فشار اقتصادی؛ اهرم ترامپ برای مذاکره با مخالفان
رفتار «دونالد ترامپ» در قبال ایران و چین نشان می دهد که وی بر خلاف تیم امنیتی خود فشار اقتصادی را تنها راه کشاندن حریف به پای میز مذاکره می داند.
به گزارش راهبرد معاصر ، رصد اقدامات هیأت حاکمه آمریکا نشان می‌دهد که دونالد ترامپ در برابر کشورهای مخالف آمریکا یک رویکرد را دارد و تیم بولتون--پمپئو یک رویکرد دیگر.
بر همین اساس بولتون و پمپئو بیشتر خواهان استفاده از زور و گزینه نظامی برای امتیاز گرفتن از حریف و رسیدن به خواسته‌هایشان هستند درحالیکه ترامپ با اتکا به پیشینه تجاری خود فشار اقتصادی بر حریف را گزینه اصلی برای به زانو درآوردن حریف می‌داند.
رویکردی که این دو جریان حاضر در کاخ سفید در قبال کشورهایی همانند ونزوئلا، ایران و چین در پیش گرفته‌اند به خوبی گویای این وضعیت است.
از سوی دیگر خبرهای مربوط به اقدامات رئیس جمهور آمریکا در قبال ایران در هفته‌های اخیر بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های جهان داشته و با وجود تاکید مقامات آمریکایی مبنی بر اینکه واشنگتن قصد جنگ ندارد برخی رسانه‌ها از نزدیک بودن تقابل نظامی سخن گفته‌اند.
در این میان برخی معتقدند که ترامپ در قبال ایران همان سیاست نخ نما شده و منفعل چماق و هویج را در پیش گرفته چون از یک سو ضمن افزایش تحریم‌ها حضور خود در خلیج فارس را تقویت می‌کند و از سوی دیگر در جمع خبرنگاران اعلام می‌کند که منتظر تماس رهبران ایران است.
البته این برای اولین بار نیست که ترامپ از تمایل برای مذاکره با ایران صحبت می‌کند و در دو سال اخیر بارها از این تمایل سخن گفته است.
در مورد تمایل ترامپ برای گفتگو با ایران، در سال گذشته شبکه آ. ار د. آلمان در تحلیلی از پیشنهاد گفتگوی «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا به مقامات ایرانی به عنوان هویج و کنایه از سیاست «چماق و هویج» نام برد.
در آن تحلیل آمده بود: ترامپ که از زمان آغاز دوره ریاست جمهوری خود توافق هسته‌ای غرب با ایران را مورد انتقاد قرار داده بود در ماه می به طور یکجانبه از توافق هسته‌ای ایران خارج شد و همان زمان ۲ موعد را برای اعمال تحریم‌های گام به گام علیه ایران تعیین کرد که علاوه بر ایران کشورهای اروپایی را نیز به واسطه همکاری با ایران مورد هدف قرار می‌داد اما اکنون ترامپ پس از نشان دادن «چماق» درصدد نشان دادن «هویج» به ایرانی‌ها بر آمده و به دنبال روزنه‌ای برای گفتگو با مقامات ایران است، اما تاکنون چراغ سبزی از ایرانی‌ها دریافت نکرده است.
علاوه بر این تحلیل «آندرو دنیسون» رئیس شبکه ترانس آتلانتیک آلمان در گفتگویی با اشاره به تصمیم رئیس جمهوری آمریکا درباره توافق هسته‌ای ایران اظهار داشت که ترامپ در نهایت به این توافق تن می‌دهد.
ورود ایران به مباحث انتخاباتی آمریکا
آمریکا در سال آینده میلادی صحنه انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود و هر چند دموکرات‌ها از چند ماه قبل حرکت خود در این مسیر را آغاز کرده‌اند اما ترامپ تا چند روز قبل بطور جدی در این رابطه ورود نکرده بود اما اظهارات جدید وی در خصوص ایران و چین نشان می‌دهد که ترامپ قصد استفاده تبلیغاتی از این دو موضوع را دارد.
ترامپ که نشانه داده در ایجاد فضای رسانه‌ای و سو استفاده از آن تبحر دارد بگونه‌ای رفتار می‌کند که ایران را وادار به واکنش کند تا از این واکنش بهره برداری خاص خود را انجام بدهد.
