جدیدترین اخبار انتخابات ریاست جمهوری 1400 یکشنبه 15 فروردین / زمان انتخابات ریاست جمهوری 1400

به گزارش راهبرد معاصر انتخابات ریاست جمهوری 1400یکی از مهمترین رخدادهای تاریخی ایران است. انتخابات 1400 تعیین کننده سرنوشت کشور است و دو طیف سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری را تشکیل میدهند. گفتنی است انتخابات ایران روز جمعه 28 خرداد 1400 برگزار می شود. راهبرد معاصر در نظر دارد طی مدت باقی مانده تا انتخابات 1400 ، جدیدترین اخبار انتخابات ریاست جمهوری را در اختیار مخاطبان قرار دهد.

نتایج انتخابات ریاست جمهوری تاثیر بسزایی در معیشت مردم کشور دارد و نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری پس از تایید صلاحیت شورای نگهبان در معرض رقابت قرار میگیرند. اصل ۱۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شرایط کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری را اعلام کرده است و در ادامه این خبر آرشیو کامل اخبار امروز انتخابات سیزدهم ریاست جمهوری را میخوانید.

نحوه ثبت نام در انتخابات ۱۴۰۰ 

حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ نمی تواند شرکت کند و در اصل ۱۱۵ قانون اساسی شرایط ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری اعلام شده که در آن رجال سیاسی باید شرایط ذیل را نظیر ایرانی‌الاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوی، مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور دارا باشند.

در قانون انتخابات ریاست جمهوری واژه رجل سیاسی به معنی مرد تعبیر میشود اما گفته می شود که زنان نیز میتوانند در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ ثبت نام کنند. با این وجود تاکنون در هیچ کدام از انتخابات ریاست جمهوری زنان تایید صلاحیت نشدند. مهلت ثبت نام برای داوطلبان ریاست جمهوری پنج روز از تاریخ انتشار دستور شروع انتخابات به وزارت کشور است.

شورای نگهبان مسئول نظارت بر تایید صلاحیت داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری است و پس از ثبت نام داوطلبان واجدالشرایط، شورای نگهبان ظرف مدت 5 روز به صلاحیت داوطلبان رسیدگی می‌کند و نتیجه را به وزارت کشور اعلام می‌کند. 

چه کسانی در انتخابات 1400 شرکت میکنند؟

افرادی همانند حسین دهقان، فریدون عباسی ، حسن سبحانی، سید محمد غرضی، مصطفی کواکبیان، سید محمدعلی افشانی، علی مطهری تایید کردند که در انتخابات ریاست جمهوری 1400 حضور دارند. 

چه کسانی برای حضور در انتخابات 1400 تمایل دارند؟

افرادی نیز نسبت به شرکت در انتخابات 1400 ابراز تمایل کردند که  عباس آخوندی، حمیدرضا حاجی‌بابایی، محسن رضایی، محسن رهامی، سید عزت‌الله ضرغامی، سعید محمد و  مرضیه وحید دستجردی احتمال دارد در انتخابات ایران شرکت کنند.

احتمال حضور چه کسانی در انتخابات 1400 وجود دارد؟

گمانه زنی هایی از حضور برخی شخصیت ها را در انتخابات ریاست جمهوری 1400 وجود دارد که افراد چون محمدجواد آذری جهرمی،  محمود احمدی‌نژاد، غلامحسین الهام، مهرداد بذرپاش، سعید جلیلی، اسحاق جهانگیری، سید محمدصادق خرازی، سید حسن خمینی، سورنا ستاری، محمدرضا عارف، رستم قاسمی، محمدباقر قالیباف، علی لاریجانی و علی نیکزاد احتمال دارد که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری شوند.

چه کسانی در انتخابات 1400 شرکت نمی کنند؟

اما برخی شخصیت های سیاسی اعلام کردند که در انتخابات ریاست جمهوری 1400 شرکت نمیکنند. غلامعلی حداد عادل، سید محمد خاتمی، سید ابراهیم رئیسی، محمدجواد ظریف، پرویز فتاح و محسن هاشمی رفسنجانی در انتخابات سیزدهم شرکت نمیکنند.

