اولیانوف:زمان نباید عامل اصلی تعیین‌کننده نتیجه مذاکرات در مورد آینده برجام باشد
مذاکره کننده ارشد روسیه در مذاکرات وین گفت: زمان نباید عامل اصلی تعیین‌کننده نتیجه مذاکرات در مورد آینده برجام باشد. در صورت لزوم، مذاکره‌کنندگان باید کار خود را تسریع کنند.
به گزارش راهبرد معاصر «میخائیل اولیانوف» نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین به توییت خبرنگار «وال استریت ژورنال» که به نقل از یک مقام ارشد اتحادیه اروپا گفته بود این نگرانی وجود دارد که به دلیل کند بودن روند مذاکرات و زمانبندی نتوان به توافقی خوب در وین رسید، واکنش نشان داد.
این دیپلمات روس در توییتی نوشت: زمانبندی به شرکت‌کنندگان در گفت‌وگوهای وین بستگی دارد، اینطور نیست؟ در این شرایط زمانبندی بسیار مهم است، اما نباید عامل اصلی تعیین‌کننده نتیجه مذاکرات در مورد آینده برجام باشد. در صورت لزوم، مذاکره‌کنندگان باید کار خود را تسریع کنند.
نماینده روسیه در مذاکرات وین دیروز (جمعه) هم در توییتی تاکید کرد مسکو احساس فوریت دارد اما مخالف ضرب‌الاجل‌های ساختگی است.
این در حالی است که «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا بعد از گفت‌وگوی دیروز خود با همتای روسش در ژنو ضمن بیان این که هنوز پنجره‌ای برای بازگشت به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ وجود دارد، ادعاها درباره کند پیش رفتن مذاکرات و کم بودن زمان را تکرار کرد و گفت: گفت‌وگوها با ایران درباره بازگشت متقابل به پایبندی به برجام به لحظه تعیین‌کننده‌ای رسیده، اگر در چند هفته آینده توافقی حاصل نشود، پیشرفت‌های هسته‌ای ادامه‌دار ایران بازگشت به برجام را غیرممکن می‌کند.
هشتمین دور مذاکرات رفع تحریم‌ها در وین از چند هفته پیش آغاز شده است. مقام‌های آمریکایی و اروپایی با اذعان به این که پیشرفت‌هایی در مذاکرات صورت گرفته، مدعی هستند اندازه این پیشرفت‌ها به اندازه‌ای نیست که بتوان امیدوار بود توافق در دسترس است.
دیپلمات‌های غربی همچنین همواره روی عنصر زمان مانور داده و تلاش کرده‌اند با ارائه چارچوب‌های زمانی تیم مذاکره‌کننده ایران را تحت فشار قرار دهند. تحلیلگران می‌گویند هدف طرف‌های غربی از توسل به این تاکتیک، تحت فشار قرار دادن تیم مذاکره‌کننده ایران و وادار کردن آن‌ها به عقب‌نشینی از خواسته‌های خود برای اخذ تضمین و راستی‌آزمایی از طرف غربی است.
با این حال، نمایندگان ایران در مذاکرات وین تصریح کرده‌اند برای تهران نتیجه مهم‌تر از زمان است. تهران در تلاش است برجام را که از نخستین روزهای اجرایی شدن بر اثر برخی سیاست‌های آمریکا و کشورهای غربی به توافقی تهی از منافع اقتصادی برای طرف ایرانی تبدیل شد به سمت توافقی دوجانبه و متوازن پیش ببرد.
دولت سابق آمریکا پس از خروج از برجام، سیاست فشار حداکثری را علیه ایران در پیش گرفت و مدعی شد که طی مدت کوتاهی فروش نفت ایران را به صفر خواهد رساند.
سیاست فشار حداکثری علیه ایران به یکی از محورهای اصلی دولت ترامپ تبدیل شده و بود و «مایک پامپئو» وزیر امور خارجه سابق آمریکا تمام تلاش خود را برای به اوج رساندن فشارها علیه ملت ایران به کار بست.
سرانجام دولت ترامپ در تاریخ ۲۰ بهمن ماه ۱۳۹۹ در حالی به کار خود پایان داد که نتوانست به هدف خود در به زانو در آوردن ایران برسد، هر چند که مردم ایران طی این مدت با فشارهای اقتصادی زیادی مواجه شدند. این فشارهای اقتصادی با همه گیری کرونا در دنیا همراه شد و دولت ترامپ حتی مانع از دستیابی ایران به منابع مالی خود برای خرید دارو و مایحتاج ضروری مردم شد.
جو بایدن قبل از رسیدن به ریاست‌جمهوری آمریکا مدعی شده بود کشورش را به برجام بازخواهد گرداند، اما تاکنون از انجام اقدامات لازم برای عمل به تعهدات واشنگتن خودداری کرده است. اصرار دولت بایدن بر حفظ تحریم‌های ترامپ یکی از موانع موجود در دورهای گذشته مذاکرات رفع تحریم‌ها در وین بوده است.
دیگر محور اختلاف درخواست ایران برای اخذ ضمانت از طرف غربی برای ماندن در برجام است، آن هم در شرایطی که نمایندگان جمهوری‌خواه کنگره آمریکا بار دیگر تهدید کرده‌اند چنانچه به قدرت برسند برجام را پاره خواهند کرد.
ایران خواستار آن شده که آمریکا با ارائه تضمین حقوقی اطمینان خاطر بدهد اتفاق دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ تکرار نخواهد شد./فارس