آتش بس غزه نتیجه فشار ترامپ بر نتانیاهو بود؟

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ دیگر بر کسی پوشیده نیست نقطه عطف تعیین‌کننده دور کنونی مذاکرات تبادل اسیران، دیداری بود که هفته گذشته میان بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس و استیون ویتکاف، نماینده ویژه دونالد ترامپ در منطقه غرب آسیا برگزار شد.

خروجی این دیدار «تنش‌آمیز» پیشرفت مذاکرات کنونی را به همراه داشت، زیرا نماینده ویژه رئیس‌جمهور منتخب آمریکا تلاش‌های زیادی برای تأثیرگذاری بر نتانیاهو در جلسه ای انجام داد که در روزهای پایانی ریاست جمهوری جو بایدن انجام شد.

آیا نتانیاهو در حالی که در حال «تطابق» خود با خواسته‌های ارباب بعدی کاخ سفید است، هزینه‌های سنگین شکست را نادیده ‌گرفت

ویتکاف در این دیدار از نتانیاهو خواست امتیازات لازم را برای دستیابی به توافق بپذیرد. وی با وجود بار سنگینی که این توافق بر دوشش می گذاشت، با شرکایش در ائتلاف حاکم رژیم صهیونیستی که مخالف، ناراضی و حتی متعجب بودند، بر سر پذیرش آتش بس توافق کرد. نتانیاهو اکنون آن چیزی را پذیرفت که هفت ماه پیش رد می کرد. درواقع خسارت های عظیمی که رژیم صهیونیستی از ناحیه زندانیان، ارتش صهیونیستی و فروپاشی اقتصادی متحمل شد، «بی بی» را وادار به آتش بس کرد.

مهمتر از همه، اینکه مشخص نیست نتانیاهو برای فرار از زیر بار فشار مرحله دوم و سوم توافق که قرار است با خروج نیروهای اشغالگر صهیونیست از نوار غزه و بازگشت آوارگان به شمال، در نظر گرفتن مقدمات بازسازی و اداره نوار غزه از سوی فلسطینیان پایان یابد، چه خواهد کرد.

آیا نتانیاهو در حالی که در حال «تطابق» خود با خواسته‌های ارباب بعدی کاخ سفید است، هزینه‌های سنگین شکست را نادیده ‌گرفت، یا اینکه جاه‌طلبی و طمعش باعث شد مجموعه‌ای از امتیازات شخصی را با هدف بقای ائتلاف حاکم نادیده بگیرد؟ نتانیاهو به دنبال برآورده شدن خواسته ها و جاه طلبی هایش فراتر از مرزهای جغرافیای فلسطین است، همین موضوع باعث شد در ازای دریافت بسته ای از منافع، با متحد آمریکایی معامله کند.

اگر با آنچه نتانیاهو می تواند در بُعد شخصی از دولت آمریکا دریافت کرده باشد شروع کنیم، می گوییم وی بی تردید موضوع خلاص شدن از تصمیم دادگاه کیفری بین المللی مبنی بر صدور حکم بازداشتش را درنظر دارد تا بتواند آزادانه و بدون ترس از دستگیری در منطقه پرسه بزند، بدون توجه به اینکه آیا در نخست وزیری باقی می ماند یا خیر. شکی نیست وی به  شدت خواهان اعمال فشار بر دادگاه کیفری بین المللی است تا کنگره آمریکا با وضع قوانینی مانع از مجازات دادگاه علیه خود و وزیر جنگش و نیز فشار بر این نهاد بین المللی برای لغو حکمش شود.

نکته قابل توجه اینکه نواف سلام از سوی جوزف عون، رئیس‌جمهور لبنان به عنوان نخست وزیر این کشور منصوب شد. پس از استعفای وی از ریاست دیوان بین المللی دادگستری، راه برای انتصاب جولیا سیبوتینده، معاون اوگاندایی اش هموار می شود. سیبوتینده نخستین زن آفریقایی است که به عنوان قاضی در دیوان بین المللی دادگستری منصوب می شود و تنها قاضی این دادگاه به شمار می رود که علیه آفریقای جنوبی و به نفع رژیم صهیونیستی درباره تدابیر موقت برای توقف نسل کشی در غزه رأی داد.