اخبار امروز انتخابات ریاست جمهوری 1400

زمان ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری

براساس آخرین اعلام ستاد انتخابات کشور ثبت نام داوطلبین این انتخابات از روز سه شنبه مورخ ۲۱ اردیبهشت آغاز و تا پایان وقت اداری روز شنبه مورخ ۲۵ اردیبهشت به مدت ۵ روز ادامه می‌یابد.

براساس ماده ۶۵ قانون انتخابات ریاست جمهوری انتخاب شوندگان هنگام ثبت نام باید دارای شرایط زیر باشند:

۱- از رجال مذهبی، سیاسی.

۲-ایرانی الاصل .

۳-تابعیت کشور جمهوری اسلامی ایران.

۴-مدیر و مدبر.

۵-دارای حسن سابقه و امانت و تقوی.

۶-مومن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور

نمایندگان مجلس یازدهم طرح اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری را دست بررسی دارند، ولی با توجه به زمان اندک باقی مانده تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، به نظر می رسد که قانون انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران مصوب ۵/۴/ ۱۳۶۴ با اصلاحات بعدی همچنان مبنای برگزاری انتخابات باشد.

سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری همزمان با انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و میان‌دوره‌ای ای مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی ۲۸ خرداد ماه سال جاری برگزار خواهد شد .

در حال حاضر ثبت نام انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و میان دوره ای مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری در حال انجام است.

اصلی‌ترین نزاع انتخابات ۱۴۰۰ چگونه صف‌‌بندی کاندیداها را تعیین می‌کند؟

28 خردادماه امسال تکلیف ریاست سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی با رای مردم مشخص خواهد شد و از حالا کم کم تنور انتخابات درحال داغ شدن است و شخصیت‌های سیاسی درحال اعلام داوطلبی خود برای کاندیداتوری یا برگزاری جلسات خود برای نهایی کردن اعلام حضورشان هستند.

یکی از مهم‌ترین پرسش‌ها این است چه گفتمان‌هایی در انتخابات آینده رو در روی هم قرار می‌گیرند و کاندیداها ذیل کدام یکی از گفتمان‌های نهایی صحنه رقابت قرار دارند؟

هرچند برای روشن شدن فضای انتخابات فعلا باید صبر کرد و بعد از اعلام احراز اصلاحیت‌ها و ایام تبلیغات، مرزبندی‌ها بصورت کامل مشخص خواهد شد اما براساس آنچه تاکنون در عرصه انتخابات شاهد هستیم، نهایتاً دو رویکرد کلان در انتخابات وجود دارد. یکی منتقدان روند فعلی که خواهان تغییر سیاست‌های دولت آق4ای روحانی هستند و طیف دیگری که نماد امتداد دولت فعلی -هرچند با چهره‌ای متفاوت- محسوب می‌شوند.

در میان جریان منتقد وضع موجود اسامی آیت‌الله رئیسی و محمدباقر قالیباف و سعید جلیلی بیشتر به گوش می‌رسد. هرچند هیچ‌یک از این دو تاکنون رسماً حضورشان را اعلام نکرده‌اند اما چهره‌های اصلی‌ای هستند که در فضای اجتماعی به عنوان منتقدان دولت آقای روحانی شناخته می‌شوند. از این جریان عزت‌الله ضرغامی، رستم قاسمی و محسن رضایی و برخی دیگر نیز افرادی هستند که در معرض کاندیداتوری قرار دارند و تکیه شعارها و برنامه هایشان مخالفت با مدل مدیریت کنونی است.

در مقابل، برخی چهره‌ها نیز نماد ادامه وضع موجود شناخته می‌شوند و درصورت رای آوردن احتمالاً روند دولت روحانی را ادامه دهند. شاخص ترین چهره‌سیاسی که نماد وضع موجود است و از وی به‌عنوان کاندیدای احتمالی یاد می‌شود، اسحاق جهانگیری معاون اول روحانی است.

