پروژه قدس بزرگ؛ نکبت جدید در فلسطین اشغالی
رژیم صهیونیستی پس از اجرای پروژه نکبت(اشغال فلسطین) در سال ۱۹۴۸ تا امروز به دنبال اجرای یک نکبت بزرگ‌تر دیگر با عنوان پروژه قدس بزرگ در فلسطین اشغالی است.
به گزارش راهبرد معاصر به نقل از روزنامه الاخبار، در حالی که نکبت در فلسطین با تسلط کامل رژیم اشغالگر بر ساحل فلسطین و غرب و شمال و جنوب آن اعمال شده بود، پروژه "قدس بزرگ" نشانه تشدید تسلط صهیونیست ها بر قدس است که علاوه بر ارزش تاریخی و معنوی آن قلب جغرافیایی آن یعنی کل منطقه شرقی فلسطین را اشغال کرده است.
اشغال قدس هفتاد و یکمین سالگرد روز نکبت را که با بزرگنمایی معامله قرن آمریکایی به عنوان یکی از بزرگترین پروژه های تکمیل کردن نکبت همراه بود را یادآوری می‌کند و آن پروژه قدس بزرگ است که اسرائیل آن را طراحی کرده و اجرای آن را از مدت‌ها قبل آغازکرده است.
پروژه قدس بزرگ با همه متعلقاتش مرحله جدیدی از اشغال قدس است که بر مبنای تغییرات ساختاری و فرهنگی و مردم شناختی و اقتصادی است که بیشتر این‌ها از زمان اشغال قدس از سال 1967 با تغییرات تدریجی در اطراف شهرهای قدیمی و مرکز آنها انجام شده است.
ریشه های این پروژه به هنری کیندال معمار انگلیسی باز می گردد کسی که در سال 1964 برنامه گسترش مرزهای قدس تحت حاکمیت اردن را برای رسیدن به فرودگاه گالندیا و شمال کفر عقب تا ولجه و جنوب بیت صفافا طراحی کرد. اما شکست 1967 مانع اجرای این طرح شد.
می توان گفت این پروژه به صورت رسمی قرار است از سال2020 آغاز شود، رژیم صهیونیستی از زمان اشغال کامل قدس شروع به ایجاد تاسیسات زیرساختی در اطراف این شهر کرده است، ازجمله اهداف این پروژه ایجاد امنیت سیاسی و جغرافیایی برای رژیم صهیونیستی، گسترش بعد توریستی قدس و مشروعیت بخشی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی به صهیونیسم در این منطقه است. مسئله تسلط بر منطقه از همان لحظه اول با حضور نیروهای نظامی حل شد، سپس مسئله مشروعیت بین المللی مطرح شد که ایالات متحده آمریکا در راستای همین موضوع اعلام کرد که قدس را به عنوان پایتخت صهیونیسم به رسمیت می شناسد.
همچنین، همانطور که نکبت 1948 به معنای حضور یهودیان برای اشغال سیاسی و اجتماعی این سرزمین به زور اسلحه بود، هدف نکبت بزرگ مشروعیت بخشی به رژیم صهیونیستی است. مهاجرت اجباری مردم فلسطین یک برنامه حساب شده و مهندسی است که به مرحله به مرحله انجام می شود.
صهیونیسم بخش‌هایی از قدس و مرکز آن را برای ایجاد شهرک های جدید ازساکنان فلسطینی تخلیه کرده است. برای مثال می‌توان به آواره کردن مردم خان الاحمر و ارتباط آن با آغاز پروژه شهرک سازی که شامل واحدها و هتل ها و یک منطقه صنعتی است اشاره کرد که هدف آن اتصال بلوک بزرگی از شهرک معالیه اودمیم که در شرق قدس اشغالی در سال 1967 واقع شده به نیمه غربی شهر است که در سال 1948 اشغال شد. یا این که بخش‌های واقع در نیمه غربی شهر قدس و اطراف غربی آن برای محافظت از شمال شرق این شهر اشغال شده است.