وی که تا اینجای کار در خصوص کره شمالی دستاورد خاصی نداشته اگر بتواند در قبال ایران به آنچه که در طی سه سال اخیر گفته دست یابد قطعاً از آن به عنوان یک عامل پیروزی در انتخابات ۲۰۲۰ استفاده خواهد کرد.
جدایی از گروه B
عبارت گروه B نخستین بار از سوی «محمد جواد ظریف» وزیر خارج ایران و در سفر وی به نیویورک مورد استفاده قرار گرفت.
ظریف در این سفر در گفتگو با رسانه‌های آمریکایی اعلام کرده بود که ترامپ شخصاً در پی جنگ با ایران نیست اما گروه بی (بن سلمان، بنیامین نتانیاهو، بولتون و بن زائد) قصد دارند وی را در دام جنگ بیاندازند.
بعد از این سخنان ظریف، ماجرای شکست کودتا در ونزوئلا پیش آمد و مشخص شد که دلیل شکست این کودتا اعتماد بولتون و پمپئو به اطلاعات غلطی بوده که از اپوزیسیون ونزوئلا دریافت کرده بودند.
بعد از شکست این کودتا که در تاریخ ۳۰ آوریل انجام شد، ترامپ دستور داد تا کاخ سفید با احتیاط بیشتری در خصوص ونزوئلا حرکت کند.
در مورد ایران نیز تمایل ترامپ برای مذاکره با تهران در حالی است که بولتون تمام توان خود را برای بحرانی کردن شرایط موجود میان ایران و آمریکا بکار گرفته است. البته برخی کارشناسان در خصوص اظهارات ترامپ و بولتون در خصوص ایران بر این عقیده هستند که آنها در حال اجرای سیاست «پلیس خوب و بد» هستند و هدف نهایی آنها در قبال ایران یکی است.
ترامپ مدعی است که در بخش سیاست‌های داخلی موفق بوده و موجب حرکت رو به رشد اقتصاد این کشور شده اما در بعد سیاست خارجی وی تا کنون هیچ دستاوردی برای ایالات متحده نداشته و سبب ایجاد شکاف میان واشنگتن و متحدان قدیمی آن شده است.
در چنین شرایطی اگر او بتواند ایران را در کنار کره شمالی به پای میز مذاکره کشانده و به توافقی هر چند ظاهری با این دو کشور برسد بدون شک هیاهوی رسانه‌ای بسیار سنگینی به راه می‌اندازد که نخستین هدف آن پیروی در انتخابات ۲۰۲۰ خواهد بود.
منبع: مهر
بر همین اساس بولتون و پمپئو بیشتر خواهان استفاده از زور و گزینه نظامی برای امتیاز گرفتن از حریف و رسیدن به خواسته‌هایشان هستند درحالیکه ترامپ با اتکا به پیشینه تجاری خود فشار اقتصادی بر حریف را گزینه اصلی برای به زانو درآوردن حریف می‌داند.
رویکردی که این دو جریان حاضر در کاخ سفید در قبال کشورهایی همانند ونزوئلا، ایران و چین در پیش گرفته‌اند به خوبی گویای این وضعیت است.
از سوی دیگر خبرهای مربوط به اقدامات رئیس جمهور آمریکا در قبال ایران در هفته‌های اخیر بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های جهان داشته و با وجود تاکید مقامات آمریکایی مبنی بر اینکه واشنگتن قصد جنگ ندارد برخی رسانه‌ها از نزدیک بودن تقابل نظامی سخن گفته‌اند.
در این میان برخی معتقدند که ترامپ در قبال ایران همان سیاست نخ نما شده و منفعل چماق و هویج را در پیش گرفته چون از یک سو ضمن افزایش تحریم‌ها حضور خود در خلیج فارس را تقویت می‌کند و از سوی دیگر در جمع خبرنگاران اعلام می‌کند که منتظر تماس رهبران ایران است.
البته این برای اولین بار نیست که ترامپ از تمایل برای مذاکره با ایران صحبت می‌کند و در دو سال اخیر بارها از این تمایل سخن گفته است.
در مورد تمایل ترامپ برای گفتگو با ایران، در سال گذشته شبکه آ. ار د. آلمان در تحلیلی از پیشنهاد گفتگوی «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا به مقامات ایرانی به عنوان هویج و کنایه از سیاست «چماق و هویج» نام برد.
