آیا فرآیند انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا دموکراتیک است؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ از سیستم و روند منحصر به فردانتخابات ریاست جمهوری در امریکا تا نظر سنجی ها و نتیجه این انتخابات، همه و همه مواردی است که ذهن مردم را به خود مشغول کرده و مرتب کلمات کلیدی مرتبط با این موارد سرچ می شود؛ اما چرا؟!

 انتخابات ریاست جمهوری در امریکا

احزاب دمکرات و جمهوری خواه حدود یک سال پیش از تاریخ رسمی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری با برگزاری انتخابات های درون حزبی هر کدام کاندیدای خود را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری معرفی می کنند. بنابراین و با توجه به سیستم آرای الکترال که در ادامه خواهد آمد هیچ کاندیدای مستقلی عملا نخواهد توانست در انتخابات پیروز شود . روز برگزاری انتخابات مردم با انتخاب رئیس جمهوری و معاون وی عملا به اعضای کالج الکترال یا مجمع برگزیدگان رای می دهند به این معنی که مثلاً اگر کاندیدای دموکرات ها را به ریاست جمهوری انتخاب کنند گزینه های دموکرات را نیز برای مجمع برگزینندگان انتخاب کرده اند.

مدتی پس از برگزاری انتخابات، مجمع برگزینندگان تشکیل جلسه داده و رئیس جمهور آمریکا را طی یک فرآیند کاملا ً غیر دموکراتیک انتخاب می کند. به این معنی که ممکن است تعداد آرای کاندیدای یکی از احزاب بیشتر باشد اما با رأی مجمع برگزینندگان کاندیدای رقیب به ریاست جمهوری برگزیده شود مانند انتخاب بوش در سال 2000 یا انتخاب رئیس جمهور فعلی در حالی که رقیب وی حدود 3000000 رای بیشتر به دست آورده بود . علت این امر عدم تناسب تعداد نمایندگان کالج الکترال یا مجمع برگزینندگان در هر ایالت با جمعیت مردم آن ایالت است. (ایالت هایی با جمعیت کمتر تعداد بیشتری نماینده در کالج الکترال دارند).

دونالد ترامپ چگونه رئیس جمهور شد؟!

بدون شک حضور ترامپ در سفارت رژیم صهیونیستی پیش از برگزاری انتخابات و دادن قول و تعهدات گسترده با هدف کسب حمایت مجامع یهودی را نباید نادیده گرفت اما به عنوان یک کارشناس مدیریت تبلیغات سیاسی معتقدم نقطه قوت ترامپ برای پیروزی در انتخابات نه تنها تمرکز بر ایالت های دارای بیشترین رای الکترال بلکه انتخاب جامعه هدفی مناسب و دارای یک وجه اشتراک شاخص بود؛ بله ترامپ از همان ابتدا قشر سفید پوست متوسط را در جامعه آمریکا به عنوان جامعه هدف انتخاباتی خود برگزید و از آنجا که شومن قابلی نیز بود با توجه به شناختی که از تأثیر رسانه داشت به تبلیغات پرداخت. تبلیغاتی که هر چند به نظر بسیاری نامناسب بود اما قشر متوسط سفید پوست آمریکا به طور معمول دل خوشی از رنگین پوستان ندارند و آنها را غاصب فرصت های شغلی خود می بینند به آن روی خوش نشان داده و  به ترامپ رای دادند.

رئیس جمهور آتی امریکا ترامپ یا بایدن؟

امروز هم نظرسنجی پولتیکو جوبایدن رقیب ترامپ را با اختلاف حدودا 10 درصدی جلوتر از ترامپ نشان می دهد. هر چند اکنون ترامپ مثل آن زمان در ایالت های با رای الکترال بالا وضعیت مناسبی ندارد و از سوی دیگر بحران اقتصادی پیش بینی شده سال 2020 که با ظهور ویروس کرونا از پیش بینی به عینیت رسید و اقتصاد امریکا و ابعاد چالش را جدی کرده نیز بر عدم محبوبیت ترامپ بیش از پیش افزوده است؛ البته ترامپ پس از ریاست جمهوری با خروج از پیمان های تجاری دو جانبه و چند جانبه و افزایش تعرفه های گمرکی بر محصولات کشاورزی تا فولاد به اشتغال قشر متوسط سفید پوست کمک شایانی کرد، اما افکار عمومی فراموشکار است و صد البته فشار اقتصادی ناشی از کرونا هم کم نظیر بود.