انتصاب سیبوتینده ممکن است در صدور احکام نهایی به نفع رژیم صهیونیستی تأثیرگذار باشد؛ پرونده هایی که به وسیله آفریقای جنوبی با مشارکت تعدادی از کشورها علیه صهیونیست ها ارائه می شود.

اگر فرض کنیم نتانیاهو از ویتکاف برای حل و فصل تصمیمات دیوان کیفری بین المللی تضمینی دریافت کرده باشد، می تواند انگیزه کافی نتانیاهو برای پذیرش توافق آتش بس باشد، زیرا وی می تواند موضوع پرونده هسته ای ایران را در رأس اولویت های خارجی اش قرار دهد. پرونده ای که وی و ترامپ در آن آرزوی مشترکی دارند که همان حمله نظامی به برنامه هسته ای ایران با مشارکت رژیم صهیونیستی یا ارائه چتر حفاظتی و حمایتی برای رژیم صهیونیستی از سوی آمریکاست.

نتانیاهو می خواهد تصمیم یکجانبه برای ضربه زدن به توان هسته ای ایران اتخاذ کند و دست کم اگر این اتفاق نیفتد، با افزایش سیاست ایران هراسی، تهران را وادار به نشستن پای میز مذاکرات هسته ای کند. اگر هیچ یک نشود، نتانیاهو و ترامپ سیاست افزایش تحریم‌های اقتصادی علیه ایران و کشورهای متحدش را دنبال می کنند تا تهران مجبور به دست کشیدن از برنامه هسته ای اش شود. 

علاوه بر این، نتانیاهو رؤیای تکمیل پروژه عادی سازی روابط و توافق ابراهیم را در سر می پروراند، زیرا عربستان را در رأس قطار عادی سازها قرار می دهد تا رژیم صهیونیستی به شریک مهم منطقه ای سعودی ها تبدیل شود و شاید از آن به عنوان «پلیس منطقه» بهره برداری کنند؛ به ویژه پس از آنکه نتانیاهو و وزرای کابینه اش قول دادند بازطراحی غرب آسیا را از نظر ژئوپلیتیکی به گونه‌ای انجام دهند که در خدمت منافع رژیم صهیونیستی باشد.

نتانیاهو رؤیای تکمیل پروژه عادی سازی روابط و توافق ابراهیم را در سر می پروراند، زیرا عربستان را در رأس قطار عادی سازها قرار می دهد

با توجه به شرایط مرزهای جغرافیای فلسطین اشغالی، نتانیاهو می داند برای تکمیل جنگ غزه به حمایت های ترامپ نیاز مبرم دارد، بنابراین با موافقت با آتش‌بس و دادن برخی امتیازها در زمینه تبادل اسیران، از دولت جدید آمریکا تضمین دریافت می کند پس از آزادی اسیران صهیونیست، بار دیگر ارتش صهیونیستی وارد مبارزه با حماس در غزه شود و این بار چتر حمایت نظامی، سیاسی و لجستیکی ترامپ را در کنار خود داشته باشد.

نکته اصلی توافق آتش بس اینکه ترامپ، شومن خودشیفته ای است که می‌خواهد در قامت رئیس جمهوری ظاهر شود که می‌تواند به وعده‌هایش به جهان عمل کند. به همین دلیل، پیش از اعلام رسمی توافق از سوی میانجی‌ها، به خود می‌بالید که توافق نتیجه انتخابات، تلاش ها و کارش بوده است.

نبادید فراموش کرد، نتانیاهو هیچ چیزی رایگان نمی دهد و اگر موضعش درباره توافق در پاسخ به خواست ترامپ باشد، تضمین می گیرد بتواند در ازای آتش بس غزه از حمایت کامل دولت آمریکا در زمینه موضوعاتی که یاد شد، برخوردار شود.