به گزارش «راهبرد معاصر»؛ به تازگی شاهد قطعی شدن فعال سازی «مکانیسم ماشه» علیه ایران بودیم؛ موضوعی که به صراحت مورد تأکید امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه قرار گرفت و البته که 9 عضو دائم و غیردائم شورای امنیت نیز به قطعنامه «تمدید لغو تحریم های ایران» (تحریم های سازمان ملل متحد) رأی مخالف دادند. به زعم بسیاری از صاحبنظران، یکی از مقدمات مهم فعالشدن «مکانیسم ماشه» علیه تهران و سپس بازگشت تحریم های سازمان ملل متحد فراهم شده است.
اقتصاد ایران در بیش از چهار دهه تحریم های غرب، به حد قابل قبولی از تابآوری اقتصادی رسیده است
با وجود این، دست کم به سه دلیل عمده و محوری به نظر می آید قدرت های غربی و متحدان بین المللی آنها صرفاً به جنجال های تبلیغاتی در زمینه اثرگذاری فعال سازی «مکانیسم ماشه» بر اقتصاد ایران دِل خوش کردهاند و خوب می دانند اثرِ بازگشت تحریمهای سازمان ملل متحد کوتاه و موقتی است.
نخست، اینکه تحریم های سازمان ملل متحد که قرار است بر پایه فعالشدن «مکانیسم ماشه» علیه ایران اِعمال شوند، بسیار کمتر از تحریم هایی هستند که آمریکا علیه کشورمان تحمیل کرده است. باید پرسید، آیا ایران زیر انبوهی از تحریم های آمریکا و اروپا کمر خم کرده است که اکنون زیر بار تحریم های سازمان ملل متحد، با چالش و بحران مواجه شود؟
باید توجه داشت، اقتصاد ایران در بیش از چهار دهه تحریم های غرب، به حد قابل قبولی از تابآوری اقتصادی رسیده است و به راحتی شیرازه آن از هم نمیپاشد. در عین حال، نباید از یاد برد، پیش تر نیز تحریمهای سازمان ملل متحد که قرار است اکنون بار دیگر علیه ایران اعمال شوند، برقرار بودند و در آن دوران نیز نتوانستند بحران های جدی و عمیقی برای کشورمان ایجاد کنند. از این رو، بسیاری از ناظران و تحلیلگران معتقدند، اگر شوک های موقتی و زودگذر را کنار بگذاریم، با توجه به منابع قابل قبول بانک مرکزی، ایران در بازه زمانی محدودی می تواند از فشار بازگشت تحریم های سازمان ملل متحد رهایی یابد.
دوم، اینکه بازیگرانی نظیر چین و روسیه به عنوان قدرت های مطرح شرقی جهان به صراحت اعلام کرده اند، فعالشدن «مکانیسم ماشه» و بازگشت تحریم های سازمان ملل متحد علیه ایران را به رسمیت نمی شناسند. در عین حال، شمار قابل توجهی از کشورهای در حال توسعه نیز از موضع چین و روسیه حمایت کرده اند. از این رو، باید گفت، فعال سازی «مکانیسم ماشه» و بازگشت تحریم های سازمان ملل متحد علیه ایران با مهندسی قدرتهای غربی، اجماع چندانی در محیط بینالمللی ندارد و همین موضوع ظرفیت های اثرگذاری آن بر اقتصاد ایران را به شدت کاهش می دهد.
سوم، اینکه تحریم های سازمان ملل متحد علیه ایران معطوف به حوزه های موشکی (نظامی)، هسته ای و موادی هستند که کاربری دوگانه دارند. در هیچکدام از این حوزه ها، ایران با کشورهای غربی ارتباطی ندارد و عمدتاً شرکای آن در شرق عالم هستند. از این رو، حوزه هایی که قرار است بار دیگر در قالب تحریم های سازمان ملل متحد علیه ایران اعمال فشار شوند، عرصه هایی هستند که ایران مدتهاست روی همکاری با کشورهای غربی درباره آن ها حساب باز نکرده است. در عین حال، صرفاً تأثیرات روانی مقطعی بر اقتصاد ایران دارند.
از این رو، تنها امیدی که غرب به فعال کردن «مکانیسم ماشه» و بازگرداندن تحریم های سازمان ملل متحد علیه ایران دارد، این است، با شانتاژ رسانه ای بتواند معادلات اقتصادی کشورمان را به نحوی منفی تحت تأثیر قرار دهد. موضوعی که البته بارها مورد تأکید مقام های ارشد سیاسی و اقتصادی کشورمان بوده است و در عین حال، رسانه ها نیز بارها با هدف آگاهی بخشی افکار عمومی، بر آن تأکید کرده اند.