به گزارش راهبرد معاصر؛ داروسازان سنتی هند یونجه تازه را خرد کرده ۲ ماه در الکل خیسانده و بعد یک استکان آن را با مقداری آب موقع خماری به معتاد میخورانند و بعد دستور میدهند که از ماده مورد اعتیاد خود استفاده کند. محلول الکلی یونجه به علت داشتن ماده صابونی (ساپونین) شخص را ناراحت کرده و نسبت به ماده مورد اعتیاد متنفر و بیزار میسازد و تا مدتی زیاد از آن بدش میآید. این روش سابقاً در ایران برای درمان اعتیاد به الکل بود، اکنون برای معالجه معتادان به تریاک و سیگار و حتی هروئین به کار رفته و نتایج عالی داده است.
یونجهی پخته ملین و خشک آن قابض است، تازه آن نفاخ و افزاینده شهوت است.
مداومت در خوردن شربت یونجه چاق کننده و مولد خون صالح و ضماد کوبیده آن با عسل محلل ورم سرد و با سرکه محلل ورم گرم است.
یونجه مدر حیض است خصوصاً، چون در حمام یا بعد از آن تناول نمایید و جهت خشونت سینه و سرفه نافع است.
خوراک آن شیر و منی را زیاد میکند به خصوص تخم یونجه.
مقدار ویتامین C آن ۲ برابر «جعفری» و ۴ برابر «لیموترش» است و ویتامین A آن از «شب کوری» جلوگیری میکند.
یونجه همچنین مقداری ویتامین D داشته و سرشار از ویتامین K است که خوردن آن از خونریزی جلوگیری میکند و پخته آن برای رفعیبوست مفید است.
ضماد پخته یونجه روزی ۲ بار جهت رعشه مفید است. / بهداشت نیوز