لزوم اخراج صهیونیست‌های یاغی از سازمان ملل

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ سال گذشته اسرائیل حملات متعددی به چندین کشور و مناطق اشغالی ازجمله نوار غزه، کرانه باختری، لبنان، سوریه، یمن و ایران انجام داد، اما فراتر از این کشورها، به طور بی‌سابقه سازمان ملل متحد را هدف حملات کلامی خود قرار داده و به نظر می‌آید علیه این سازمان جهانی اعلان جنگ کرده است.

چرا اسرائیل همچنان به عنوان عضو سازمان ملل متحد باقی مانده و تاکنون از این سازمان اخراج نشده است؟

در هفته‌ها و ماه‌های اخیر، شواهد متعددی از این رویکرد وجود داشته است:

• بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، این نهاد را تحقیرآمیز، خانه‌ای تاریک و باتلاقی مملو از نفرت یهودستیزانه توصیف کرد.
• سفیر اسرائیل در سازمان ملل متحد در حالی که پشت تریبون مجمع عمومی بود، منشور این سازمان را با دستگاه خردکن نابود و اعلام کرد، مقر سازمان ملل متحد در نیویورک باید بسته و از روی زمین محو شود.
• وزیر امور خارجه اسرائیل، دبیرکل سازمان ملل متحد را به اشتباه محکوم نکردن حملات ایران علیه رژیم اشغالگر متهم کرد، وی را «عنصر نامطلوب اسرائیل» خواند و ورودش را به این رژیم ممنوع اعلام کرد.
• اسرائیل مانع از تحقیقات کمیسیون سازمان ملل متحد درباره حملات هفتم اکتبر 2023 شد.
• کنست اسرائیل در حال بررسی معرفی آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد (آنروا) به عنوان «سازمان تروریستی» است.
• ارتش اسرائیل در یک سال گذشته به طور مداوم به مدارس، انبارها و اردوگاه‌های پناهندگان سازمان ملل متحد در غزه حمله کرده است و در نتیجه این حملات ۲۲۸ کارمند سازمان ملل متحد جان باخته‌اند. به نقل از دبیرکل سازمان ملل، این بیشترین تعداد جان باختگان ملل متحد در درگیری یا فاجعه طبیعی از زمان تأسیس سازمان ملل متحد است.
• ارتش اسرائیل به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در جنوب لبنان نیز حمله و پنج کلاه‌آبی این سازمان را مجروح کرده است.

سؤال کلیدی این است: چگونه چنین اقدامات بی‌سابقه‌ای قابل قبول یا قانونی است؟ چرا اسرائیل همچنان به عنوان عضو سازمان ملل متحد باقی مانده و تاکنون از این سازمان اخراج نشده است؟ در حالی که برخی کشورها مانند سوریه، روسیه و کره شمالی نیز حقوق بشر را نقض کرده‌اند، هیچ‌کدام از آن‌ها به طور جمعی کارکنان سازمان ملل متحد را نکشته‌اند، تانک‌های خود را به پایگاه‌های سازمان ملل متحد نفرستاده‌اند یا از اجرای بیش از دو دوجین قطعنامه شورای امنیت سر باز نزده‌اند.

ماده ۶ منشور سازمان ملل متحد به‌صراحت بیان می‌کند، «یکی از اعضای سازمان ملل متحد که به طور مداوم اصول مندرج در منشور را نقض کرده باشد، ممکن است با توصیه شورای امنیت و رأی مجمع عمومی از سازمان اخراج شود».

 
با وجود این، تاریخ نشان داده است راهکارهایی برای دور زدن وتوی شورای امنیت وجود دارد. در مواردی، سازمان ملل متحد ابتکار عمل را به دست گرفته و نمایندگی برخی کشورها را به دلیل نقض اصول این نهاد متوقف کرده است.

اخراج اسرائیل از سازمان ملل متحد یا تعلیق مشارکت آن در مجمع عمومی می‌تواند پیامی قاطع به اسرائیل و جهان ارسال کند

سال ۱۹۷۱ جمهوری خلق چین به عنوان نماینده قانونی چین در سازمان ملل متحد شناخته شد و نمایندگان تایوان از این نهاد اخراج شدند. سه سال بعد، سازمان ملل متحد، آفریقای جنوبی را به دلیل سیاست‌های آپارتاید و اشغال غیرقانونی نامیبیا از مشارکت در مجمع عمومی محروم کرد. این اقدامات نشان می‌دهد سازمان ملل متحد قادر است در مواقع ضروری حتی بدون رویکردهای سنتی به اتخاذ تدابیر مهمی دست بزند.

اکنون سؤال این است، چه چیزی می‌تواند برای کشورهای عضو سازمان ملل متحد مهم‌تر از حفاظت از اقتدار، کارکنان و منشور این نهاد در برابر حملات کشوری عضو باشد؟ گرچه ۴۰ کشور به تازگی حملات اسرائیل به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد را محکوم کردند، اما تنها محکومیت کافی نیست. کشورهای عضو باید به اقدامات عملی روی آورند.

اسرائیل به دلیل قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۸ به رسمیت شناخته شد و حتی در اعلامیه استقلال خود چندین بار از سازمان ملل متحد با قدردانی یاد کرده است. بنابراین، اخراج اسرائیل از سازمان ملل متحد یا تعلیق مشارکت آن در مجمع عمومی می‌تواند پیامی قاطع به اسرائیل و جهان ارسال کند؛ اقتدار سازمان ملل متحد همچنان اهمیت دارد، جان کارکنان و حافظان صلح باید مورد احترام قرار گیرد و هیچ کشوری نمی‌تواند با حمله به سازمان ملل متحد از پیامدهای آن فرار کند.