به گزارش راهبرد معاصر ، به وضوح مشهود بود که زبان کارشناسان ضدجاسوسی در بیان جزئیات پرونده‌ها بسته است و گاه که یک همکار رسانه‌ای با ۲-۳ سوال متوالی قصد گودبرداری! و کسب اطلاعات بیشتر را داشت، با کوچه علی چپ مواجه می‌شد و گاه نیز به وضوح می‌شنید که بدلیل طبقه بندی حفاظتی، حرف بیشتری نمی‌تواند بشنود.
برابر آنچه آن‌ها گفتند عوامل نفوذی و یا چهره‌هایی که فریب سازمان‌های اطلاعاتی را خورده بودند، گرچه به قشرخاصی محدود نمی‌شدند، اما ویژگی مشترکشان، نخبگی و دسترسی شان به اطلاعات بود. همچنین نفوذی ها، هم در لباس روحانیت بودند و هم پزشک، مهندس، دانشجو، کارمند نظامی و غیرنظامی و ...
کارشناسان می‌گفتند روش جذب افراد هم بسته به انگیزه آن‌ها متفاوت است. یکی عاشق زندگی در غرب است؛ دیگری دانشگاه خوب و تحصیلات عالی می‌خواهد؛ آن یکی شغل پردرآمد دوست دارد؛ و یکی هم با اعتقاد به ضربه زدن به نظام، اطلاعات می‌فروشد.
اما نکته مهمی که در لابلای حرف‌های کارشناسان به اشاره‌ای اکتفا شد، اطلاعاتی است که حریف، بدون هیچ هزینه‌ای آن‌ها را از دست مان می‌قاپد. این برمی گردد به اظهارنظر‌های برخی مسئولان کشور در رده‌های مختلف مدیریتی که گاه و بیگاه در یک دعوای سیاسی، نه پته همدیگر که منافع ملی کشور را روی آب می‌ریزند و برای اینکه در مشاجره، دست بالا را داشته باشند، اطلاعات طبقه بندی شده را فاش می‌کنند؛ و نهایتا، خواسته کارشناسان ضدجاسوسی وزارت از رسانه ها، هم روشن بود و هم ساده: اولا شما هیزم بیار اختلافاتی که منجر به افشای اطلاعات مهم می‌شود نباشید و ثانیا با ایجاد هوشیاری در جامعه، شهروندان را وشگون بگیرید تا مبادا برای مثلا درخواست یک ویزا برای خود یا عضوی از خانواده شان، مملکت فروشی کنند.
منبع : خبر انلاین