به گزارش «راهبرد معاصر»؛ آسمان مکه آرام نبود، ستارگان گویی در حال زمزمه بودند و زمین در انتظار تولدی بود که مسیر تاریخ را دگرگون کند؛ تولدی که پایانی بر دوران شرک و آغاز عصر انسانیت بود. حضرت محمد (ص)، آخرین پیامبر الهی چشم به جهان گشودند و با آمدنشان، نشانههایی شگرف در عالم هستی پدیدار شد؛ معجزاتی که نه فقط نشانهای از مقام شامخشان، بلکه مقدمهای برای پذیرش رسالت جهانیشان بود.
حضرت محمد (ص) زمانی متولد شدند که جامعه عرب گرفتار تعصبات قبیلهای، جنگهای بیپایان و بیعدالتیهای گسترده بود
تولد آخرین پیامبر الهی آتشی که یک هزار سال در آتشکده زرتشتیان روشن بود، خاموش کرد تا نمادی برای پایان دوران شرک و آغاز عصر توحید باشد. خشک شدن دریاچه ساوه، شکستن ایوان کسری و سقوط بتها در کعبه از دیگر معجزات ولادت آخرین پیامبر الهی بود، معجزاتی که فقط رویدادهای خارقالعاده نبودند؛ بلکه هرکدام حامل پیامی بودند. پیام اینکه با آمدن حضرت محمد (ص)، جهان وارد مرحلهای تازه شده است، مرحلهای که در آن انسان میتوانست به حقیقت نزدیکتر شود، عدالت را زندگی کند و در پرتو رحمت الهی مسیر رشد را بیابد.
ولادت پیامبر اکرم (ص)، نه فقط تولد انسانی بزرگ، بلکه تولد امیدی جهانی بود. امیدی برای پایان ظلم، آغاز گفتوگو، ساختن جهانی که در آن انسانها با هم برابر باشند و خداوند در دلها جاری شود.
17 ربیع الاول روزی است که آسمان تاریخ دوباره روشن شد؛ پیامبر رحمت، حضرت محمد مصطفی (ص) چشم به جهان گشودند و با آمدنشان، تاریکیهای جهل، تبعیض، خشونت و بیعدالتی را به چالش کشیدند. این روز، نه فقط نقطه آغاز زندگی پیامبری بزرگ، بلکه نقطه آغاز تحول بشریت است؛ تحولی که با نور ایمان، اخلاق و عدالت، مسیر تاریخ را دگرگون کرد.
در تقویم جمهوری اسلامی ایران، 12 ربیع الاول آغاز «هفته وحدت» هست؛ هفتهای که به ابتکار امام خمینی (ره)، بنیانگذار انقلاب اسلامی برای نزدیکی دلهای مسلمانان نامگذاری شد. فاصله میان ۱۲ تا ۱۷ ربیعالاول، به روایت اهل سنت و شیعه بهانهای شد برای همصدایی، همدلی، یادآوری اینکه آنچه ما را به هم پیوند میدهد، بسیار ژرفتر از آن چیزی است که امکان دارد ما را جدا کند.
حضرت محمد (ص) زمانی متولد شدند که جامعه عرب گرفتار تعصبات قبیلهای، جنگهای بیپایان و بیعدالتیهای گسترده بود، اما نبی رحمت با پیام توحید، به اخلاق و تأکید بر کرامت انسانی توانستند مردمی پراکنده را به امتی متحد تبدیل کنند. ایشان نه فقط پیامبر دین، بلکه معمار وحدت بودند؛ کسی که میان مهاجر و انصار، قریش و دیگر قبایل و فقیر و غنی پیوندی از ایمان و محبت برقرار کرد.
پیامبر اسلام (ص) می فرمایند: «المؤمن للمؤمن كالبنيان يشدّ بعضه بعضاً»؛ مؤمن نسبت به مؤمن، همچون بنایی است که اجزایش یکدیگر را استوار میسازند.
جهان اسلام امروز با چالشهای متعددی روبهروست؛ از غده بزرگ سرطانی به نام رژیم صهیونیستی تا جنگهای نیابتی و درگیریهای فرقهای، از تلاش دشمنان برای تفرقهافکنی میان مذاهب اسلامی تا بحرانهای انسانی و نسل کشی در فلسطین، یمن، سوریه و افغانستان و هجمههای فرهنگی و رسانهای برای تخریب چهره اسلام.
در چنین شرایطی، وحدت نه آرمانی دور، بلکه ضرورتی حیاتی است. وحدت نه شعار، بلکه حقیقتی جاری در متن زندگی اجتماعی ماست. ملت ایران، بهویژه پس از دفاع مقدس و مقابله با تحریمها و جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی نشان دادهاند انسجام ملی و همبستگی دینی، کلید عبور از بحرانهاست. وحدتی که امروز باید فراتر از مرزهای ملی، در پهنه امت اسلامی گسترش یابد و فرصتی برای بازسازی پیوندها باشد.
هفته وحدت، فرصتی برای گفتوگو، همفکری، بازسازی اعتماد میان مذاهب اسلامی و حمایت از مظلومان تاریخ و فلسطین بی پناه است. وحدت، نیازمند تلاش آگاهانه و مستمر، عبور از سوءتفاهمها، از روایتهای تحریفشده، و از نگاههای انحصارطلبانه است.
هفته وحدت، فرصتی برای گفتوگو، همفکری، بازسازی اعتماد میان مذاهب اسلامی و حمایت از مظلومان تاریخ و فلسطین بی پناه است
آیت الله خامنه ای (مد ظله العالی)، مقام معظم رهبری بارها بر اهمیت وحدت اسلامی تأکید کردهاند. ایشان وحدت را «اتحاد مقدس» مینامند و معتقدند، دشمنان اسلام بیشترین سرمایهگذاری را برای شکستن این اتحاد انجام دادهاند. در بیانات ایشان آمده است، «اگر مسلمانان با هم متحد شوند، هیچ قدرتی نمیتواند بر آنان غلبه کند». این سخن، نه فقط توصیه، بلکه راهبردی برای جهان اسلام است.
امروز، جوانان مسلمان در سراسر جهان با وجود تفاوتهای مذهبی، در برابر ظلم ایستادهاند. از غزه تا کشمیر و از تهران تا استانبول، صدای عدالتخواهی مسلمانان پژواکی واحد دارد. این همصدایی، همان وحدتی است که پیامبر اسلام (ص) در مدینه بنا نهادند.
17 ربیع الاول روز ولادت پیامبری است که جهان را از تاریکی به نور هدایت کرد. هفته وحدت، یادآور این حقیقت است که مسلمانان با همه تفاوتها، امتی واحدند. امروز، در شرایطی که جهان اسلام با تهدیدهای بیرونی و چالشهای درونی مواجه است، بازگشت به پیام وحدتِ پیامبر رحمت، میتواند ما را از بحرانها عبور دهد.
وحدت، نه فقط آرمانی دینی، بلکه راهحل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است. اگر این پیام را چراغ راهمان گردانیم، میتوانیم جهانی بسازیم که در آن، صدای مظلومان شنیده، عدالت برقرار شود و اسلام، دوباره با چهرهای روشن و مهربان در دلها بدرخشد.