علاوه بر جهانگیری، سایر کاندیداهای احتمالی جناح اصلاح‌طلب همچون محمدرضا عارف، مسعود پزشکیان، محمدجواد ظریف، محسن هاشمی و تاحدودی علی لاریجانی که جزو حامیان روحانی در دو انتخابات 92 و 96 بودند و یا در دولت او مسئولیت داشتند و یا برخی‌شان به نوعی به او کمک کردند، نیز به‌عنوان حامیان وضع فعلی به شمار می‌روند.

عملکرد پراشتباه این دولت و مشکلات متعدد اقتصادی و معیشتی همچون رکود اقتصادی، کاهش ارزش پول ملی، ناکام ماندن در پروژه مذاکره و برجام، تشدید تحریم‌ها و همچنین عدم برنامه و ایده داشتن برای اداره کشور موجب شده تا برخی از این چهره‌ها تلاش کنند تا با دولت روحانی مرزبندی داشته باشند چراکه در باور مردم ادامه روند فعلی مساوی با ادامه تحریم‌ها و افزایش فشارهای معیشتی خواهد بود و با رای آوردن هرکدام از آنها امید به تغییر برای 4 سال آینده به شدت کاهش پیدا می‌کند. اما حضور چهره‌های فوق‌الذکر در دولت و یا حمایت پررنگ آنها از روحانی در انتخابات‌ها، مسئله‌ی مرزبندی را تاحد زیادی غیر ممکن می‌سازد و خواه ناخواه مردم به آنها به چشم گزینه‌ی مورد حمایت روحانی نگاه می‌کنند.

در ادوار گذشته انتخابات ریاست‌جمهوری نیز عمدتاً کاندیداها نماد دو جریان بودند. یکی نماد تغییر و عدم ادامه راه رئیس‌جمهور قبل و دیگری کاندیدایی که نماد وضع موجود بشمار می‌رفت. برای مثال در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 76، به‌‌رغم آنکه مرحوم هاشمی رفسنجانی و حزب نزدیک به وی(کارگزاران سازندگی) تمایل به ریاست‌جمهوری سید محمد خاتمی داشتند اما مشی سیاسی و روش تبلیغاتی علی‌اکبر ناطق نوری به‌نحوی بود که مردم او را نماد وضع موجود و ادامه هاشمی می‌دانستند.

همین شرایط در سال 84 نیز به‌نحوی تکرار شد. یک سو گزینه‌های مورد حمایت جناح اصلاح‌طلب و شخصِ خاتمی مانند مصطفی معین یا مهدی کروبی قرار داشتند و در سوی دیگر محمود احمدی‌نژاد و دیگر کاندیداهای اصولگرا که مخالف وضع موجود بودند.

لذا بنظر می‌رسد در این دوره شاهد شکل‌گیری یک جریان قوی از طرفداران تغییر که خواستار تجربه‌ی مدیریتی جدید باشند هستیم و در سوی دیگر، کاندیدایی که روحانی و کابینه به وی تمایل خواهند داشت.

یک بام و دو هوای اصلاح طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری 1400

سیاست انتخاباتی اصلاح طلبان برای انتخابات ها همان ضرب المثل معروف یک بام و دو هوا بودن را تداعی می کند. جریان لیبرال که تمام قد در انتخابات سال 1392 به عنوان حامی اصلی حسن روحانی به میدان آمد و تمام امکانات خود را بسیج کرد تا روحانی بر مسند ریاست جمهوری بنشیند و اصلاح طلبان بتوانند کرسی های مسئولیت اجرایی کشور را در دست بگیرند.

اما پس از به ریاست جمهوری رسیدن حسن روحانی و حضور اصلاح طلبان در دولت به یکباره و پس از انتخابات 1396 اصلاح طلبان سعی در جداسازی سیاسی خود از دولت کردند تا کارنامه دولت روحانی به پای آنها نوشته نشود.

از سوی دیگر سران جبهه اصلاحات در مصاحبه های خود به مظلوم نمایی درباره وضعیت اصلاح طلبان پرداختند که گویا اصلا دیگر جریان اصلاح طلب در کشور حذف شده است و این در حالی بود که اکثریت مجلس دهم در دست اصلاح طلبان و نیروهای این جریان فکری در دولت نیز حضور داشتند.

