گزارش اندیشکده «شورای آتلانتیک»؛
ترکیه و اعراب به دنبال استقلال راهبردی از غرب
رئیس‌جمهور ترکیه نشان داد به دنبال اولویت‌بخشی به ثبات بازار کشورش است که می‌تواند زمینه سرمایه‌گذاری کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس را در این کشور فراهم کند. روابط دو طرف شامل توافق بر سر مزیت‌های نسبی مکمل، اشتیاق آنها برای تنوع بخشیدن به مشارکت‌های تجاری و تمایلشان برای استقلال راهبردی از غرب است.
گزارش «انجمن بین‌المللی خلیج‌فارس»؛
ائتلاف‌سازی بازیگران منطقه خلیج‌فارس در قالب سازمان شانگهای
عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای به همراه عضویت بالقوه عربستان سعودی، حاکی از توسعه محوری این سازمان است که پیامدهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی گسترده‌ای خواهد داشت. این توسعه مسیر را برای اتحادهای ژئوپلیتیکی جدید هموار، سازمان همکاری شانگهای را با اهرم‌های بیشتری در عرصه جهانی مجهز می‌کند و درنتیجه پویایی روابط بین‌الملل را تغییر می‌دهد.
گزارش «مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی البیان»؛
ازسرگیری روابط ایران و عربستان و بازترسیم ائتلاف‌های منطقه‌ای
توافق ایران و عربستان نشان می‌دهد دو قدرت اصلی منطقه به دنبال ترمیم روابط با هدف بازترسیم نظم منطقه‌ای هستند. بیشتر قدرت‌های بزرگ منطقه و تمامی بازیگران کوچک نیز از نظم منطقه‌ای با ثبات استقبال می‌کنند. علاوه بر این، با میانجی‌گری چین انتقال مرکز ثقل ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک از غرب به شرق ظاهر شد که حاکی از افول قدرت بلامنازع آمریکاست.
گزارش بنیاد «کارنگی برای صلح بین‌الملل»؛
انتخاب مجدد اردوغان و چشم‌انداز صلح منطقه‌ای
در دوره آشتی میان رقبای گذشته در غرب آسیا تعجب‌آور نیست شاهد عادی‌سازی روابط ترکیه با سوریه باشیم. این موضوع تغییر ژئوپلیتیک بزرگی است که بر روابط دوجانبه ایران و ترکیه پیامدهای قابل توجهی خواهد گذاشت.
گزارش اندیشکده «مرکز سیاسی امارات»؛
عمان؛ دیپلماسی میانجی گرایانه و روابط پایدار با ایران
با توجه به تداوم تنش میان طرف‌های مذاکرات رفع تحریم‌ها و به وجود نیامدن هیچ پیشرفتی در زمینه بازگشت آمریکا به برجام، نقش عمان به‌عنوان میانجی میان ایران و غرب همچنان ضروری است. گسترش روابط ایران و عمان به نقش میانجی گرایانه این کشور در حل اختلافات میان ایران و آمریکا و نقش موازنه بخش مسقط میان تهران و سایر کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس وابسته است.
گزارش «شورای روابط خارجی اروپا»؛
غرب آسیا در دوران پساآمریکا
خروج آمریکا از منطقه غرب آسیا بخشی از راهبرد این کشور برای معطوف کردن تمرکز خود به رقابت گسترده با چین است. به گفته یکی از مقام‌های ارشد سابق آمریکا، این اقدام صرفاً بازگشت به دوران قبل از ۲۰۰۱ نیست، بلکه آمریکا به دنبال بازگشت به راهبرد قبل از ۱۹۹۰ است که به شرکای منطقه‌ای خود تکیه می‌کند و حضور نظامی‌اش را کاهش می‌دهد.