به گزارش راهبرد معاصر؛ آروندهاتی روی فعال رسانه ای و حقوق بشری هندی، در یادداشتی به ابعاد پنهانی از سوابق نخست وزیر فعلی هند، "نارندرا مودی" و ناسیونالیست های هندی می پردازد. او در این نوشتار جنایات کمتر شنیده شده ای را برای مخاطب بازگو می کند که تقریبا همگی علیه مسلمانان و کشمیری ها انجام شده است. در ادامه سخنان این فعال هندی را پیرامون شخصیت نخست وزیر هند و گوشه‌ای از جنایات صورت گرفته علیه مسلمانان این کشور می خوانیم.
نارندرا مودی و عضویت در سازمان فاشیستی
نخست وزیر فعلی هند در سازمانی به نام RSS عضو بوده که مخففی از نام هندی "راشتریه سوآمی‌سیوک سنگه" است. این سازمان در 1927 با الهام گرفتن از فاشیسم ایتالیا و موسولینی تاسیس شد. همان ایتالیایی که یکی از بزرگترین متحدان آدولف هیتلر در جنگ جهانی دوم بود. متاثر از همین مشرب فکری، RSS بسیار آشکارا آدولف هیتلر را می ستود و اسناد زیادی در این رابطه در دست است. در سخنان یکی از رهبران این سازمان در دهه 40 میلادی چنین آمده: «از آن روز نکبتی که مسلمانان به سوی هندوستان هجوم آوردند تا امروز، ملت هندو با وقار تمام برای کنار زدن این خس و خاشاک جنگیده است. در کشور هندوستان، تنها باید نژاد هندو زندگی کند؛ هر قوم و نژاد دیگری خائن و دشمن نسبت به نهضت ملی خواهد بود. قومیت های خارجی تنها در صورتی می توانند در هند زندگی کنند که مطیع ملت هندو باشند، ادعای هیچ چیزی نداشته باشند و از هیچ حقی، حتی حقوق شهروندی بهره نبرند. آلمان به منظور حفظ خلوص نژادی و فرهنگی خود، جهان را با پاکسازی نژادی خود و کنار زدن یهودیان شوکه کرد. این نمونه و درس خوبی است که هندوستان می تواند از آن الگو بگیرد». تا آخر 2000، RSS 600 شاخه دیگر در هند داشته و 4 میلیون نیرو برای آن در سرتاسر هندوستان به تبلیغ و وعظ آئین تندروانه خود می پردازند و مودی، عضو این سازمان، تاکنون قدرت را بدست دارد.
مودی و سکوت در قبال جنایتی در حد جگرات
در 2002، مسجدی به نام ایودهیا که هندوها و مسلمانان هر دو نسبت به آن ادعا دارند، در آتش سوخت. تا همین امروز هیچکس نمی داند این آتش سوزی کار کیست ولی با توجه به اهمیت این مسجد نزد مسلمانان و هندوها، هر ساله چندین هزار تن از دو طرف به زیارت آن می روند. در جریان آن آتش سوزی و تخریب مسجد، 57 ساختمان وابسته به آن نیز به خاکستر مبدل شد. در این هنگام مودی وزیر کشور بود. در واکنش به آتش سوزی مذکور، جناح راست هندوها خشمگین شد و به حالت دیوانه واری، به قتل، سوزاندن، تجاوز و شکنجه مسلمانان گجرات دست زد. 1000 تا 2000 تن به صورت دسته جمعی و آشکار کشته شدند، 100 نفر مجبور به ترک خانه و کاشانه شدند و به جرگه آوارگان مسلمان پیوستند.
این مسئله وقتی دردناک تر می شود که بدانیم پلیس در جریان این هجوم دسته جمعی علیه مسلمانان، به مهاجمین یاری رسانده است. یکی از نمایندگان مجلس هند به نام احسان جفری، که از رقبای مودی در انتخابات محسوب می شد، در جریان این ماجرا تلاش کرد اوضاع را آرام کند و به تعداد زیادی از مسلمانان در خانه خود پناه داد. در مقابل 20 هزار تن از هندوها منزل او را محاصره کردند. احسان جفری نزدیک به 200 بار با تلفن خود به نهادهای مختلف زنگ زد و درخواست کمک کرد. پلیس تنها یکبار آمد و بدون این که کاری بکند و یا حتی جمعیت را متفرق کند، بازگشت. احسان جفری خودش به میان هندوها آمد و از آن ها خواست که هر چه می خواهند با او بکنند ولی کسانی را که به منزلش پناه آوردند، آزاد بگذارند.
اما هندوها دستان او را قطع کردند و سپس نوبت به پاهایش رسید. در نهایت هم جنازه او را به دور خانه اش روی زمین کشیدند. جنایت گجرات به اینجا ختم نشد. آن ها تمام کسانی را که به خانه جفری پناه آورده بودند کشتند. زنان پس از تجاوز، زنده در آتش سوزانده شدند.
مودی در قبال این جنایت گفت: «در قبال هر عملی عکس العملی خواهد بود». حالا این مرد نخست وزیر هند است.
مسلمانانی که پناهی ندارند
تصور کنید که مودی، با چنین تفکراتی، اکنون سکاندار نهادی است که قرار است از تضییع حقوق شهروندان جلوگیری کند و به صورت طبیعی، مسلمانان باید برای حفاظت از خود در برابر هندوها، به آن نهاد پناه برند. وقتی پناه شما، خود به مهاجمان علیه شما پیوسته، چه توقعی می توان داشت که امنیتی برقرار شود؟