صدا و سیما، عصر جدید و چند نکته ارتقاء دهنده
به گزارش راهبرد معاصر؛ ابتدا به ساکن نمیتوان با برنامه سرگرمی و نمایش و از این قسم برنامه‌ها مخالفتی داشت، بلکه باید براساس آموزه‌های اسلامی و گنجینه فرهنگ و ادب شیعی، این نوع برنامه تقویت شود. برنامه‌ای که به استعداد یابی هنری و نمایشی افراد هم بپردازد، برنامه خوبی می تواند باشد، منتها باز هم براساس فرهنگ خودی و بومی و ارزش‌های ایرانی اسلامی و به شرط اینکه اصل قرار نگرفته و به عنوان یک حاشیه قابل اعتنا در زندگی به آن پرداخته شود.
برنامه های سرگرمی نباید نازل شوند
اما اگر برنامه‌ای بخواهد به اسم استعداد یابی، تنها به برگزاری یک سری مسابقات نمایشی آن هم در سطوح نازل مثل ژانگولر و تقلید صدا و مانند آن متوقف شده و سر و شکلش حتی دکور آن نیز بدون تغییری از یک برنامه و شوی آمریکایی سخیف تقلید کرده باشد و اوقات بسیاری را از زمان تلویزیون و تماشاگرانش آشغال نماید و بازهم پای مربع ستاره‌ها را به میان بکشد، دیگر نمی تواند قابل تحمل باشد حتی اگر درست یا نادرست چند میلیون رای دهنده هم پیدا کند. اینکه فکر کنیم شیوه اجرای نمایشات و برنامه های نمایشی در دنیا شیوه ای استاندارد است و بنابراین ما باید از نمونه های آن تقلید کنیم ، همانقدر ساده لوحانه است که شیرین کاری های مسابقه محله و ژانگولر بازی سیرک ها و اکروبات و شعبده بازی به شیوه آشکار/پنهان معروف را به حساب استعداد گذاشته که چه بسا همان برنامه هایی مثل مسابقه محله استعداد باب تر بودند.
نخبه یا سلبریتی؟!
این دوستان غافلند که اگر برنامه American got talent به این گونه برنامه ها می پردازند و هزینه و وقت بسیاری پایش صرف می کنند از این روست که آنان استعدادهای خود در زمینه های مهم و محوری مثل دانش و تکنولوژی را پیش از اینها یافته اند و یا از کشورهایی مثل ما نخبه ربابی می کنند. اما ما برای نخبه تکنولوژی و ریاضی و فیزیک و شیمی و انواع و اقسام فن آوری‌ها، برنامه استعدادیابی نداریم. سالانه دهها و صدها نخبه علمی از نقاط مختلف این مملکت با هزینه های خود به جشنواره هایی مثل خوارزمی می آیند و دهها و صدها اختراع و ابداع ثبت می کنند، برنده می‌شوند و احیاناً جایزه‌ای گرفته و به مناطق خود بر می‌گردند و همه ذوق و شوقشان برای پیشرفت‌های علمی هدر می رود، آیا آنها برای معرفی و شناخته شدن و کمک های مالی برای این مملکت مفیدتر از کسانی نیستند؟
مملکت ما امروز به چه چیزهایی نیاز دارد؟ الویت‌های جامعه ما چیست؟ مقام معظم رهبری این الویت ها را چگونه تبیین کردند؟ آیا الویت کشور ما فراگیری و آموزش و ابداع علمی و فناوری و تکنولوژی است یا اکروبات و شعبده و جوک و ادابازی و آواز و غیره. چه حجم بالایی از نخبگان علمی که فعالیت‌هایشان مورد نیاز کشور است ولی امروز در سخت ترین شرایط کار می کنند احتیاج دارند در این گونه برنامه ها شرکت کنند تا جوانان با استعداد نیز به جای اکروبات و شعبده به اختراع و ابداع علمی روی آورند.
نقش زنان در برنامه‌های استعدادیابی
ممکن است گفته شود با این گونه برنامه ها، نشان دادیم زن‌ها در ایران آزادند و حجاب مانع کارشان نیست و غیره فکر می‌کنید آنهایی که به دنبال جذبشان هستید با این موضوعات راضی می‌شوند و یا همانطور که نوشته و گفتند تا حجاب اجباری برداشته نشود ، تبعیض جنسیتی باقی است. به راستی تا چه زمانی این بیماری و سندرم جذب دوستان، باعث می شود، فرصت های گرانبها از دست برود، شما هیچگاه از آن دانشمند زنی گفتید که در پروژه فرستادن موجود زنده به فضا حضور داشت؟ از آن زنانی که داروهای حیاتی را برای این مملکت ساختند، از آن زنان و مردانی که در مؤسسه رویان به پیشرفت های باور نکردنی رسیدند و از زنان و مردان و دختران و پسران گمنام ولی عاشق علم، دانش و پیشرفت مملکت و انقلاب هستند، نشانی ارائه کردید؟ استعدادهای هنری هم قابل احترام است ولی اولویت کشور کجاست؟