گزارش «نشنال اینترست»؛
اگر چه توافقنامه همکاری 20 ساله میان ایران و روسیه میتواند منافع ملموس کمی برای هر دو طرف داشته باشد، اما این چشمانداز میتواند اهرم فشار و قدرت سیاسی به تهران و مسکو دهد. البته این چشمانداز همانچیزی است که ایران و روسیه در مذاکرات با غرب به دنبال آن هستند.
ترجمه گزارش «اتاق بازرگانی نروژ و انگلستان»؛
مشارکت راهبردی ایران و چین حامل سه پیام عمده است: 1. ظهور طیف گسترده ای از ابتکارهای اقتصادی بویژه در بحث خطوط ترانزیتی، زیرساخت ها و انرژی، 2. تغییر موزانه قوا در منطقه غرب آسیا و افزایش وزن کنشگری های چین و ایران در عرصه معادلات میدانی و تضعیف موضع بازیگرانی نظیر عربستان سعودی را که خواهان حفظ وضع موجود هستند و 3. به چالش کشیدن بنیان های نظم بینالمللی کنونی غرب محور در جهان و کاهش تاثیر تحریمها
ترجمه گزارش «شورای آتلانتیک»؛
اهمیت دیدار ولادیمیر پوتین و آیتالله رئیسی در این است که دو رهبر خود را دارای منافع مشترک در مورد ایالات متحده میدانند و یکدیگر را به عنوان شریکی در مقابل آن میبینند. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، پوتین و رئیسی میتوانند مطمئن باشند که طرف مقابل علیه او با واشنگتن همکاری نخواهد کرد.
ترجمه گزارش «شورای آتلانتیک»؛
وضعیت کنونی روابط تهران و آنکارا را میتوان نوعی همکاری متضاد توصیف کرد که در آن مسائل اقتصادی و رقابتهای ژئوپلیتیکی بهعنوان یک اصل راهنما عمل میکنند که از سرریز منفی برخی اختلافات به حوزههای همکاری دوجانبه جلوگیری میکند.
ترجمه گزارش «انستیتو میدل ایست»؛
عملیات گسترده نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران می تواند منازعات منطقه ای را تشدید ببخشد و شتاب تشکیل یک معماری صلحآمیز امنیتی منطقهای را متوقف کند. این امر تعهد ایالات متحده برای عقب نشینی نیروهای نظامی اش را از منطقه دشوار می سازد.
ترجمه گزارش اندیشکده «شورای آتلانتیک»؛
دولت جو بایدن به دلیل استقرار گسترده نظامی روسیه در مرز اوکراین و همچنین تهدیدهای چین برای تایوان، اکنون بیشتر بر وضعیت امنیتی شکننده در شرق اروپا متمرکز شده است. از سویی آرامش نیروهای نیابتی ایران در سوریه نیز انگیزه اسرائیل برای ایجاد درگیری محدود با ایران را کاهش میدهد. حتی اگر مذاکرات وین شکست بخورد و تنشها همچنان بالا باشد، درگیری نظامی بعید است، زیرا منجر به یک وضعیت باخت - باخت برای همه طرفها میشود.