در واقع نتیجه عملکرد دولت روحانی و مجلس دهم حاصل تفکر و اجرای اصلاح طلبان است اما افرادی مانند بهزاد نبوی سعی داشتند تا بگویند دیگر اصلاح طلبان در انتخابات حضور ندارند تا بتوانند برنامه مدون خود را برای انتخابات 1400 اجرایی کنند.

بهزاد نبوی حتی در مصاحبه ای درباره پاکسازی اصلاح طلبان از سال 88 سخن گفته بود اما سوال اینجاست چگونه مدیران اصلاح طلبان به ویژه کارگزارانی ها در ساختار اجرایی کشور هستند اما اصلاح طلبان حذف شده اند؟

غلامرضا انصاری از اعضای ارشد حزب اتحاد نیز گفته اصلاح‌طلبان به دنبال رئیس‌جمهوری هستند که دکوری نباشد!

وی تصریح کرد که چنانچه اصلاح‌طلبان با برنامه جامع برای اصلاحات ساختاری و کسب اختیارات حداکثری برای منتخب مردم در انتخابات ۱۴۰۰ را در برنامه‌های خودشان قرار داده و در کنار نامزد اصلی ریاست‌جمهوری معاون اول، معاونین اصلی ریاست‌جمهور، سازمان برنامه‌وبودجه واداری استخدامی بانک مرکزی و وزرای اصلی کشور، خارجه، اقتصاد، نفت را در شروع کار اعلام کنند مردم و افکار عمومی اقناع شده و اعتماد ازدست‌رفته احیا می‌شود.

حتی عجیب تر اینکه عباس عبدی از دیگر تئوریسین های جریان اصلاحات می گوید که مردم این سخن را که رئیس‌جمهور اختیار ندارد، می‌پذیرند ولی نتیجه‌ای که از پذیرش این جمله گرفته خواهد شد این است که طبیعتاً در انتخاباتی که بی‌اثر است و فرد فاقد قدرت را تعیین می‌کند شرکت نکنند!

سوال اینجاست اگر رئیس جمهور اختیار ندارد و اصلاح طلبان از کشور حذف شده اند پس چرا جریان لیبرال به دنبال نهادهای اجماع ساز و تلاش برای معرفی یک نامزد واحد در انتخابات 1400 است؟

چگونه می شود رئیس دولت اصلاحات در سال 1396 با شعار " تکرار می کنیم" از حسن روحانی حمایت کرد اما حالا رئیس جمهور را دکوری می نامند؟

موضوع مهم در این بین این است که اصلاح طلبان به جای حتی فحاشی و انتقادات سنگین از حسن روحانی قبول کنند که مسئولیت دولت و مجلس دهم و شورای شهر بر عهده آنها بوده و حاصل تفکر آنها برای مردم مشهود است.

وزیر اطلاعات احمدی نژاد کاندیدای انتخابات 1400 شد

حجت‌الاسلام حیدر مصلحی وزیر سابق اطلاعات امروز(یکشنبه) در انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس خبرگان رهبری از حوزه انتخابیه تهران ثبت‌نام کرد.

گفتنی است، 28 خرداد امسال در حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس علاوه بر برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا انتخابات میان دوره ای مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری نیز برگزار خواهد شد.

سوال میثم مطیعی از نامزدهای احتمالی انتخابات ۱۴۰۰

میثم مطیعی، مداح اهل بیت علیهم السلام در توییتر نوشت: ‏برنامه‌ات برای «فرهنگ» و خصوصاً «آموزش و پرورش» چیست؟

این سؤال مهم را از نامزدهای احتمالی انتخابات بپرسیم.‏ از نظر بنده کمترین، کسی که برای معضلات فرهنگی، برنامه مدون و البته قابل اجرا نداشته باشد، قطعا قادر به حل مشکلات سیاسی داخلی و بین‌المللی هم نخواهد بود.