به قدس بزرگ بر می گردیم، این پروژه با هدف گسترش مناطق مسکونی و اداری سرزمین قدس آغاز شده تا از مرکز شهر تا شهرک فیرد یریحو از شرق وعتصیون از جنوب و بیت شیمش از غرب، هم چنین از مرکز تا عیون الحرامیه در شمال ادامه یابد. تعداد شهرک نشینان صهیونیستی در قدس به 150 هزار نفر رسیده و به موازات آن تعداد ساکنان فلسطینی در این منطقه از 40 به 20درصد کاهش یافته است. این طرح شامل اسکان 100 هزار نفر از شهرک نشینان این منطقه هم زمان با اخراج بیش از 120هزار فلسطینی یا یک سوم فلسطینیان مقیم این شهر می‌شود.
این پروژه شامل تسلط رژیم صهیونیستی بر رویکرد مردم شناختی این منطقه شامل پروژه ساختن شبکه های جاده ای نیز می شود که با هدف تسهیل حرکت یگان‌های ارتش و نیروهای امنیتی برای حفاظت از تاسیسات نظامی و نقاط مراقبت و پل‌ها و ایستگاه های حمل و نقل و سوخت گیری در اطراف قدس بزرگ پی ریزی شده است. قدس بزرگ همچنین شهرک‌ها را با یکدیگر و سپس با مرکز شهر متصل می کند. سپس مرکز شهر نقطه اتصال شمال قدس با جنوب و شرق با غرب می‌شود. همچنین برنامه ریزی شده است که مناطق صنعتی در طول خطی که شهرک‌های غربی را به شهرک‌های شمالی متصل می کند تاسیس شوند و تا شرق و شهرک معالیه ادومیم امتداد یابند.
پرژه قدس بزرگ تنها منحصر به اتصال مستقیم شهرک‌های صهیونیست‌نشین بزرگ با مرکز شهر و شهرک های کوچک با شهرک‌های بزرگ نیست، بلکه اجرای آن شامل شبکه های راه های متقاطع به قسمت جنوبی کرانه باختری از وسط و در نهایت حذف قدس اشغالی از کرانه باختری است. علاوه بر این به دنبال گسترش مساحت افقی این شهر است تا سرزمین‌های اشغالی را از بحر المیت در شرق تا دریای مدیترانه در غرب ادامه دهد. مساحت قدس بر اساس این پروژه از همه پایتخت‌های کشورهای بزرگ نیز بیشتر می‌شود.
می توانیم اینگونه برداشت کنیم که بنای اصلی این پروژه سرزمین است، در واقع زمین عامل اولیه برای جمع آوری شهرک نشین های اسرائیلی در بلوک‌های اجتماعی است و صهیونیسم برای ایجاد یک منطقه صهیونیست‌نشین اقدام به جایگزینی ساکنان این منطقه کرده است، درواقع نکبت به معنای عمومی و کلی مهاجرت اجباری ساکنان فسطینی است.
منبع : تسنیم
اشغال قدس هفتاد و یکمین سالگرد روز نکبت را که با بزرگنمایی معامله قرن آمریکایی به عنوان یکی از بزرگترین پروژه های تکمیل کردن نکبت همراه بود را یادآوری می‌کند و آن پروژه قدس بزرگ است که اسرائیل آن را طراحی کرده و اجرای آن را از مدت‌ها قبل آغازکرده است.
پروژه قدس بزرگ با همه متعلقاتش مرحله جدیدی از اشغال قدس است که بر مبنای تغییرات ساختاری و فرهنگی و مردم شناختی و اقتصادی است که بیشتر این‌ها از زمان اشغال قدس از سال 1967 با تغییرات تدریجی در اطراف شهرهای قدیمی و مرکز آنها انجام شده است.
ریشه های این پروژه به هنری کیندال معمار انگلیسی باز می گردد کسی که در سال 1964 برنامه گسترش مرزهای قدس تحت حاکمیت اردن را برای رسیدن به فرودگاه گالندیا و شمال کفر عقب تا ولجه و جنوب بیت صفافا طراحی کرد. اما شکست 1967 مانع اجرای این طرح شد.
می توان گفت این پروژه به صورت رسمی قرار است از سال2020 آغاز شود، رژیم صهیونیستی از زمان اشغال کامل قدس شروع به ایجاد تاسیسات زیرساختی در اطراف این شهر کرده است، ازجمله اهداف این پروژه ایجاد امنیت سیاسی و جغرافیایی برای رژیم صهیونیستی، گسترش بعد توریستی قدس و مشروعیت بخشی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی به صهیونیسم در این منطقه است. مسئله تسلط بر منطقه از همان لحظه اول با حضور نیروهای نظامی حل شد، سپس مسئله مشروعیت بین المللی مطرح شد که ایالات متحده آمریکا در راستای همین موضوع اعلام کرد که قدس را به عنوان پایتخت صهیونیسم به رسمیت می شناسد.
