به گزارش راهبرد معاصر؛ هفتادمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین ، فرصت مناسبی است برای به نمایش گذاشتن چگونگی تاثیرگذاری بین المللی این دولت در هر مرحله از تاریخ، لحظه ی مناسبی است .
اگر چین بتواند به آرمان دیرینه احیای ملی خود نزدیک شود و موانع تحمیلی داخلی و بین المللی را پشت سر بگذارد، ممکن است طی دهه های آینده در سطح بی سابقه ای روی معادلات جهان اثر بگذارد. "روز ملی" چین که در اول اکتبر برگزار شد، تأسیس جمهوری چین را تحت رهبری حزب کمونیست، در سال 1949، گرامی می دارد . مقامات پکن هفتادمین سالگرد را یک مناسبت بسیار مهم تلقی می کنند و بر همین اساس ، رژه عظیم نظامی را که شامل آخرین سلاح ها و مشارکت بیش از 10،000 سرباز است، به اجرا گذاشتند. همچنین چین یک جشن باشکوه، رژه غیرنظامی بوسیله شناورها و مناسبت های بزرگداشت ، در سراسر کشور برگزار کرد. حتی در راستای دمیدن به این شور ملی، مقامات ، نمایش های "غیر وطن پرستانه" را از تلویزیون ممنوع کرده و در عوض برنامه های میهن پرستانه را تقویت کرده اند.
این مناسبت ممکن است نمایانگری اقدام سوم برای احیای قدرت جهانی جمهوری خلق چین تلقی شود. جنگ سرد مقدمه اولین اقدام را فراهم کرد. در دهه های نخستین خود، دولت تازه تأسیسی که با شور و اشتیاق ایدئولوژیکی شکل گرفت، جهان را از طریق تحریکات دفاعی، جنگ های منقطع در امتداد مرزهای خود ، حمایت از شورش های کمونیستی در سراسر آسیا و تقابل شدید ایدئولوژیکی با ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی درگیر نمود. گام این کشور برای اصلاحات و گشایش در سال 1979 ، آغاز اقدام دوم بود، عملی که تا سال 2010 ادامه داشت.
با کنار گذاشته شدن اشتیاق آرمان گرایانه مائو ، رهبران چینی به رهبری دنگ شیائوپینگ ، به دنبال ثبات و روابط صلح آمیز با جامعه جهانی بودند. چین انقلابی در اقتصاد جهانی ایجاد کرد ، چرا که شرکتهای خارجی برای بهره گیری از نیروی کارگر ارزان ، پایداری سیاسی و بهبود زیرساختها، عملکرد خود را گسترش دادند.
با پیدایش شبکه جهانی تولید، ایالات متحده، اروپا، ژاپن و جهان(کشور های) در حال توسعه ، اقتصادهای خود را بشکل ناگسستنی با چین پیوند زدند.
برخلاف تنش های گاه به گاه ، در قتل عام میدان تیان آنمن و اختلافات شدید در مورد حقوق بشر، تایوان و سایر موارد، تمام طرف ها از انگیزه ای قوی برای حمایت ازروابط پایدار(حفظ پایداری) برخوردار شدند . پیشرفت چین به عنوان یک مرکز تولید قدرتمند، باعث تغییرات و در نهایت تقویت اقتصاد جهانی شد اما ممکن است 30 سال آینده، تاثیر آن را در قله های جهان ببینید.
در سومین اقدام احیای چین، پکن با این چالش هولناک مواجه است که وضعیت غالب خود بعنوان یک رهبر جهانی را بهبود بخشد یا ریسک غرق شدن در رکود را بپذیرد. بلندپروازی های رو به رشد این کشور را می توان در ابتکار عمل برای ادغام منطقه اوراسیا دید.
