به گزارش «راهبرد معاصر»؛ نیروی فضایی ارتش آمریکا پس از ماه‌ها تبلیغات سیاسی-رسانه ای و جنجال خبری، بالاخره مرکز فرماندهی منطقه‌ای خود را در پایگاه مشترک «پرل هاربر- هیکم» واقع در هاوایی برای مدیریت عملیات فضایی نظامی در سراسر اقیانوس های هند و آرام افتتاح کرد.
نیروی فضایی ارتش آمریکا بخشی از نیروی هوایی این کشور به شمار می‌آید و جدیدترین شاخه نظامی در ارتش آمریکاست
آنتونی مستلیر، فرمانده سابق سایت پرتاب فضایی «دلتا 30» در پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ کالیفرنیا و فرمانده نیروهای فضایی در مقر مرکزی نیروی هوایی، به‌عنوان نخستین فرمانده مرکز فضایی هند-پاسیفیک منصوب شد. به گفته او، مأموریت این مرکز برتری روزانه بر تهدیدات فضایی است؛ جایی که زیربنای هر زاویه‌ای از جنگ در آن قرار دارد.
این در حالی است که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا در سال 2019 قانون تأسیس این نیرو را امضا کرد. نیروی فضایی ارتش آمریکا بخشی از نیروی هوایی این کشور به شمار می‌آید و جدیدترین شاخه نظامی در ارتش آمریکاست. ترامپ در مراسم امضای این قانون در پایگاه هوایی «اندروز» در خارج از واشنگتن با بیان اینکه فضا جدیدترین حوزه جنگ در جهان است، گفته بود، در میان تهدیدات جدی پیش روی امنیت ملی ما، برتری آمریکا در فضا کاملاً حیاتی است. وی آمریکا را در این زمینه پیشرو خواند، ولی اعتراف کرد این پیشرفت به اندازه کافی نیست و خیلی‌ها از این کشور پیشی خواهند گرفت.
نیروی فضایی آمریکا در آستانه برگزاری سومین سالگرد تأسیس خود با کادری ۱۶ هزار نفره شامل پرسنل یونیفرم پوش و غیرنظامی مشغول فعالیت است، اما همچنان کوچک‌ترین شاخه نظامی ارتش این کشور به شمار می‌رود.
گرچه فرماندهی نیروی فضایی آمریکا به مدت دو سال برای سازمان‌دهی و اجرای متمرکز دستورات مشغول فعالیت بود، اما با تأسیس این مرکز در شرق آسیا، نخستین بار است ارتش آمریکا ستادی خواهد داشت که صرفاً بر روی تلفیق نظارت مبتنی بر ماهواره‌ها، رادارها، ارتباطات و موارد دیگر در اقیانوس های هند و آرام متمرکز می‌شود.
نظارت و مقابله با تهدیدات این منطقه پیش‌تر به وسیله فرماندهان نیروی هوایی آمریکا در اقیانوس آرام و اروپا انجام می‌شد، اما با رشد فزاینده توانمندی‌های چین، روسیه و کره شمالی، آمریکا ترجیح داد به‌صورت مستقیم به حوزه تقابل فضایی در این منطقه ورود کند. به عبارت ساده‌تر، آب‌های هند و اقیانوس آرام به این دلیل در اولویت پنتاگون قرار گرفته که جدیدترین تهدیدات امنیت ملی آمریکا به‌زعم دولتمردان کاخ سفید در این منطقه واقع شده‌اند. به این مفهوم که افزون بر سه کشور مذکور، گروه‌های تروریستی نیز در منطقه فعال هستند.
طبق آنچه به‌عنوان مانیفست فرماندهی نیروی فضایی آمریکا در اقیانوس هند و اقیانوس آرام اعلام‌شده، این مرکز موظف است از دارایی‌های آمریکا اعم از انواع ماهواره‌های نظامی و غیرنظامی در برابر حملات فیزیکی و سایبری محافظت کند.
آمریکا درصدد است فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) و فرماندهی اروپایی ارتش این کشور را در گام‌های بعدی با نیروی فضایی به‌طور کامل هماهنگ کند؛ به‌نحوی‌که این نیروها به‌طور کامل از پشتیبانی فضایی اختصاصی برخوردار شوند.
مقام های آمریکایی به‌ویژه در فکر تقویت دفاع سایبری و جمع‌آوری اطلاعات برای مبارزه با تهدیدات فزاینده ناشی از سرعت بالای انتشار زباله‌های فضایی، حملات احتمالی سلاح‌های ضد ماهواره و هک شبکه‌ها هستند. به‌بیان‌دیگر، آمریکا افزایش بُرد و مرگبار بودن تسلیحات خود را در چارچوب برنده بودن در حوزه فضا ارزیابی کرده است.
