به گزارش راهبرد معاصر؛ دکتر انصاری با اشاره به اینکه یکی از دستههای مهم ایجاد کننده بیماریهای عفونی قارچها هستند اظهار کرد: قارچها به صورت میکروسکوپی در محیط و یا در سطح بدن وجود دارند.
وی افزود: از لحاظ ساختاری و بیماریزایی قارچها به دو گروه تک سلولی یا مخمرها و پرسلولی یا کپکی تقسیم میشوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به اینکه بخش عمدهای از عفونتها و ناهنجاری ناخنها مربوط به عفونتهای قارچی است، خاطرنشان کرد: این عفونتها توسط هر دو گروه قارچهای مخمری و کپکی ایجاد میشود که معمولا این عفونتهای قارچی ناخنهای دست و پا را درگیر میکند.
دکتر انصاری با اشاره به اینکه میزان درگیری با عفونتهای قارچی در ناخنهای پا در مقایسه با دست به مراتب بیشتر است، گفت: شیوع بیماریهای ناخن که توسط قارچهای کپکی ایجاد میشود نیز از مخمرها بیشتر است.
این متخصص قارچشناسی دانشگاه به علاقه روز افزون نسبت به زیبایی ناخنها در جامعه اشاره کرد و ادامه داد: توصیه اکید این است که حتما برای دریافت خدمات زیبایی ناخن به مراکز معتبری که مسایل بهداشتی را رعایت میکنند مراجعه کنید.
وی هشدار داد: افرادی که ناخن میکارند نباید این مواد را بیش از سه ماه روی دست یا پای خود داشته باشند و بین هر دوره کاشت ناخن بین یک تا دوماه زمان تنفس برای ناخن را در نظر داشته باشند.
دکتر انصاری به علامتهای ایجاد قارچ ناخن اشاره کرد و ادامه داد: عفونتهای قارچی ناخن با توجه به عوامل ایجاد کننده میتواند متفاوت باشد. علاوه بر تغییر رنگ، شکل و بدبویی ناخنها که از بارزترین نشانههای ابتلا به این عفونتهاست، ممکن است بافت اطراف ناخن هم درگیر این عفونتها شود، تاجایی که منجر به قرمزی، تورم و دردناکی بافت اطراف شود.
به گفته متخصص قارچشناسی دانشگاه، برخلاف قارچهای مخمری قارچهای رشتهای هم از شایعترین عوامل بیماری قارچی ناخن هستند، این قارچها بیشتر ناخنهای پا را درگیر میکنند و دردناک هم نیستند. بد شکلی، ضخیم شدن یا شکنندگی ناخنها از نشانههای این عفونت است.
وی با بیان اینکه عفونتهای قارچی ناخن هم در افراد سالم و هم در افرادی که بیماری زمینهای دارند ایجاد میشود عنوان کرد: در افراد سالم بدون بیماری زمینهای رطوبت زیاد، رعایت نکردن بهداشت، ضربه و یا تروما میتواند باعث ایجاد قارچ شود.
دکتر انصاری ادامه داد: افرادی که مبتلا به بیماریهای زمینهای مثل انواع سرطانها، دیابت و یا دچار مشکلاتی در سیستم ایمنی هستند و یا حتی سالمندان مستعد ابتلا به عفونتهای قارچی هستند.
دکترای تخصصی قارچشناسی دانشگاه در پاسخ به این سوال که آیا قارچها مسری هستند؟ گفت: با توجه به این که عوامل ایجاد کننده بسیاری از عفونتهای قارچی ناخنها هم متفاوت است، برخی عفونتهای قارچی قابلیت سرایت دارند و زمانی که فردی را آلوده میکنند توانایی زنده ماندن تا بیش از یکسال را هم دارند بنابر این ضایعات ناخن و یا پوست آلوده این افراد اگر در محیط باشد میتواند سایرین را به عفونت قارچی مبتلا کند.
وی با اشاره به اینکه درمان عفونتهای قارچی ناخن طولانی مدت و پیچیده است تاکید کرد: شانس بیشتر با کسانی است که درمان را زودتر و به موقع پیگیری میکنند.
دکتر انصاری در ادامه گفت: درمان قطعی باید توسط پزشک متخصص انجام شود و اقداماتی که به صورت فردی مثل ضدعفونی کردن، خشک، کوتاه کردن و تمیز نگه داشتن انجام میشود، صرفا پیشگیرانه است.
عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به اینکه عفونتهای قارچی ناخنها به کندی رشد میکند ادامه داد: بافت ناخن معمولا به درمان داروهای ضد قارچی سخت پاسخ میدهد بنابراین باید به محض مشاهده در تغییر شکل، رنگ، دردناک شدن، بوی بد و ضخامت ناخنها برای درمان اقدام کرد.
وی با تاکید بر اینکه کراتین موجود در ناخن منبع اصلی تغذیه قارچهاست، مصرف مکملهای دارویی را برای پیشگیری از روند کاهشی قارچها بیاثر عنوان کرد.
دکتر انصاری ادامه داد: افرادی که مدام با آب سروکار دارند باید توجه داشته باشند که مدام ناخن هایشان خیس نباشد و مرتبا دست و ناخن خود را خشک و تمیز کنند. همچنین اگر برای کاشت ناخن به سالنهای زیبایی مراجعه میکنید مراکزی را انتخاب کنید که نسبت به رعایت اصول بهداشتی این مراکز مطمئن هستید.
دکترای تخصصی قارچشناسی دانشگاه در ادامه با اشاره به اینکه معمولا عامل ایجاد قارچ در ناخن پا بسته بودن کفش، تنگ بودن و یا ضربههایی است که در ناخنها خصوصا در ناخن بزرگ پا ایجاد میشود، ادامه داد: رطوبت و فشاری که کفش به پا وارد میکند محیط را برای رشد قارچ فراهم میکند.
وی با بیان اینکه اگر درمان عفونتهای قارچی جدی گرفته نشود، این عفونت ادامه دار و منجر به جدا شدن ناخن میشود، افزود: ناخن جدید که در مبتلایان به عفونت قارچی رشد میکند، همچنان عفونی است و حتما باید درمانهای ضد قارچ برای آن انجام شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه نسبت به استفاده خودسرانه داروهای ضدقارچ هشدار داد و افزود: ناخنهای پا به این دلیل که رشد کندتری دارند، درمان طولانیتری (بین سه تا شش ماه) نیاز دارند. / بهداشت نیوز