۵ راه مواجهه درست با بیماران کرونایی-راهبرد معاصر
بارش برف و باران از روز یکشنبه آغاز می‌شود راز خشک شدن ۷۰ درصدی دریای مدیترانه! انتقاد پلیس از خاموشی چراغ‌های راهنمایی و رانندگی: قرار بود برق چراغ‌های ۳۰ تقاطع قطع نشود، اما خبری نشد وضعیت آب و هوا، امروز ۲ آذر ۱۴۰۳ / آغاز بارش‌ها از دوشنبه با ورود سامانه جدید تاریخ برگزاری کنکور مشخص شد: نوبت اول؛ ۱۱ و ۱۲ اردیبهشت، نوبت دوم؛ ۵ و ۶ تیر وزیر علوم: در این چند سال اخیر، ۲۵ درصد از اساتید مهاجرت کرده‌اند؛ این عدد نگران کننده‌ای است کشف محموله‌های بزرگ موادمخدر صنعتی در مرز‌های ایران و افغانستان پرونده سهمیه‌های کنکور در مسیر اصلاح/ اختصاص سهمیه به مدارس دولتی و دهک‌های پایین پلیس راه: آزادراه تهران - شمال بازگشایی شد | جاده چالوس همچنان بسته است هواشناسی: وزش باد شدید، کیفیت هوای تهران را بهبود می‌بخشد متلاشی شدن باند ۶ نفره گروگان‌گیر / رهایی گروگان اتفاق هولناک در بیمارستان؛ به جای پای راست، پای چپ را قطع کردند سرپرست پلیس راه مازندران: مسدودیت کندوان تا روز شنبه ادامه دارد انجام ۱۵۰۰ عمل جراحی برای مجروحان حادثه انفجار پیجرهای لبنان در ایران صدور کیفرخواست برای مدیر عامل معدن زمستان یورت
برچسب زدن از خود بیماری خطرناک‌تر است!

۵ راه مواجهه درست با بیماران کرونایی

حفظ حریم خصوصی افراد درگیر با بیماری یا افرادی که به دنبال مراقبت‌های بهداشتی هستند و یا افرادی که در مورد بیماری تحقیق می‌کنند و حتی هویت پرستارانی که در خط مقدم مقابله با بیماری هستند.
دکتر وحید مصطفی پور؛ روان شناس
تاریخ انتشار: ۱۱:۱۳ - ۲۱ اسفند ۱۳۹۸ - 2020 March 11
کد خبر: ۳۸۰۰۳

۵ راه مواجهه درست با بیماران کرونایی

 

به گزارش راهبرد معاصر؛ هر وقت از بیماری و شیوع آن حرف می‌زنیم، باید به مفهوم انگ زنی و یا برچسب زدن در کنار بیماری هم توجه داشته باشیم. به‌خصوص زمانی که از بیماری واگیردار و ناشناخته‌ی این روزها_کرونا ویروس_ سخن به میان آورده شود. به عبارتی انگ و برچسب‌زنی به همراه کرونا ویروس در حال گسترش است. همه ما به‌خوبی می‌دانیم چقدر سخت است که با ما مثل یک آدم منفور و طردشده رفتار شود. انگ زنی دقیقاً همین است. افرادی که به آن‌ها برچسب و انگ بیماری بخصوص بیماری واگیردار زده می‌شود معمولاً این حس را تجربه می‌کنند. احساس طرد و جدا شدن از دیگران، حتی از نزدیک‌ترین کسان زندگی‌شان. تجربه‌ای که این روزها خیلی برای ما آشنا بوده است، از مشاهده قرنطینه  افراد در کشتی‌های مسافرتی و تصاویر انتظارشان برای تست کرونا ویروس گرفته تا قرنطینه خودخواسته در خانه‌هایمان.

