به گزارش راهبرد معاصر دانشمندان ارتباط آزمایشی بین استرس و اضطراب و کم خونی را شناسایی کرده اند. با هر دو شرایط، برخی از محققان معتقدند استرس می تواند باعث کم خونی شود.
در مقابل، برخی دیگر معتقدند که کم خونی باعث استرس و اضطراب می شود. هر دو سناریو تا حدی واقعی هستند. این مقاله به بررسی هر دو سناریو و ارتباط بین استرس و کم خونی می پردازد. همچنین نحوه درمان و کنار آمدن با هر دو شرایط را پوشش می دهد.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد استرس می تواند باعث کم خونی شود. دو شکل استرس وجود دارد: استرس مزمن و استرس حاد.
در حالی که دومی فقط به طور موقت از نظر فیزیکی روی شما تأثیر می گذارد، اولی می تواند منجر به عوارض جسمی و عاطفی طولانی مدت شود. هنگامی که استرس دارید، بدن شما دچار تغییرات فیزیولوژیکی خاصی می شود که می تواند با کم خونی مرتبط باشد. نحوه دقیق تعامل هر دو شرایط هنوز در حال تحقیق است.
برای توضیح ارتباط بین استرس و کم خونی می توان از چندین نظریه استفاده کرد. یک دیدگاه این است که اضطراب می تواند منجر به کم خونی فقر آهن شود. زندگی طولانی مدت با استرس مزمن با اضطراب مرتبط است، وضعیتی که مدت ها با استرس عاطفی مرتبط بوده است.
با این حال، هیچ مدرک قطعی مبنی بر اینکه اضطراب می تواند باعث کم خونی شود وجود ندارد. آنچه شناخته شده است این است که اضطراب می تواند منجر به کمبودهای تغذیه ای شود. کمبود مواد مغذی، به ویژه فقر آهن، یکی از علل شایع کم خونی است. فولات، منیزیم، ویتامین A و ویتامین B12 نیز نقش دارند.
نظریه دیگر کاهش منیزیم در بدن شما است. وقتی بدن شما تحت استرس زیادی است، احتمال اینکه منیزیم بیشتری مصرف کند بیشتر است. کمبود آهن یکی از رایج ترین راه های ایجاد کم خونی است. تحقیقات نشان می دهد که کمبود منیزیم با کم خونی ناشی از فقر آهن نیز مرتبط است.
یکی دیگر از راه هایی که استرس ممکن است باعث کم خونی شود، تأثیرگذاری بر رژیم غذایی شما است. افراد به موقعیت های استرس زا به روش های مختلف واکنش نشان می دهند. در حالی که برخی از افراد ممکن است شروع به پرخوری کنند، برخی دیگر ممکن است به اندازه کافی غذا نخورند که منجر به سوء تغذیه می شود. سوء تغذیه علت اصلی کم خونی فقر آهن است. استرس مزمن همچنین بدن شما را از تولید اسید هیدروکلریک باز می دارد. بدن شما برای کمک به هضم غذا به اسید هیدروکلریک نیاز دارد. وقتی نتواند به اندازه کافی آن را تولید کند، بر نحوه هضم غذا و مواد مغذی که می تواند از غذایی که مصرف می کنید دریافت کند، تأثیر می گذارد.
لازم به ذکر است که اضطراب نیز می تواند یکی از علائم کم خونی باشد. کم خونی می تواند یک وضعیت چالش برانگیز باشد، به خصوص قبل از تشخیص و درمان. علائم آن میتواند باعث شود که فرد نسبت به علائمی که نشان میدهد دچار استرس و اضطراب شود. در یک مطالعه در سال 2020، محققان دریافتند که افراد مبتلا به کم خونی فقر آهن به طور قابل توجهی بیشتر در معرض خطر ابتلا به شرایطی مانند اضطراب، افسردگی و برخی اختلالات روان پریشی هستند.
کم خونی و استرس هر دو می توانند منجر به عوارض پزشکی شوند. با کم خونی، موارد شدید می تواند منجر به ضربان قلب نامنظم، نارسایی قلبی، افزایش خطر عفونت و افسردگی در صورت عدم درمان شود. استرس مزمن همچنین می تواند منجر به عوارض پزشکی مانند فشار خون بالا، افسردگی، اضطراب و بیماری قلبی شود. در صورت عدم درمان یا مدیریت نادرست می تواند کشنده باشد.
روش خاصی برای تشخیص استرس وجود ندارد. در بسیاری از موارد، بدن شما به شما می گوید که چه زمانی استرس دارد. برای تشخیص کم خونی فقر آهن می توان از یک آزمایش خون ساده استفاده کرد. این آزمایش سطح هموگلوبین، آهن خون و فریتین شما را بررسی می کند. اگر پزشک مشاهده کند که سطح آهن در خون شما پایین است، ممکن است نشان دهنده کم خونی باشد.
برای درمان کم خونی می توان چندین رویکرد را در نظر گرفت. خط اول درمان معمولاً مکمل های آهن است. پزشک شما احتمالاً آنها را تا شش ماه برای کمک به بازگرداندن سطح آهن به حالت عادی تجویز می کند.
در برخی موارد، مصرف مکمل های آهن می تواند عوارض جانبی مانند استفراغ، یبوست و اسهال ایجاد کند. در موارد شدید، آهن ممکن است نیاز به تزریق داخل وریدی، یعنی از طریق ورید داشته باشد. این روش آهن را سریعتر به خون شما می رساند.
بسیاری از نکاتی که می تواند به شما در مدیریت استرس کمک کند می تواند به شما در مدیریت علائم کم خونی نیز کمک کند.
تکنیک های مدیریت برای هر دو شرایط عبارتند از:
برای درک ارتباط بین کم خونی و استرس باید تحقیقات بیشتری انجام شود. آنچه مشخص شده است این است که استرس می تواند منجر به کمبودهای تغذیه ای شود که ممکن است به ایجاد کم خونی فقر آهن کمک کند. فرد مبتلا به کم خونی احتمالاً به دلیل علائم خود استرس عاطفی را احساس می کند. متأسفانه، این می تواند علائم کم خونی را بدتر کند.
شواهد علمی کافی در مورد ارتباط بین استرس و کم خونی وجود دارد. در حالی که ممکن است پیشگیری از استرس برای جلوگیری از کم خونی در همه تضمین نشده باشد، به این نتیجه می رسد که پیشگیری از استرس مزمن می تواند به کاهش خطر کم خونی، به ویژه کم خونی فقر آهن کمک کند. بسیاری از علائمی که احتمالاً در هنگام کم خونی تجربه می کنید، ممکن است در زمان استرس یا اضطراب نیز رخ دهند./سلامت نیوز