به گزارش راهبرد معاصر؛ به نقل از روسیا الیوم، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه راهی سودان شده است. ابراهیم غندور، وزیر خارجه سودان هم اعلام کرده در نتیجه این سفر، روابط دو طرف وارد پیوند استراتژیک می شود.
سودان، تحت هدایت عمر البشیر، سال ها در جبهه نزدیک به ایران نقش بازی می کرد. دیدار های سید محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد از خارطوم و سفر های دولت عمرالبشیر به تهران، نشان از این داشت که روابط دو طرف در سطح استراتژیک است. البشیر، سیاست های ضد امریکایی ایران تمجید می کرد و خود همسو با جمهوری اسلامی ایران، از مبارزه با استکبار جهانی سخن می گفت.
با گذشت زمان و روی کار آمدن طیف جوان آل سعود در عربستان و کمک های سخاوتمندانه این طیف به تمامی دولت های ضد ایران، عمر البشیر از همپیمانی با ایران خارج شد و سفارت خود در تهران را تعطیل کرد. توجیه البشیر برای این اقدام، " تلاش ایران برای شیعه کردن جامعه سودان" بود و در راستای این سیاست و ایجاد اتحاد استراتژیک با ریاض، وارد ائتلاف ضد یمنی ها شد. سودان از معدود کشورهایی است که در این نبرد نیروی زمینی هم فرستاده است. در همین بازه زمانی، روابط سودان با امریکا بهبود یافت و البشیر در یک چرخش فاحش، از یک دولت ضد امریکایی به دولتی امریکا دوست تبدیل شد که اعلام آمادگی می کرد حاضر است برای حل تمامی اختلافات با کاخ سفید مذاکره کند. واشنگتن هم برای تلافی این سیاست، بخش بزرگی از تحریم ها ضد خارطوم را لغو و فرمان ضد مهاجرتی خود را برای سودان، تعدیل کرد.
حالا اما سودان بنظر از جبهه ای که به تازگی به عضویت آن در آمده، احساس رضایت نمی کند از همین رو، البشیر به مسکو سفر کرده، مجوز احداث پایگاه روسی در خاک کشور خود را داده و تلاش دارد در سطح یک متحد استراتژیک با روسیه تعامل کند. در کنار روسیه، ترکیه هم یکی دیگر از گزینه های سودان برای ایجاد اتحادی استراتژیک است. ابراهیم غندور با سخن گفتن از نقش رهبری اردوغان برای جهان اسلام، خواهان تلویحا به ایجاد یک اتحاد استراتژیک با ترکیه سخن گفته است.
چرخش های سیاست خارجی خارطوم تحت هدایت البشیر احتمالا به دلیل تلاش برای رسیدن به منابع مالی است. سودان هرگاه از ناحیه ایران حمایت مالی شد، "متحد استراتژیک جمهوری اسلامی" شد؛ هر گاه چنین حمایتی را از عربستان و امریکا دریافت کرد، به اتحاد استراتژیک با عربستان گرایش یافت و اکنون احتمالا برای دریافت کمک مالی از ترکیه، از "اتحاد استراتژیک با ترکیه" سخن می گوید. به عبارت دیگر، سودان تحت هدایت البشیر، نمی تواند متحد استراتژیک برای هیچ یک از طرف های منطقه باشد چراکه اولویت آن، همپیمانی سیاسی با یک دولت به لحاظ ایدئولوژیک نیست بلکه بیش از هر چیز به "کمک های مالی" توجه دارد.