۱۴۰۰ پیچیده‌ترین انتخابات ریاست جمهوری ایران می‌شود؟

عبور از تعطیلات نیمه اول فروردین ۱۴۰۰ نیز نتوانسته گرهی از رخوت و فضای سنگین انتخاباتی ۲ ماه بعد کشور باز کند. داوطلبان انتخابات ریاست‌جمهوری متاثر از فضای عمومی کم‌تحرک عمل می‌کنند و همچنان ترجیح می‌دهند شعله فعالیت‌های انتخاباتی خود را در پایین‌ترین حد ممکن نگه ‌دارند. ۳۷ روز تا زمان ثبت‌نام کاندیداهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری باقی ‌مانده است.

(۲۱ اردیبهشت‌ماه ثبت‌نام کاندیداهای ریاست‌جمهوری آغاز می‌شود) به‌رغم زمان کمی که باقی‌مانده است اما اصلاح‌طلب و اصولگرا هر دو تابع این شرایط عمل کرده‌اند و حتی نتوانسته‌اند به نام‌های نهایی از نامزدها با برنامه‌های قابل ارائه از سوی آنها دست یابند. به‌نظر می‌رسد تأکید و اصرار ۲ جریان بر رسیدن به اجماع بر سر گزینه نهایی و سپس معرفی رسمی آن به‌عنوان کاندیدای انتخاباتی‌شان عامل اصلی بلاتکلیفی انتخابات ۲ جریان اصلی سیاسی کشور است. این در حالی است که در انتخابات‌های گذشته مثل ادوار یازدهم، نهم و هفتم که رقابت بر سر کرسی ریاست‌جمهوری منوط به حضور دوره دوم روسای جمهور نبود، بعد از ورود چهره‌های مختلف به عرصه رقابت‌ها در نهایت جریان‌ها سازوکار رسیدن به اجماع و ائتلاف را در پیش می‌گرفتند. به همین دلیل به‌نظر می‌رسد انتخابات ۱۴۰۰و تأکید و اصرار جریان‌ها برای معرفی نامزدی واحد و مورد اجماع بحثی است که سبب بروز بلاتکلیفی بی‌سابقه و تعدد و صف‌آرایی نامزدهای مشتاق پاستور در هر دو جریان شده است.

دوراهی ائتلاف با اعتدالیون یا معرفی چهره‌ اصلاح‌طلب

در این فضا و براساس پیگیری‌های خبرنگار همشهری، اصلاح‌طلبان با عقب‌نشینی از راهبرد انتخاباتی ۴ سال اخیر خود برای معرفی یک نامزد صرفا اصلاح‌طلب، این بار نیز روی همه گزینه‌های قابل ائتلاف فکر می‌کنند. علی لاریجانی در سازوکار انتخاباتی آنان شانس بالاتری در مقایسه با دیگر گزینه‌ها پیدا کرده است. آنها بار دیگر ورای مانیفست‌های اصلاح‌طلبانه، رویکرد عملگرایانه و واقع‌گرایانه در صحنه انتخابات گرفته‌اند. بهزاد نبوی، منتقد جدی فهرست ندادن جبهه اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس یازدهم، رئیس همین تشکیلات شده است و تکرار سناریوی سابق بعیدترین حالت ممکن برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۸ خرداد به‌نظر می‌رسد. اتحاد ملت، کارگزاران سازندگی و اعتماد ملی، احزاب اصلی با بیشترین ضریب نفوذ در تصمیمات اصلاح‌طلبان، هنوز به گزینه‌های مشترکی در انتخابات پیش‌رو نرسیده‌اند.

