مصطفی خوش چشم تحلیلگر مسائل بین الملل، در گفت و گو با راهبرد معاصر در پاسخ به این سوال، بمب افکن های آمریکا در حال حرکت به سمت خاورمیانه هستند و در این راستا زمزمه هایی به گوش می رسد چه منطقی پشت این ماجرا قرار دارد؟ گفت: فقط دو فروند بمب افکن B52 وارد منطقه شده است و نه بیشتر که در حقیقت دلایل متفاوتی وجود دارد. از میان این دلایل معتبرترین ها ایجاد جوی برای حرکت به سمت مذاکره در آینده است و در حقیقت طرف آمریکایی از ده سال پیش بر پایه فرمول تحریم و تهدید باورپذیر نظامی سعی داشت جمهوری اسلامی را به سمت مذاکره ببرد و در مذاکرات با اخذ امتیاز مولفه های قدرت جمهوری اسلامی را محدود کند.
وی ادامه داد: آقای اوباما همین کار را کرد و ترامپ هم علی رغم همه هیاهوهای خود همین کار را پیش گرفت ولی به روشی ناپخته و کاملا غیر کارشناسی. آقای بایدن هم همین مسیر را پیش می رود. به نظر می رسد، این اقدامات زمینه ساز ادامه همان مسیر باشد و برای باور پذیری تهدید انجام می شود. در دوران آقای ترامپ به دلیل استفاده ناصحیح از این فرمول بارها آمریکا به دلیل تهدیدهای بی جا و بدون پشتوانه ضربه خورد از جمله در ماجرای سقوط گلوبال هاوک و در ماجرای عین الاسعد مشخص شد که تهدیدات آمریکا پوشالی است.
او در ادامه تصریح کرد: حال برای ترمیم این تهدید و باور پذیر کردن آن؛ قطعا پنتاگون به پیشواز می رود تا همراه با رسانه های آمریکایی جو تهدید را مجددا بارور و باورپذیر کنند این یکی از دلایلی است که قطعا آمریکایی ها دست به این اقدامات می زنند اگرچه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی باید آماده باشند و اگر چه این احتمال که آقای ترامپ بخواهد در روزهای آخر دست به اقداماتی بر علیه محور مقاومت بزند بالاست و می تواند جزو یکی از سناریوها باشد اما سناریوی محتملی نیست و سناریو محتمل همان باور پذیر کردن تهدید است.
خوش چشم اظهار کرد: با توجه به اینکه آمریکا در ماه های آخر دولت ترامپ در حال بیرون بردن سربازان خود از خاورمیانه است و قطعا نمی خواهد نشان بدهد که این منطقه از جهان را ترک می کند و هژمونی و حضور نظامی او تضعیف شده است. لذا هم زمان با عقب نشینی نیروهای آمریکایی از مناطق خاورمیانه و غرب آسیا و افغانستان سعی می شود تا آن هجمه و تصویری که از آنها به عنوان قدرت نظامی حاضر در صحنه وجود دارد همچنان حفظ شود لذا چنین اقداماتی برای تصحیح برداشت مخاطب است و مخاطب نباید احساس کند دیگر بازیگران و افکار عمومی در منطقه در حال رخت بربستن و ضعیف شدن هر چه بیش از پیش است.
وی در پاسخ به این سوال، آیا می توان این جنگنده ها را تهدیدی برای ایران در نظر گرفت؟ گفت: می توان گفت جهت اقدامات روانی تاثیر گذار برای محاسبات نظامی بر محور مقاومت است. هر گونه تغییری در ابزارها و نیروهای دشمن مد نظر استراتژیست های نظامی قرار می گیرد و بر روی آنها محاسباتی انجام می گیرد لذا سعی می کنند با جابجایی مهره ها استراتژیست های طرف مقاومت را بر این پایه درگیر کنند و از این طریق بر محاسبات استراتژیست های محور مقاومت تاثیر گذار باشند و این علاوه بر تلاشی است که برای تاثیر گذاری بر افکار عمومی انجام می دهند. حال اینکه در عمل و بر روی زمین اقدامی محتمل نیست و شاید سناریوی اقدام نظامی جنون آمیز ترامپ در فرصت های آخر مطرح شود که البته می تواند سناریویی در بین چندین سناریو باشد ولی محتمل نیست و این اقدامات بیشتر جنبه روانی و محاسباتی دارد.
این تحلیلگر مسائل بین المللی در پاسخ به این پرسش که در چنین شرایطی ایران چه از منظر تاکتیکی و چه رسانه ای باید چه شیوه ای در پیش بگیرد؟ گفت: ایران هم در محور های مقاومت در منطقه و هم در رسانه ها و افکار عمومی باید قدرت خود در منطقه را با تصویر سازی بهتری به نمایش بگذارد و نشان بدهد حضور قوی تری در منطقه دارد. معنی این کار تاثیر گذاری روانی بر دشمن است نه اینکه تحرکات نظامی و درگیری و جنگ و این بیشتر اقدامی متقابل در همان سطح است و معنی آن به هیچ عنوان نباید درگیری در سرزمین های غرب آسیا باشد. ایجاد تصویر روانی بزرگ و قدرتمند در درجه اول اهمیت است که باید بیشتر و بهتر از همیشه اجرا شود.
وی با اشاره به هدف ترامپ از فرستادن این جنگنده ها که آیا بیشتر مصرف داخلی دارد یا اقدامی برای اجرای سیاست های منطقه ای است؟ پاسخ داد: با این سرعت که ترامپ قصد عقب نشینی از افغانستان و عراق را دارد با مخالفت های شدیدی در پنتاگون و دولت جدید بایدن روبرو است. آقای ترامپ هم می خواهد به انتقادات پنتاگون جواب بدهد و هم تصویر سازی انجام شده در محور مقاومت را به سمت و سویی نبرد که گویی با خروج نظامیان آمریکایی از منطقه حرف ایران به کرسی نشسته است. او در حال بازی با مهره هایی نظیر همین بی 52 است و سعی دارد تصویر خود را تصحیح کند تا این اقدام یک فرار و عقب نشینی به نظر نیاید.