 

بر اساس پژوهش‌های مختلف انگ و برچسب زدن همیشه به‌عنوان مانعی در برابر بهبودی بیماری فرد و همچنین پذیرش درمان و مراجعه فرد برای درمان شناخته می‌شود. این روزها که بیشتر شاهد جداسازی و تفکیک افراد درگیر با کرونا ویروس و رفتارهای گاها تبعیض‌آمیز چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی نسبت به آن‌ها هستیم( برای مثال در بعد فردی به استفاده از القابی مثل " کرونایی" برای فرد بیمار و در بعد اجتماعی رفتارهای ناهنجاری مثل توهین به افراد برخی استان‌ها و تحقیر آن‌ها) باید مسئله انگ و برچسب‌زنی جدی انگاشته شود. احساس شرمی که به دنبال بیماری ناشی از ویروس کرونا و برچسب‌هایی که  گریبان گیر فرد می‌شود ممکن است فرد را از پذیرش درمان تا مراحل شدیدتر بیماری باز دارد که این خود باعث شیوع و ابتلای افراد بیشتری خواهد شد.

 

در این میان رسانه‌ها می‌توانند نقش خیلی مهم و ویژه‌ای در افزایش و یا کاهش رفتارهای انگ زنی بازی کنند. در شرایط حاضر نیاز به برنامه‌ها و تبلیغاتی برای آگاهی مردم از این مسئله بیش‌ازپیش احساس می‌شود. آگاهی دادن درباره این بیماری و ایجاد کمپین‌هایی برای کاهش رفتار انگ زدن به افراد درگیر با این ویروس باید در دستور کار حوزه‌های مربوط به سلامت روان و بهداشت قرار گیرد. باید توجه داشته باشیم که انگ زدن به فرد بیمار تأثیرات جدی بر تمام کارکردهای روانی و اجتماعی فرد به دنبال خواهد داشت. افراد درگیر با بیماری کرونا توانایی تحمل بار منفی روانی و اجتماعی اضافی ناشی از انگ را در شرایطی که جدا و دور از جامعه و حتی از اعضای خانواده‌شان هستند، ندارند. مسئله مهم دیگر که باید به آن پرداخته شود شیوه برخورد و رفتار اعضای خانواده و جامعه با بیمار بهبودیافته می‌باشد.

 

این مسئله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و باید آموزش‌های لازم در شرایط کنونی به‌خصوص برای اعضای خانواده و نزدیکان بیمار(برای مثال برگزاری کارگاه‌های آموزشی) داده شود قبل از اینکه شاهد پیامدهای منفی ناشی از رفتارهای غلط و ناسالم در محیط خانواده و جامعه نسبت به این افراد باشیم. بالاخره این ویروس بعد از مدتی احتمالاً ریشه‌کن خواهد شد ولی پیامدهای روانی آن ممکن است برای افراد مبتلا و بهبودیافته برای مدت طولانی باقی بماند. افرادی که بهبود یافته‌اند ممکن است با مسائلی مثل آسیب‌های جسمانی، مشکلات استخدامی و شغلی، مشکلات آموزشی و... مواجه شوند. همان‌طور که قبلاً اشاره شد نقش مهم و اصلی بر عهده رسانه‌های جمعی و مقامات حوزه بهداشت می‌باشد که باید از طریق آموزش و آگاهی دادن از رفتارهای انگ زنی جلوگیری کنند؛ برخی از این روش‌ها شامل:

 

1. حفظ حریم خصوصی افراد درگیر با بیماری یا افرادی که به دنبال مراقبت‌های بهداشتی هستند و یا افرادی که در مورد بیماری تحقیق می‌کنند و حتی هویت پرستارانی که در خط مقدم مقابله با بیماری هستند.

2. بالا بردن آگاهی درباره کرونا ویروس بدون افزایش ترس و وحشت، انتشار اطلاعات درست درباره گسترش ویروس

3. بحث و گفتگو بخصوص در رسانه‌های اجتماعی درباره اظهارات منفی و باورهای اشتباه درباره افراد و گروهای درگیر با بیماری.

4. احتیاط در مورد انتشار تصاویری درباره بیماری و یا افراد درگیر چون ممکن است برخی تصاویر کلیشه‌ها و باورهای غلط را ترویج دهند.

5. بحث و گفتگو از طریق رسانه‌های جمعی و یا روزنامه‌ها با افراد یا استان‌هایی که مورد انگ واقع‌شده‌اند و حمایت اجتماعی از افرادی که ممکن است از مناطقی بازگشته‌اند که شیوع بیماری ازآنجا شروع‌شده یا آمار بیماری در آن بالاست، می‌شود.

 

ارسال نظر