آمریکا درصدد است فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) و فرماندهی اروپایی ارتش این کشور را در گام‌های بعدی با نیروی فضایی به‌طور کامل هماهنگ کند
از نظر رئیس عملیات فضایی این منطقه، فضا باید به شدت با سایر ارکان نظامی آمریکا ادغام شود. او چینی‌ها را «دشمنی متفکر» توصیف کرد که به‌طور روزافزون، سامانه‌های ضدفضایی و همچنین پشتیبانی گران‌قیمت و مبتنی بر تسلیحات فضایی را توسعه می‌دهند.
چین در حال حاضر موشک‌های جدیدی روی زیردریایی‌های خود فعال کرده است که از قابلیت حمله به آمریکا از مبدأ دریای چین جنوبی برخوردارند. ارتش چین طبق گزارش سالانه پنتاگون، دارای ۱۲ زیردریایی اتمی است که به موشک‌های دوربرد «جی آل ۳» مسلح هستند و می‌توانند از آب‌های ساحلی، اهداف آمریکا را در خاک این کشور هدف قرار دهند.
در کنار مأموریت نیروی فضایی آمریکا برای مقابله با موشک‌های بالستیک، قاره‌پیما و مافوق صوت، این نیرو در فضا نیز با تهدیدات و چالش‌های قابل‌ملاحظه‌ای مواجه است. آمریکا بیشترین تعداد ماهواره‌های جاسوسی، اطلاعاتی و اینترنتی را با اهداف نظامی داراست.
چین چندی پیش اعلام کرده بود فعال شدن خدمات اینترنتی ماهواره‌های استارلینک را در کشورهای حوزه شرق آسیا تهدید جدی قلمداد می کند و از آن به‌عنوان اقدام نظامی یاد کرد. پکن همچنین تأکید کرد، برنامه‌هایی برای هدف قرار دادن ماهواره‌های ایلان ماسک در دستور کار قرار داده است.
مرکز فرماندهی جدید نیروی فضایی آمریکا در هاوایی گرچه نامی از ایران در مأموریت‌های خود نبرده، اما به‌طور حتم نگران پیشرفت‌های فضایی و موشکی جمهوری اسلامی است و به فعالیت‌های فضایی ایران سرک می‌کشد.
شواهد و قرائن نشان می‌دهند آمریکا پیش و بیش از آنکه نگران تهدیدات فضایی و موشکی از ناحیه شرق آسیا باشد، از جانب پیشرفت‌های موشکی ایران دغدغه دارد؛ به‌ویژه آنکه اعلام خبر دستیابی ایران به فناوری ساخت موشک‌های هایپرسونیک اتفاقی است که همه محاسبات آمریکا را تحت‌الشعاع قرار داد. موضع محتاطانه کاخ سفید نشان می‌دهد در صورت تأیید این موفقیت به‌ناچار باید به ناکارآمدی همه سامانه‌های پدافندی خود اعتراف کند.
نخستین یگان نظامی جدید آمریکا از زمان تشکیل نیروی هوایی در سال ۱۹۴۷، در همان ماه‌های نخست آغاز به کار خود اطلاعیه‌ای صادر کرد که باعث بهت و تأمل ناظران و تحلیلگران بین‌المللی شد. این نیرو برای نخستین استقرار خارجی خود شبه‌جزیره عربستان را برگزید و اسکادرانی شامل ۲۰ نیرو را در پایگاه هوایی العدید قطر مستقر کرد.
اعلام خبر دستیابی ایران به فناوری ساخت موشک‌های هایپرسونیک اتفاقی است که همه محاسبات آمریکا را تحت‌الشعاع قرار داد
پنتاگون در آن مقطع در بیانیه‌ای مدعی شد، واشنگتن با طیفی از تهدیدات جدید در این منطقه شامل تلاش‌ها برای اخلال در عملکرد ماهواره‌ها اعم از هک، ارسال پارازیت و توسعه برنامه‌های موشکی ضدآمریکایی مواجه است.
در همان روزها تیم ترامپ از هیچ اقدام ضدایرانی برای تحدید برنامه موشکی و لغو نشدن تحریم‌های تسلیحاتی جمهوری اسلامی دریغ نکرد. وزارت امور خارجه وقت آمریکا چند ماه پیش از سررسید موعد لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران (18 اکتبر 2020) برنامه زمانی معکوس در وب‌سایت دستگاه دیپلماسی این کشور قرار داد تا به‌اصطلاح، رهبران جهان را از خطر موهوم پیش رو آگاه کند.
برخلاف خواست واشنگتن، نه‌تنها تحریم‌های تسلیحاتی لغو شدند، بلکه کشورمان در حال حاضر به مرکز معتبر صادرات قانونی سلاح و تجهیزات نظامی پیشرفته در منطقه و جهان تبدیل شده است و صف مشتریان تسلیحات باکیفیت و مدرن ایرانی علی‌الدوام طولانی‌تر می‌شود.
تأسیس مرکزی برای نظارت بر تحولات اخیر کشورهای رقیب در شرق آسیا دارای اهدافی چندوجهی و برای گرفتن دست پیش در منازعات فضایی و موشکی است تا از این رهگذر واشنگتن بیش از این قافیه را نبازد و افول هژمونی خود را شاید اندکی به تأخیر افکند.