقیقه، به نام خود ثبت کرده است.
میتوان گفت بزرگترین باتلاق در طول زندگی هزارهها، بدون پیش نویس، به دست جو بایدن به وجود آمده است. موافقت با جنگ عراق یکی از دلایل اصلی شکست هیلاری کلینتون در سال ۲۰۰۸ بود. در حالی که باراک اوباما مخالفت خود را با یک جنگ غیراخلاقی و غیرقانونی اعلام کرد، جو بایدن نیز همچون هیلاری کلینتون به جنگ عراق رای موافق داد. او در طول عمر سیاسی خود ثابت کرده است در هر وهلهای از زمان خود عقب بوده است و به گفته کارشناسان هیچ دلیلی وجود ندارد که بایدن در دوران ریاست جمهوری خود متفاوت عمل کند.
باشگاه خبرنگاران