ترامپ همان «مرد دیوانه» است؟

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ زمانی که دونالد ترامپ برای نخستین بار سال 2016 نامزد انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده شد، اغلب شخصیتی کاملاً دیوانه به نظر می آمد و مشکلی برای نشان دادن نارضایتی اش در رقابت های انتخاباتی نداشت. در مناظره مقدماتی جمهوری‌خواهان سال 2016، وی ترجیح داد عصبانی بماند و گفت: با این باور که کشور در وضعیت آشوب قرار دارد و به وسیله افراد نالایق اداره می‌شود، «با کمال میل می‌پذیرد ردای خشم بپوشد».

ترامپ این ایده را پذیرفت که نوع دیگری از جنون وی را تسخیر کرده است و در اظهاراتش بارها تأکید کرد، رئیس جمهور دیگری خواهد بود، زیرا حاضر است کمی دیوانه باشد و اقداماتش قابل پیش بینی نیست. سال 2015 تاجری درباره شخصیت ترامپ گفت: وی مقداری خصوصیات غیرقابل پیش‌بینی دارد و این عالی است.

نظریه مرد دیوانه ادعا می‌کند، رهبری که به نظر می‌آید قادر به هر کاری است، شانس بیشتری برای قانع کردن دیگر بازیگران جهانی برای توافقات دارد که در غیر این صورت نمی‌توانست به دست آید

ترامپ در نخستین سخنرانی مهمش در رقابت های انتخاباتی در زمینه سیاست خارجی، از سیاست های آمریکا در سال های ریاست جمهوری باراک اوباما انتقاد کرد و گفت: باید کشوری بسیار غیرقابل پیش بینی باشیم.

ترامپ با دیگر رؤسای جمهور پس از جنگ سرد متفاوت، اما احساساتش شبیه ریچارد نیکسون است که دوست داشت خشم خود را به وضوح و علنی ​​نشان دهد. طبق اظهارات اچ. آر. هالدمن، کارمند نیکسون، وی اصطلاح «مرد دیوانه» را ابداع کرد. نیکسون می‌خواست ویتنام شمالی باور کند وی قادر به انجام هر کاری است تا جنگ ویتنام را پایان دهد (حتی با استفاده از سلاح‌های هسته‌ای).

نظریه مرد دیوانه ادعا می‌کند، رهبری که به نظر می‌آید قادر به هر کاری است، شانس بیشتری برای قانع کردن دیگر بازیگران جهانی برای توافقات دارد که در غیر این صورت نمی‌توانست به دست آید.

نظریه «مرد دیوانه» ریشه‌ای فکری دارد که به نیکولو ماکیاولی بازمی‌گردد. علاوه بر این، ادبیات علمی درباره این نظریه در سال‌های اخیر تغییر کرده است (به‌گونه‌ای که نشان می‌دهد در شرایط خاص، چنین ترفندی ممکن است برای شخصی مانند ترامپ کار کند.)

نظریه «مرد دیوانه» ترامپ ممکن است مؤثر واقع شود؟

ترامپ برخی مواقع در دوره نخست ریاست‌جمهوری اش عمداً تلاش کرد شهرتی به‌عنوان دیوانه برای خود ایجاد کند. این موضوع به‌ویژه در رویکرد‌های وی نسبت به کره شمالی و کره جنوبی واضح بود. سال ۲۰۱۷ ترامپ لحن خود را نسبت به کره شمالی تندتر کرد و ماه اوت همان سال گفت: کره شمالی بهتر است ایالات متحده را بیشتر تهدید نکند. آنها با آتش، خشم و قدرتی مواجه خواهند شد که دنیا تاکنون هیچ‌گاه ندیده است.

وی یک ماه بعد در سخنرانی اش در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، کیم جونگ اون رهبر کره شمالی را «مرد موشکی» نامید و تهدید کرد، ایالات متحده می‌تواند به‌طور کامل این کشور را نابود کند.

رویکرد دیوانه‌وار ترامپ به کره جنوبی نیز گسترش یافت. سال ۲۰۱۷ دولت آمریکا تلاش کرد شرایط توافق‌نامه تجاری آزاد ایالات متحده و کره را بار دیگر احیا کند. ترامپ به صراحت به رابرت لایتهایزر، مذاکره‌کننده ارشد تجاری اش دستور داد به همتایان کره‌ای بگوید «ترامپ دیوانه است. به آنها بگو این فرد آن‌قدر دیوانه است که امکان دارد هر لحظه از توافق خارج شود. بگو اگر اکنون امتیاز ندهند، این فرد دیوانه از توافق خارج خواهد شد».

