به گزارش راهبرد معاصر؛ باز هم قصه قدیمی تحریم، ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی ایالات متحده امریکا، هر رئیس جمهور در هر برهه ای از تاریخ داخل اتاق بیضی شکل کاخ سفید مستقر شده و سریعاً تحریم های ایران را با بندهای متفاوتی رونمایی می کند. فرقی هم نمی کند که رییس جمهور از حزب جمهوری خواه باشد و یا دموکرات، هدف یکی است ولی عموماً در نحوه مواجهه متفاوت هستند. اوج تحریم های ایران از زمان باراک اوباما صورت گرفت ولی با توافق برجام امیدواری های کاذبی به وجود آمد ولی ظاهرا این امیدواری در هاله از ابهام سپری شد.اما با پیروزی ترامپ موضوع تحریم ها به یک روند تصاعدی بدل شده و استراتژی فشار حداکثری در اولویت سیاست خارجی واشینگتن قرار گرفت.
اما سوال اصلی اینجا است که ایران باید چه تاکتیک و استراتژی در این زمینه پیش بگیرد. در همین باره محمدعلی بصیری استاد دانشگاه و کارشناس مسائل امریکا به خبرنگار راهبرد معاصر گفت: «ایران به این نتیجه رسیده است که ترامپ طرف مطمئنی برای مذاکره نیست و چه قبل و چه بعد از شروع تحریم ها مذاکره کردن درست نیست و مذاکره از موضع ضعف خواهد بود. ایران ترجیح می دهد تا انتخابات آمریکا صبر کند اگر ترامپ شکست بخورد مطلوب ایران حاصل شده است».
تحریم های اخیر آخرین فشارهای ترامپ بر ایران است تا شاید سرنوشت خود در آخرین ماه های ریاست جمهوری اش را تغییر بدهد. تا در دقیقه ۹۰ با بازشدن دریچه مذاکره با ایران شرایط به نفع او تغییر کند. چون امروز شرایط چندان به نفع ترامپ نیست و محبوبیت او کاهش پیدا کرده است. تلاش آوردن ایران به میز برجام جدید تا امروز برای او نتیجه نداشت ترامپ و جمهوری خواهان افراطی با تصویب این طرح در کنگره میخواهند ایران را پای میز مذاکره بکشانند. ۹۰% از تحریم ها از قبل وضع شده اند و تاثیری عملی نخواهد داشت ولی از منظر تبلیغاتی موثر خواهد بود. پیش از این تمام تحریم ها بر علیه ایران اعمال شده و افزودن تحریم انصارالله یمن تاثیر و تغییری کلی نخواهد داشت. و فقط جنبه تبلیغی و روانی در پی دارد.
ایران به این نتیجه رسیده است که ترامپ طرف مطمئنی برای مذاکره نیست و چه قبل و چه بعد از شروع تحریم ها مذاکره کردن درست نیست و مذاکره از موضع ضعف خواهد بود. ایران ترجیح می دهد تا انتخابات آمریکا صبر کند اگر ترامپ شکست بخورد مطلوب ایران حاصل شده است چون جو بایدن اعلام کرده بدون شرط به برجام برمی گردد و تمام تحریم ها لغو می شود که این موفقیت بزرگی برای ایران است ولی در صورت رای آوری مجدد ترامپ شرایط ۴ ساله جدیدی برای ایران رقم می خورد. شرایط فعلی برای مذاکره خطرناک است و ایران برنده نخواهد بود.
دقیقا همینطور است و ایران نمی خواهد در چنین شرایطی کمکی به افزایش آراء ترامپ کرده باشد. قطعا چراغ سبز ایران برای مذاکره به افزایش آراء ترامپ کمک می کند و در دور بعد ما با دردسر های بیشتری از جانب ترامپ روبرو خواهیم بود. چون او دیر یا زود پای توافقات می زند همچون کاری که با کره شمالی و چین و روسیه کرد از این جهت ایران نمی خواهد بازنده اصلی باشد و در چنین شرایطی پای میز مذاکره نمی رود. زیرا امضای ترامپ مورد وثوق نیست.
آمریکا می خواهد متحدین ایران را نیز مورد تحریم قرار بدهد. تا بازیگری ایران در منطقه محدود شود. مساله دیگر این است که آمریکا تصور می کند می تواند تحریمات چهارجانبه دوره احمدی نژاد را با این حرکت شارژ کنند. در دوره قبل سه مورد تحریم دیگر علاوه بر تحریم های یکجانبه آمریکا وجود داشت که ایران را پای میز مذاکره برد. ولی موانع زیادی پیش روی آمریکا است چون با خارج شدن آمریکا از برجام و عدم دسترسی به بند ماشه و عدم همکاری چین و روسیه با آنها این جنبه عملا شعار است و احتمال موفقیت آمریکا در این خصوص کم است.
در ۶۰ سال گذشته سیاست اروپا همواره تبعیت از آمریکا بود و این متاثر از پیمان ناتو است که همواره متاثر از فرماندهی آمریکا است. و نفوذ سیاسی و نظامی آمریکا بر اروپا وجود دارد. البته اختلافات تاکتیکی وجود دارد و اگر چند دولت در خصوص سیاست های منطقه ای با آمریکا مخالفت داشتند این مخالفت اساسی نبود. آمریکا امروز نیز از همراهی اروپا اطمینان دارد. باقی ماندن اروپا در برجام تا امروز خیری نداشت چون عملا همکار آمریکا هستند. امروز چین و روسیه به عنوان دو عضو برجام و دارای حق وتو در شورای امنیت مانعی بر سر راه تحقق اهداف آمریکا هستند. حتی در بحث تمدید تحریم تسلیحات نظامی ایران که به شدت مورد نظر آمریکا است این دو کشور رسما اعلام کردند که با آمریکا همراهی نخواهند کرد.
همینطور هم هست و اقای روحانی از چین و روسیه درخواست کرد در مقابل زیاده خواهی های غیر حقوقی و غیر انسانی آمریکا مقاومت کنند.
احتمال وجود دارد ولی اختلافات بسیار زیاد شده و چین و روسیه به راحتی با آمریکا کنار نخواهند آمد. آنها برای کوتاه آمدن در این مساله از آمریکا امتیازاتی می خواهند که بعید است آمریکای به ریاست جمهوری ترامپ درخواست های این دو کشور را قبول کند.
وضعیت نشان می دهد محبوبیت او بالا نیست ولی جامعه آمریکا قابل پیش بینی نیست. در دوره قبل نیز ترامپ پیروز حداکثری نبود و بحث رای الکترال او را برنده انتخابات 2020 کرد. امروز نیز موفقیت او با چنان وضعیتی تصور می شود و رای مردم آمریکا پای صندوق ها قطعا برای او نیست. موفقیت او فقط به شرط بازی لا رای الکترال و سهم رای ضعیفی بالا خواهد آمد ولی احتمال موفقیت او در دور دوم پایین است.