کارگزارانی‌ها همانند انتخابات مجلس در اسفندماه ۹۸ فعال‌ترین حزب این مجموعه بوده‌اند و طی ماه‌های اخیر اسامی نامزدهای متعددی را مطرح کرده‌اند. آنها تنها حزب اصلاح‌طلبی بودند که در انتخابات قبلی با حمایت حزب اعتدال و توسعه، یک فهرست انتخاباتی ۳۰ نفره برای تهران در مجلس دادند؛ هرچند اجماع حداکثری به‌دست نیاوردند و میدان را به اصولگرایان واگذار کردند. اعضای شورای مرکزی کارگزاران برای نامزدی محسن هاشمی‌رفسنجانی (رئیس شورای مرکزی) و اسحاق جهانگیری (عضو سابق شورای مرکزی این حزب) به تفاهم رسیده‌اند و خارج از حزب، محمدجواد ظریف (وزیر امور خارجه)، بیژن زنگنه (وزیر نفت) و مسعود پزشکیان (وزیر بهداشت دولت اصلاحات) را نیز برای نامزدی تأیید کرده‌اند. معیارهای اعتدالی‌تر این حزب برای برگزیدن نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری حیرت‌زدگی از طرح نام علی لاریجانی را نیز به همراه داشته است. کارگزارانی‌ها روابط نزدیکی با لاریجانی به‌ویژه در دوره ریاست او بر مجلس دهم برقرار کردند. محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی این حزب با اشاره به بررسی صلاحیت نامزدها در شورای نگهبان گفته بود «اگر اصلاح‌طلبان از معرفی نامزد ذاتی خود محروم شوند ممکن است کسی که از نظر مواضع به ما نزدیک‌تر باشد را حمایت کنیم؛ علی لاریجانی ازجمله چهره‌هایی است که می‌توان درباره او بحث کرد و تصمیم گرفت.»

حزب اعتماد ملی در رده دوم معرفی نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری جبهه اصلاح‌طلبان قرار دارد. در میان گزینه‌های آنان چهره غیرحزبی دیده نمی‌شود و اسامی محدود به محمدعلی افشانی (شهردار سابق تهران)، ابراهیم امینی و محمدجواد حق‌شناس (۲ عضو فعلی شورای شهر تهران) است. البته اسماعیل گرامی‌مقدم، سخنگوی حزب اعتماد یک تبصره به طرح این اسامی زده و گفته «درصورتی که سیدحسن خمینی وارد صحنه انتخابات شود، حتماً اصلاح‌طلبان از حضور ایشان استقبال خواهند کرد و اصلاح‌طلبان روی ایشان اجماع خواهند داشت.» هرچند سایر گروه‌های اصلاح‌طلبی موضع جدی درباره نامزدی سیدحسن خمینی نداشته‌اند. پرچمداری حزب اتحاد ملت در پرهیز از ارائه هرگونه فهرست انتخاباتی در انتخابات مجلس یازدهم، انفعال انتخاباتی آنان برای رقابت‌های ۱۴۰۰را نیز به‌دنبال داشته است. برخی گزینه‌های انتخاباتی مدنظر آنان از ابتدا با واقعیت‌های ادوار ریاست‌جمهوری جور درنمی‌آمد و طرح برخی اسامی همچون محمدرضا خاتمی، خیلی زود به بایگانی سپرده شد. محمدرضا ظفرقندی، رئیس سازمان نظام پزشکی و دبیرکل انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران گزینه جدی دیگر آنان برای رقابت‌های خرداد نیز تاکنون پیشنهاد نامزدی را قبول نکرده است.

کدام چهره‌ها تمایل دارند؟

از فهرست حدودا ۱۰نفره نامزدهای قابل طرح ۳حزب اصلاح‌طلب تاکنون تنها محسن هاشمی رفسنجانی و علی لاریجانی در رایزنی‌های صورت گرفته موافقت اولیه برای حضور در انتخابات داشته‌اند. بیژن زنگنه، اسحاق جهانگیری، محمدرضا ظفرقندی و سیدحسن خمینی برای اعلام حضور مخالفت کرده‌اند. این در حالی است که براساس آخرین گزارش‌ها از فعالیت انتخاباتی اصلاح‌طلبان در اسفندماه گذشته، اسحاق جهانگیری و محمدجواد ظریف به‌عنوان گزینه‌های نهایی آنان مطرح شده بود. با این وصف استراتژی انتخاباتی اصلاح‌طلبان در این دوره بیشتر از آنکه معطوف به دست‌خط تأیید حضور یا رد صلاحیت فقهای شورای نگهبان باشد، در انتظار هرگونه تصمیم انتخاباتی معدود چهره‌های باقی‌مانده این جریان برای ثبت‌نام در انتخابات است. اصلاح‌طلبان چاره‌ای برای پیشبرد راهبرد انتخاباتی خود در قالب ۲ برنامه الف و ب نداشته‌اند تا درصورتی که برنامه نخست آنها با حضور نامزدهای حداکثری محقق نشد از نامزدهای مرحله بعد دست به انتخاب بزنند. گزینه‌های باقی‌مانده نیز بیش از آنکه متکی به پشتیبانی و جلب حمایت حداکثری احزاب اصلاح‌طلب باشند، در انتظار کوچک‌ترین واکنش مثبت جامعه مبنی بر تغییر تصمیم به نفع مشارکت در انتخابات هستند. آنها می‌دانند در مشارکت پایین اصلاح‌طلبان شانس زیادی برای پیروزی ندارند. زمستان سال قبل نخستین نشانه‌های کاهش مشارکت در نظرسنجی‌های رسمی و غیررسمی آشکار شدند و هرگونه امید به تغییر شرایط موکول به طلیعه ۱۴۰۰شده بود. این شرایط همچنان تغییری نکرده است.