وی افزود: بسیاری از رهبران جهان فکر می‌کنند رئیس‌جمهور آمریکا دیوانه است (و به نظر می‌آید وی این شهرت دیوانه بودن را مزیت می‌بیند).

ترامپ در ازای سه دیدار که بیشتر از چند عکس‌برداری پر زرق و برق دستاوردی نداشت، از تمسخر کیم دست کشید. توافق تجاری به‌طور موفقیت‌آمیزی بار دیگر مذاکره شد، گرچه تغییرات در این توافقات جزئی بود. با وجود این، طرفداران رئیس‌جمهور سابق و آینده می‌توانند استدلال کنند، ترامپ برای ایالات متحده خوب عمل کرده است.

کارمندان و زیردستان ترامپ می‌گفتند، وی دیوانه‌وار رفتار می‌کند. این طرز فکر به‌قدری رایج بود که خبرنگار سی.ان.ان کتابی درباره سیاست خارجی ترامپ با عنوان «نظریه مرد دیوانه» نوشت. طبق اظهارات باب وودوارد در کتاب «ترس»، دبیر وقت کاخ سفید یک‌سوم از وقت خود را صرف این می‌کرد تا ترامپ را از ایده‌های احمقانه‌اش منصرف کند.

ایده‌ای که می‌گوید یک سیاستمدار با رفتار دیوانه‌وار می‌تواند در سیاست جهانی منتفع شود، تاریخچه‌ای طولانی‌تر از نیکسون دارد. در کتاب «گفت‌و‌گو‌هایی درباره لیوی»، ماکیاولی پیشنهاد می‌کند، در برخی مواقع ادای دیوانه‌ها را در آوردن کار بسیار عاقلانه‌ای است.

کارمندان و زیردستان ترامپ می‌گفتند، وی دیوانه‌وار رفتار می‌کند. این طرز فکر به‌قدری رایج بود که خبرنگار سی.ان.ان کتابی درباره سیاست خارجی ترامپ با عنوان «نظریه مرد دیوانه» نوشت

در سال‌های اولیه جنگ سرد، دانیل السبراگ و توماس شلینگ، راهبردنویسان آمریکایی به فواید احتمالی ایجاد شهرت به‌عنوان دیوانه در موقعیت‌های مذاکره‌ای پر تنش فکر می‌کردند. شلینگ در کتاب «راهبرد منازعه» نوشت، در موقعیت‌های درگیری، اینکه کاملاً و آشکارا عقلانی باشید، مزیتی دائمی نیست. اگر دیگران باور کنند دیوانه اگر خواسته‌اش تأمین نشود می‌تواند هر کاری بکند، تهدید به افزایش تنش باورپذیرتر به نظر می‌آید و باعث می‌شود اعطای امتیاز بیشتر به وی با هدف جلوگیری از تنش منطقی به نظر آید.

گرچه نظریه «مرد دیوانه» ممکن است در شرایط خاصی کارساز باشد، اما شواهد نشان می‌دهند ترامپ احتمالاً در دوره دوم ریاست‌جمهوری اش قادر نخواهد بود این رویکرد را به شکل مؤثری پیاده‌سازی کند. تجربیات پیشین نشان داده است، بیشتر تلاش‌های وی برای مذاکره با زور یا تهدید هیچ‌گونه دستاورد واقعی‌ای نداشته است. 

آنچه نگران‌کننده است، اینکه این بار ممکن است فکر کند حتی زمانی که بقیه جهان چنین نظری ندارند، می‌تواند از پس این کار برآید. سفر غیرمحتمل ترامپ از یک مجرم محکوم به رئیس‌جمهور دوباره انتخاب شده می‌تواند وی را به پذیرش خطر‌های بیشتری متقاعد کند. همان‌طور که یکی از مشاوران ترامپ ماه نوامبر 2024 به پولیتیکو گفت: ببینید، وی دو بار از سوء قصد جان سالم به در برده، چند بار متهم شده است (وی واقعاً در این لحظه احساس می‌کند نوعی مصونیت دارد و به نوعی جسورتر از همیشه شده است).