همچنین، همانطور که نکبت 1948 به معنای حضور یهودیان برای اشغال سیاسی و اجتماعی این سرزمین به زور اسلحه بود، هدف نکبت بزرگ مشروعیت بخشی به رژیم صهیونیستی است. مهاجرت اجباری مردم فلسطین یک برنامه حساب شده و مهندسی است که به مرحله به مرحله انجام می شود.
صهیونیسم بخش‌هایی از قدس و مرکز آن را برای ایجاد شهرک های جدید ازساکنان فلسطینی تخلیه کرده است. برای مثال می‌توان به آواره کردن مردم خان الاحمر و ارتباط آن با آغاز پروژه شهرک سازی که شامل واحدها و هتل ها و یک منطقه صنعتی است اشاره کرد که هدف آن اتصال بلوک بزرگی از شهرک معالیه اودمیم که در شرق قدس اشغالی در سال 1967 واقع شده به نیمه غربی شهر است که در سال 1948 اشغال شد. یا این که بخش‌های واقع در نیمه غربی شهر قدس و اطراف غربی آن برای محافظت از شمال شرق این شهر اشغال شده است.
به قدس بزرگ بر می گردیم، این پروژه با هدف گسترش مناطق مسکونی و اداری سرزمین قدس آغاز شده تا از مرکز شهر تا شهرک فیرد یریحو از شرق وعتصیون از جنوب و بیت شیمش از غرب، هم چنین از مرکز تا عیون الحرامیه در شمال ادامه یابد. تعداد شهرک نشینان صهیونیستی در قدس به 150 هزار نفر رسیده و به موازات آن تعداد ساکنان فلسطینی در این منطقه از 40 به 20درصد کاهش یافته است. این طرح شامل اسکان 100 هزار نفر از شهرک نشینان این منطقه هم زمان با اخراج بیش از 120هزار فلسطینی یا یک سوم فلسطینیان مقیم این شهر می‌شود.
این پروژه شامل تسلط رژیم صهیونیستی بر رویکرد مردم شناختی این منطقه شامل پروژه ساختن شبکه های جاده ای نیز می شود که با هدف تسهیل حرکت یگان‌های ارتش و نیروهای امنیتی برای حفاظت از تاسیسات نظامی و نقاط مراقبت و پل‌ها و ایستگاه های حمل و نقل و سوخت گیری در اطراف قدس بزرگ پی ریزی شده است. قدس بزرگ همچنین شهرک‌ها را با یکدیگر و سپس با مرکز شهر متصل می کند. سپس مرکز شهر نقطه اتصال شمال قدس با جنوب و شرق با غرب می‌شود. همچنین برنامه ریزی شده است که مناطق صنعتی در طول خطی که شهرک‌های غربی را به شهرک‌های شمالی متصل می کند تاسیس شوند و تا شرق و شهرک معالیه ادومیم امتداد یابند.
پرژه قدس بزرگ تنها منحصر به اتصال مستقیم شهرک‌های صهیونیست‌نشین بزرگ با مرکز شهر و شهرک های کوچک با شهرک‌های بزرگ نیست، بلکه اجرای آن شامل شبکه های راه های متقاطع به قسمت جنوبی کرانه باختری از وسط و در نهایت حذف قدس اشغالی از کرانه باختری است. علاوه بر این به دنبال گسترش مساحت افقی این شهر است تا سرزمین‌های اشغالی را از بحر المیت در شرق تا دریای مدیترانه در غرب ادامه دهد. مساحت قدس بر اساس این پروژه از همه پایتخت‌های کشورهای بزرگ نیز بیشتر می‌شود.
می توانیم اینگونه برداشت کنیم که بنای اصلی این پروژه سرزمین است، در واقع زمین عامل اولیه برای جمع آوری شهرک نشین های اسرائیلی در بلوک‌های اجتماعی است و صهیونیسم برای ایجاد یک منطقه صهیونیست‌نشین اقدام به جایگزینی ساکنان این منطقه کرده است، درواقع نکبت به معنای عمومی و کلی مهاجرت اجباری ساکنان فسطینی است.
منبع : تسنیم