در میان دو نامزد فعلی و حتی کاندیدای انتخابات های گذشته ریاست جمهوری در آمریکا هیچ کدام به اندازه ترامپ برای صهیونیست ها خوش خدمتی نکرده است، از بخشش جولان اشغالی تا معامله قرن و الحاق کرانه باختری و انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی، اما چنانکه گفته شد مشکلاتی چون اعتراضات ضد نژادپرستی فعلی در آمریکا یکی از جدی ترین و دنباله دار ترین آنهاست و نارضایتی مردم از وضعیت اقتصادی آمریکا و نرخ بالای بیکاری (که بخش عمده ای از آن نیز ناشی از کرونا می باشد) به شدت محبوبیت ترامپ را کاهش داده و علی رغم فراز و نشیب های انتخاباتی (در همه جای دنیا از جمله در امریکا)، فعلاً شانس رقیب ترامپ را برای پیروزی در انتخابات بیشتر می بینیم.

اما واقعا نام رئیس جمهور آتی امریکا برای ما چه اهمیتی دارد؟!

بسیاری از مشکلات اقتصادی به ویژه طی 10 سال اخیر در پی تحریم های مضاعف آمریکا علیه کشورمان به وجود آمد. هدف از این تحریم ها افزایش فشار بیش از پیش بر ملت ایران و در نهایت تسلیم آنها به خواست آمریکا در راستای شورش و براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران است. در این میان اهرم فشار ایران برای مقابله با توطئه های آمریکا چیست؟  طبیعی است که اول باید فشار، خنثی و بعد به پاسخ آن اندیشید. بدیهی است که مدیریت صحیح در قوه مجریه، مجازات بدون ملاحظه رانت خواران و اخلالگران اقتصادی در قوه قضاییه و تهیه و تدوین قوانین لازم برای استفاده از پتانسیل های داخلی و مبارزه با اخلال گران در قوه مقننه سه راهکار اصلی است.  اما برای پاسخ به توطئه های روزانه دشمن ما چه اهرم های فشاری داریم؟ یا می توانیم داشته باشیم؟ بدون شک قدرت منطقه ای ایران یکی از اهرم های فشار بالفعل ایران است تا جایی که امروزه ریاست جمهوری اسلامی ایران با صراحت اعلام می کند که ما تنگه های بسیاری را در اختیار داریم (منظور بجز تنگه هرمز)

موقعیت ژئوپولتیک ایران به جهت قرار گرفتن در مسیرهای حیاتی تجاری از جمله جاده ابریشم جدید (مسیر ترانزیت کالا و انرژی اروپا از راه ایران عراق سوریه و از مدیترانه به اروپا) به عنوان یکی دیگر از اهرم های فشار که باید از آن به درستی استفاده گردد به ویژه آنکه عراق و سوریه روابط ویژه ای با ایران داشته و غیره. مردم ایران با توجه به مشکلاتی که پس از انقلاب داشته اند؛ از ترورهای اوایل انقلاب و جنگ تحمیلی تا دشمنی های پیدا و پنهان دشمنان داخلی و خارجی و مشکلات سیاسی و اقتصادی ناشی از آن را می توان از جمله معدود ملت های آگاه و آشنا به امور سیاسی و حتی تا حدی بین المللی دانست.

نیاز است تا در کنار مبارزه با مفسدان اقتصادی، مدیریت کارآمد و تکیه بر تولیدات داخلی؛ پیشرفت های منطقه ای و عواید اقتصادی آن هر چه سریعتر برای مردم روشن و عملیاتی شوند، این راهبرد؛ حباب اهمیت انتخابات امریکا را در کشورمان خواهد ترکاند!