خطای نظامی اروپا برای مداخله در دریای سرخ

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ پس از تشکیل ائتلاف دریایی آمریکا در روزهای پایانی سال 2023 میلادی، بسیاری از قدرت‌های اروپایی- عربی از همراهی با واشنگتن سر  باز زدند. نخستین بیانیه پنتاگون حاکی از تشکیل ائتلاف نظامی با حضور قریب به 40 کشور بود، اما پس از مدتی مشخص شد تنها 10 کشور حاضر به حضور محدود و کنترل شده در ائتلاف دریایی هستند. هدف از ائتلاف نه اقدام علیه خاک یمن، بلکه ایجاد خط امن برای کشتی‌های تجاری اعلام شده بود.

ناکارآمدی ائتلاف امنیت دریایی سبب شد واشنگتن و لندن پس از تصویب قطعنامه 2722 شورای امنیت سازمان ملل متحد، پایگاه‌های نظامی مرتبط با مقاومت یمن را هدف قرار دهند. سنتکام در این حملات مدعی شد بخشی از توان تهاجمی- اطلاعاتی انصارالله را هدف قرار داده است، اما تنها پس از چند ساعت اقدامات مقاومت یمن علیه کشتی‌های مرتبط با بنادر رژیم صهیونیستی ازسر گرفته شد.

با افزایش فشار شرکت‌های چند ملیتی، برلین به عنوان بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی حوزه یورو تصمیم گرفت با اعزام ناو «هسن» در روند محافظت از خطوط کشتیرانی در محدوده شمال اقیانوس هند مشارکت کند

 با مشخص شدن ناکارآمدی اقدامات قدرت‌های غربی علیه یمن، به نظر می‌آید اتحادیه اروپا برای بازگشت آرامش به دریای سرخ اقدام به ارسال ناو نظامی کند. واشنگتن- بروکسل در حالی بر روی گزینه نظامی علیه صنعا پافشاری می‌کنند که هیچ گام مؤثری برای علت اصلی افزایش تنش‌ها در منطقه غرب آسیا برنداشته اند. یمن بارها اعلام کرده است شرط توقف عملیات علیه کشتی‌های مرتباط با تل‌آویو، آتش بس فوری و پایان محاصره نوار غزه است، اما به نظر می‌آید تاکنون غربی‌ها گام جدی برای تغییر وضعیت انسانی در منطقه برنداشتند.

به گزارش رویترز، سه شنبه گذشته کشورهای عضو اتحادیه اروپا از تعریف سازوکار مأموریت جدید دریایی برای محافظت از کشتی‌ها در برابر حملات مقاومت یمن خبر دادند. تنها دو روز بعد شورای اروپا به قطعنامه‌ای برای تشکیل نیروی دریایی مشترک برای حفاظت از خطوط کشتیرانی در دریا سرخ رأی داد.

با افزایش فشار شرکت‌های چند ملیتی، برلین به عنوان بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی حوزه یورو تصمیم گرفت با اعزام ناو «هسن» در روند محافظت از خطوط کشتیرانی در محدوده شمال اقیانوس هند مشارکت کند. به گزارش دستگاه سیاست خارجی اتحادیه اروپا، اقدامات صنعا علیه خطوط کشتیرانی در دریای سرخ ساعتی 360 میلیون یورو به اقتصاد کشورهای این قاره زیان وارد کرده است. البته برخی کشورهای اروپایی مانند فرانسه، اسپانیا و ایتالیا معتقدند اعزام نیروی نظامی به محدوده دریای سرخ تنها سبب افزایش تنش‌ها خواهد شد.

اتحادیه اروپا برای کاهش خسارت های ناشی از تداوم بحران در دریای سرخ، باید به سمت افزایش فشارهای سیاسی- اقتصادی به رژیم صهیونیستی روی بیاورد

با گذشت سه ماه از بحران غزه به نظر نمی‌آید مقام های دولت آمریکا و انگلیس به اتخاذ موضع سازنده در قبال تحولات جاری در منطقه شمال اقیانوس هند و شرق عربی علاقه‌ای داشته باشند. از نخستین روزهای جنگ، سران این دولت‌ها به جای توقف مجازات جمعی ساکنان غیرنظامی غزه از سوی صهیونیست ها اقدام به ارسال ناو نظامی به شرق مدیترانه کردند و با پروازهای متعدد در آسمان فلسطین اشغالی به بازوی اطلاعاتی تل‌آویو در تجاوز به غزه تبدیل شدند.

همچنین این دو قدرت عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد با وتوی مکرر قطعنامه‌های پیشنهاد شده روسیه، برزیل و حتی امارات جلوی تلاش‌های بین‌المللی را برای پایان یافتن بحران در منطقه گرفتند. برهمین اساس پیشنهاد می‌شود کشورهای عضو اتحادیه اروپا به جای قدم گذاشتن در مسیر جنگ طلبان به روند مذاکرات صلح و آتش بس بپیوندند.

بهره سخن

از 17 نوامبر تاکنون بیش از 30 اقدام از سوی نیروهای انصارالله علیه خطوط کشتیراتی در محدوده دریای سرخ، تنگه باب‌المندب و خلیج عدن انجام شده است. در این مدت عمده شرکت‌های بزرگ تجاری و کشتیرانی با انتخاب مسیر جنوب آفریقا (جایگزین تنگه باب المندب) ترجیح می‌دهند با طی کردن 34 روز به بازارهای غربی- شرقی دسترسی یابند. شرایط بی‌ثبات حاکم بر دریا سرخ سبب شده است هزینه بیمه کشتی‌های تجاری نیز تا چند برابر افزایش یابد.

در چنین شرایطی به نظر می‌آید بروکسل به جای ارسال ناوهای جدید به منطقه که هیچ تأثیر بازدارنده‌ای در روند عملیات گروه‌های مقاومت نخواهد داشت، بر روی مذاکرات سیاسی در دوحه و قاهره تمرکز کند. به عبارت دیگر اتحادیه اروپا برای کاهش خسارت های ناشی از تداوم بحران در دریای سرخ، باید به سمت افزایش فشارهای سیاسی- اقتصادی به رژیم صهیونیستی روی بیاورد تا به این وسیله روند نسل‌کشی در غزه متوقف شود.

پافشاری بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای نابودی حماس و پاکسازی غزه تنها موجب افزایش تنش‌ها در حوزه کشورهای عربی منطقه خواهد شد و منافع قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را بیش از پیش تهدید می‌کند.