به گزارش راهبرد معاصر؛ در طی این هفته گذشته ما شاهد صحنههایی از فلسطین اشغالی بودیم که در نوع خود بیسابقه بود. آنچه ما در طی این درگیریها شاهد بودیم، یک «قیام ملی مردم فلسطین» علیه پاکسازی قومی، آپارتاید و تجاوزات قومی رژیم صهیونیستی بود. فلسطینیها از همه اقشار در برابر استعمار مقاومت کردند و یکصدا در اورشلیم، غزه و کرانه باختری شعار«ما همه باهم هستیم» را سر دادند.
هرچند در طی ماه مبارک رمضان و در شهر قدس شاهد درگیری بین نظامیان صهیونیستی و نمازگزاران فلسطینی بودیم؛ اما در طی روزهای اخیر شدت این درگیریها افزایش چشمگیری پیدا کرده است. نقطه تشدید تنش و درگیری بین طرفین، تصمیم رژیم صهیونیستی برای اشغال خانههای ۵۰۰ فلسطینی در محله «شیخ جراح» بود. درپی یورش نظامیان صهیونیست و تعرض به نمازگزاران در مسجدالاقصی و نیز سرکوب تحصنکنندگان در محله «شیخ جراح» شهر بیتالمقدس، بیش از ۲۰۰ نفر زخمی و مجروح شدند. در واکنش به این اقدام، جناح نظامی مقاومت فلسطین در غزه به رژیم صهیونیستی اعلام کرد که « اگر ظرف دو ساعت از مسجد خارج نشوید، ما به نیروهای شما در اورشلیم حمله خواهیم کرد.» البته رژیم صهیونیستی از پذیرش این درخواست خودداری کرد و در واکنش به این تصمیم، مبارزان جبهه مقاومت برای نخستین بار پس از سالها به اورشلیم [بخش یهودینشین بیتالمقدس] حمله کردند. جبهه مقاومت این اقدام را در واکنش به حملات رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان در بیتالمقدس اعلام کرد.
جبهه مقاومت در طی این عملیات، موازنه جدیدی را بر رژیم صهیونیستی تحمیل کرد؛ اما رژیم صهیونیستی در واکنش به حملات جبهه مقاومت، به کشتارجمعی علیه مردمان غزه روی آورد. درحالی من این یادداشت را مینویسم که بیش از 100 فلسطینی -ازجمله 30 کودک- تاکنون کشتهشدهاند؛ اما سیاستمداران غربی علیرغم ابراز نگرانی در مورد اقدامات رژیم صهیونیستی، در عمل بهجز تداوم حمایت نظامی از جنایات این کشور، هیچ اقدامی انجام ندادهاند. درحالی غرب از اقدامات رژیم صهیونیستی حمایت میکنند که همزمان واکنش جبهه مقاومت را بهصورت آشکارا محکوم مینمایند. همانطور که تمامی مردم از بعد اخلاقی و قانونی حقدارند که برای دفاع از خود از مقاومت مسلحانه استفاده کنند، فلسطینیان هم نیز از حق مقاومت و استفاده از زور برخوردارند.
بنابراین ابراز « نگرانی»، « محکومیت» یا حتی « ابراز همبستگی» کافی نیست. فلسطینیها خواستار حمایت مادی از جبهه مقاومت هستند. حداقل انتظار از غرب، توقف مشارکت در جنایات رژیم صهیونیستی است. سیاستمداران آمریکایی و انگلیسی در حال حاضر با صراحت در مورد «حق دفاع رژیم صهیونیستی» صحبت و از آن دفاع میکنند؛ اما چگونه کسی در مورد حق فلسطینیان برای دفاع از خود صحبت نمیکند؟ چرا قرار است ما بپذیریم که فلسطینیها تنها مردمی در جهان هستند که حق دفاع از خود را ندارند؟ جناحهای مقاومت فلسطین علیرغم تواناییهای نظامی متوسط خود در مقایسه با ماشین جنگی پیشرفته اسرائیل، دستاورد چشمگیری بدست آوردهاند. سامانه پدافند هوایی «گنبد آهنین» ناکارآمد نشان داد و موشکهای فلسطینی به تلآویو اصابت کردهاند. رژیم صهیونیستی بهخوبی از این مسئله آگاه است که مبارزان فلسطین در غزه بدون یک حمله نظامی جدی از بین نمیروند و به همین دلیل در مورد شروع حمله زمینی به غزه مردد است. رژیم صهیونیستی باید یک محاسبه جدید را در نظر بگیرد که نمیتواند جبهه مقاومت را از نظر نظامی شکست دهد. جنگ سال 2014 این مسئله را به صهیونیستها نشان داد. بنابراین فلسطینیان مستحق این هستند که از حق خود دفاع کنند.