اصولگرایان مطمئن از پیروزی

روی دیگر این سکه، آرامش انتخاباتی حاکم بر اردوگاه اصولگرایان است. جولان انتخاباتی اصلاح‌طلبان در ۲ انتخابات قبلی آنها را هم وادار به دمیدن بر تنور انتخابات کرده بود. شرایط انتخاباتی این دوره بر آنان سنگینی نمی‌کند و آسوده از میدان بی‌رقیب، سازوکار انتخاباتی خود را جلو می‌برند. آنها ۴ سال قبل تا نیمه فروردین ۵نامزد نهایی خود را هم شناخته بودند؛ در جریان یک مجمع عمومی حدودا ۳هزار نفره به‌ترتیب ابراهیم رئیسی، علیرضا زاکانی، مهرداد بذرپاش، محمدباقر قالیباف و پرویز فتاح به‌عنوان نامزدهای اصولگرا معرفی شده بودند.

از آن جمع ۵نفره برای این دوره تنها ابراهیم رئیسی و محمدباقر قالیباف به‌عنوان چهره‌های محتمل نامزدی باقی مانده‌اند، هرچند تلاش‌های انتخاباتی چهره‌هایی همچون محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و رستم قاسمی، وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد هم در حاشیه این رقابت به چشم می‌آید. مجمع عمومی اصولگرایان در رقابت دور قبلی هرگونه تصمیم نهایی برای برگزیدن نامزد نهایی از جمع ۵ نفره را به شورای مرکزی جبهه مردمی نیروهای انقلاب موکول کرده بود و در این دوره کار حتی به تشکیل مجمع عمومی و نظرخواهی از جمعیت هواداران نیروهای انقلاب در شهر آفتاب نیز نرسیده است.

تکلیف کار یکسره است. تصمیم انتخاباتی آنان پشت پرده و به‌صورت شورایی از ۲ مجرای شورای ائتلاف به ریاست غلامعلی حدادعادل و شورای وحدت به محوریت جامعه روحانیت مبارز دنبال می‌شود. شورای وحدت پیشاپیش از اعلام نامزدی احتمالی ابراهیم رئیسی حمایت کرده است و شورای ائتلاف نیز قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری فهرست انتخاباتی شوراهای شهر تهران به ریاست مهدی چمران را نهایی کرده است. آنها با گروه‌های معروف به نواصولگرایی ذیل چتر حمایتی محمدباقر قالیباف فعالیت می‌کنند. اگر رئیسی به تقاضاها برای نامزدی‌اش پاسخ مثبت دهد، همچنان پس از رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۷۶ تنها نامزد اصولگرایی خواهد بود که می‌تواند ائتلاف حداکثری تشکیلات اصولگرایان را پشت سر خود تجمیع کند. علی‌اکبر ناطق‌نوری در رقابت‌های سال ۷۶ یک‌بار این اتفاق را رقم زده بود و در مقابل سیدمحمد خاتمی شکست خورد. طیف کثیری از اصولگرایان مشارکت در انتخابات خرداد امسال را منوط به حضور رئیسی کرده‌اند و باید دید در روزهای آینده آیا رئیسی پس از حدود ربع قرن آرزوی اصولگرایان برای روی کار آمدن یک دولت حداکثری را محقق می‌کند؟