دستیابی به رهبری تکنولوژیک، مشهود در برنامه بحث برانگیز "ساخت در چین 2025" ، اگر به صورت موفقیت آمیز اجرا شود، می تواند عمیقا روابط تجاری و شبکه های تولید را دگرگون سازد. پیشنهاد برای داشتن نقشی بیشتر در حکمرانی جهانی نیز به دنبال آن است هنجارها و قوانین را در نهادهای بین المللی چون: سازمان ملل ، بانک جهانی و صندوق (ارزی) پولی بین المللی ، تغییر دهد.
در جایی که نهاد های موجود نتوانند مطالبات خود را برآورده سازند ، پکن راه حل های جایگزین مقرون به صرفه تری را به نفع اولویت های خود تنظیم کرده است. از آنجا که منافع اقتصادی چین در سطح جهان گسترش یافته، احتمال حضور روزافزون ارتش آزادیبخش خلق در خارج از کشور و در مناطق دوردست را بالا می برد.
در سال 2017 ، ارتش آزادیبخش اولین پایگاه نظامی خارج از کشور خود را در جیبوتی تأسیس ساخت. اقدام سوم صعود چین، امکانات حیرت انگیزی را می آفریند ، اما همچنین با موانع وحشتناکی مواجه می شود. اقتصاد کند، بزرگترین مانع است. در ماه سپتامبر ، مسئولین 126 میلیارد دلار دیگر، برای تحریک این رشد ضعیف، هزینه نمودند ، اما کارشناسان پیش بینی می کنند با این وجود ، نرخ رشد سالانه در سال آینده ممکن است به زیر 6 درصد کاهش یابد. به علاوه، رشد کندتر ، بار بدهی در حال افزایش کشور را تشدید می کند و کل سیستم مالی را به خطر می اندازد.
از نظر سیاسی ، اختلال در سبک سیاسی تهاجمی شی جینپینگ ، خطرات شکل گیری یک بحران را بالا می برد. ناآرامی ها در هنگ کنگ با وجود لغو لایحه استرداد جدال انگیز، ماه ها این شهر را به آشوب کشید. این مشکلات به چالش های دیرینه ای چون افزایش اختلاف طبقاتی، فساد مداوم، غارت زیست محیطی و پیری جمعیت اضافه می شوند.
در سطح بین المللی ، جنگ اقتصادی با ایالات متحده ادامه دارد در حالی که امیدی به پایان آن در آینده نزدیک نیست و روز به روز به مشکلات اقتصاد اضافه میشود. تنشها در مورد انتقال تکنولوژی، هنگ کنگ ، تایوان و دیگر نقاط مهم، این نگرانی را برانگیخته که دو اقتصاد بزرگ جهان ، به سمت جنگ سرد جدید سوق داده میشوند.
ابتکار " یک کمربند یک جاده" شی جینگ پینگ هم نیز به باد انتقاد گرفته شده. منتقدین هشدار می دهند که این مسئله باعث افزایش مشکلات جهانی و فرو رفتن بعضی کشورها در باتلاق بدهی میشود. شی جینگ پینگ با اذعان به چالش های جدی و دشوار، از حزب در یک جلسه آموزشی کادر سازی خواست "روحیه جنگی" را اتخاذ کند.
جمهوری خلق چین ثابت کرد بسیار با دوام است، به ویژه وقتی دوام آن را با واقعیت فروپاشی شوروی مقایسه می کنیم. با وجود پیش بینی های چند ساله از فروپاشی، احتمال عملی شدن چنین سناریویی دور از انتظار است.
اما ممکن است پایداری در دهه های آینده به اندازه کافی نباشد. چین برای رسیدن به اهداف خود در جوان سازی ملی ، باید به یک قدرت جهانی واقعی تبدیل شود. اما با نرم شدن اقتصاد و مهار سیاست های آن، احتمال اینکه به تمام هدفهایش برسد،کمتر و کمتر میشود. رویای چین هرگز نزدیک تر و هرگز دور تر از این به نظر نمی رسیده.
راهبرد معاصر موید مطالب آورده شده در گزارش نیست و صرفا برای اطلاع مخاطبان، ترجمه آن را منتشر کرده است.