در آن تحلیل آمده بود: ترامپ که از زمان آغاز دوره ریاست جمهوری خود توافق هسته‌ای غرب با ایران را مورد انتقاد قرار داده بود در ماه می به طور یکجانبه از توافق هسته‌ای ایران خارج شد و همان زمان ۲ موعد را برای اعمال تحریم‌های گام به گام علیه ایران تعیین کرد که علاوه بر ایران کشورهای اروپایی را نیز به واسطه همکاری با ایران مورد هدف قرار می‌داد اما اکنون ترامپ پس از نشان دادن «چماق» درصدد نشان دادن «هویج» به ایرانی‌ها بر آمده و به دنبال روزنه‌ای برای گفتگو با مقامات ایران است، اما تاکنون چراغ سبزی از ایرانی‌ها دریافت نکرده است.
علاوه بر این تحلیل «آندرو دنیسون» رئیس شبکه ترانس آتلانتیک آلمان در گفتگویی با اشاره به تصمیم رئیس جمهوری آمریکا درباره توافق هسته‌ای ایران اظهار داشت که ترامپ در نهایت به این توافق تن می‌دهد.
ورود ایران به مباحث انتخاباتی آمریکا
آمریکا در سال آینده میلادی صحنه انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود و هر چند دموکرات‌ها از چند ماه قبل حرکت خود در این مسیر را آغاز کرده‌اند اما ترامپ تا چند روز قبل بطور جدی در این رابطه ورود نکرده بود اما اظهارات جدید وی در خصوص ایران و چین نشان می‌دهد که ترامپ قصد استفاده تبلیغاتی از این دو موضوع را دارد.
ترامپ که نشانه داده در ایجاد فضای رسانه‌ای و سو استفاده از آن تبحر دارد بگونه‌ای رفتار می‌کند که ایران را وادار به واکنش کند تا از این واکنش بهره برداری خاص خود را انجام بدهد.
وی که تا اینجای کار در خصوص کره شمالی دستاورد خاصی نداشته اگر بتواند در قبال ایران به آنچه که در طی سه سال اخیر گفته دست یابد قطعاً از آن به عنوان یک عامل پیروزی در انتخابات ۲۰۲۰ استفاده خواهد کرد.
جدایی از گروه B
عبارت گروه B نخستین بار از سوی «محمد جواد ظریف» وزیر خارج ایران و در سفر وی به نیویورک مورد استفاده قرار گرفت.
ظریف در این سفر در گفتگو با رسانه‌های آمریکایی اعلام کرده بود که ترامپ شخصاً در پی جنگ با ایران نیست اما گروه بی (بن سلمان، بنیامین نتانیاهو، بولتون و بن زائد) قصد دارند وی را در دام جنگ بیاندازند.
بعد از این سخنان ظریف، ماجرای شکست کودتا در ونزوئلا پیش آمد و مشخص شد که دلیل شکست این کودتا اعتماد بولتون و پمپئو به اطلاعات غلطی بوده که از اپوزیسیون ونزوئلا دریافت کرده بودند.
بعد از شکست این کودتا که در تاریخ ۳۰ آوریل انجام شد، ترامپ دستور داد تا کاخ سفید با احتیاط بیشتری در خصوص ونزوئلا حرکت کند.
در مورد ایران نیز تمایل ترامپ برای مذاکره با تهران در حالی است که بولتون تمام توان خود را برای بحرانی کردن شرایط موجود میان ایران و آمریکا بکار گرفته است. البته برخی کارشناسان در خصوص اظهارات ترامپ و بولتون در خصوص ایران بر این عقیده هستند که آنها در حال اجرای سیاست «پلیس خوب و بد» هستند و هدف نهایی آنها در قبال ایران یکی است.
ترامپ مدعی است که در بخش سیاست‌های داخلی موفق بوده و موجب حرکت رو به رشد اقتصاد این کشور شده اما در بعد سیاست خارجی وی تا کنون هیچ دستاوردی برای ایالات متحده نداشته و سبب ایجاد شکاف میان واشنگتن و متحدان قدیمی آن شده است.
در چنین شرایطی اگر او بتواند ایران را در کنار کره شمالی به پای میز مذاکره کشانده و به توافقی هر چند ظاهری با این دو کشور برسد بدون شک هیاهوی رسانه‌ای بسیار سنگینی به راه می‌اندازد که نخستین هدف آن پیروی در انتخابات ۲۰۲۰ خواهد بود.
منبع: مهر